اشعار رهاشده کاربران اشعار ناگفته هایی برای گفتن | زین العابدین کاربر انجمن یک رمان

[شرور]

قول دادم عمو گویم شعر شاد اما نتوانم
تغییرخواهم داد شعر و رفتار و سخنانم
هر چه کردم عادت بد حالیم دور نشد
از وضع و حال دل و از کردار خود نگرانم​

 

[شرور]

لعنت بر آن کس که تورا نشناخت روزگار
با جهل خود کاخ آرزوهایی بساخت روزگار
لِهَش کردی و دودمانش بر باد دادی
در نادانی خود عالمانه بر تو باخت روزگار​

 

[شرور]

در نبودت ای یار بهار من زمستان شده
سبزی زندگیم تبدیل به یخبندان شده
سهم تو شادی تو جمع و پیش خانواده
سهم من تنهایی و چشمای گریان شده
​

 

[شرور]

زندگی بر من چون قفس و زندان شده
حسرت بر دیدن شادی این و آن شده
دائم به خودم نهیب میزنم چرا اینچنین
پای من در زندگی سست و لغزان شده​

 

[شرور]

قلم به دست میگیرم تا بگم مشکلم را
آنچه که خوره شده چسبیده به دلم را
باران بارید و طوفانی به پاشد دوستان
از من گرفت روزگار آن یار خوشگلم را​

 

[شرور]

تنهایی درد است یا مرض ، تنها نباشی ندانی
بر یافتن قیمت این سخن باید که تنها بمانی
من به گوشت و پوست و استخوان چشیده ام
در تنهایی فرصتی است که آشکار میشود زمانی​

 

[شرور]

یکی است اندر درونم و مدام نجوا میکند
ناظر بر عملکردمن و یک ریز دعوا میکند
در خوب و بد اعمال من هردم سخنی دارد
وجدان گذاشته اسمش و توصیه برما میکند
​

 

[شرور]

روزی بود که در انجمن برو بیایی داشتیم
در جمع بوده و دوستان بی ریایی داشتیم
پدر و داداش و عمو خطابمون میکردند
در کنار خانواده خود اوقات زیبایی داشتیم​

 

[شرور]

یادمه روزی که اومدی و ددی خطابم کردی
با دلبری و خوشرویی هایت بی تابم کردی
فکر میکردم جهنم دنیا بهشتِ زیر پایم شده
هیهات از روزی که رفتی و داخل عذابم کردی​

 

[شرور]

دنیا محل گذر است و روزی میگذرد
خوب یا بد اعمال ما روزی میگذرد
آنچه در خاطر ما میماند خوبیهاست
فراموش نکن که این نیز روزی میگذرد​