شاعر‌پارسی اشعار هوشنگ ابتهاج

[Setayesh-B]

از پیش و پس قافلهٔ عمر میندیش
گه پیشروی پی شد و گه بازپسی رفت

 

[Setayesh-B]

تیر غم دنیا به دل ما نرسد
زخم دل عاشق از کمانی دگرست

این ره، تو به زهد و علم نتوانی یافت
گنج غم عشق را نشانی دگرست …

 

[Setayesh-B]

یاری کن ای نفس که درین گوشهٔ قفس
بانگی بر آورم ز دل خسته یک نفس

صبـر پیمبـرانه ام آخر تمام شد!
ای آیت امیـد به فریــاد من برس

 

[Setayesh-B]

حکایت از چه‌کنم سینه‌ سینه درد اینجاست
هزار شعله سوزان و آه سرد اینجاست

نگاه کن که ز هر بیشه در قفس شیری است
بلوچ و کرد و لر و ترک و گیله مرد اینجاست

بیا که مسئله ی بودن و نبودن نیست
حدیث عهد و وفا می رود نبرد اینجاست

بهار آن سوی دیوار ماند و باد خوشش
هنوز با غم این برگ های زرد اینجاست

به روزگار شبی بی سحر نخواهد ماند
چو چشم باز کنی صبح شب نورد اینجاست

جدایی از زن و فرزند سایه جان! سهل است
تو را ز خویش جدا می‌کنند ، درد اینجاست!

 

[Setayesh-B]

باز طوفان شب است
هول بر پنجره می کوبد مشت

شعله می لرزد در تنهایی
باد فانوس مرا خواهد کشت …؟

 

[Setayesh-B]

چون باد می‌روی و به خاکم فکنده‌ای
آری برو که خانه ز بنیاد کنده‌ای
حس و هنر به هیچ، ز عشق بهشتی‌ام
شرمی نیامدت که ز چشمم فکنده‌ا ی؟
اشکم دود به دامن و چون شمع صبحدم
مرگم به لب نهاده غم آلود خنده‌ای
بخت از منت گرفت و دلم آن چنان گریست
کز دست کودکی بربایی پرنده‌ای
بگذشتی و ز خرمن دل شعله سرکشید
آنگه شناختم که تو برق جهنده‌ای
بی او چه بر تو می گذرد سایه‌ای شگفت
جانت ز دست رفت و تو بی چاره زنده‌ای

 

[(فاطمه1381)]

در عشق خوشا مرگ که این بودنِ ناب است
وقتی همه‌ٔ بودن ما جز هوسی نیست …

 

[(فاطمه1381)]

شاهد سرمدی تویی
وین دل سالخوردِ من

عشق هزار ساله را
بر تو گواه می‌ کند ….

 

[(فاطمه1381)]

هر چه گفتم جملگی از عشق خاست
جز حدیثِ عشق گفتن دل نخواست

حشمتِ این عشق از فرزانگی ست
عشقِ بی فرزانگی دیوانگی ست

دل چو با عشق و خرد همره شود
دستِ نومیدی ازو کوته شود

گر درین راه طلب دستم تهی ست
عشقِ من پیشِ خرد شرمنده نیست

 

[(فاطمه1381)]

با شوق سرانگشت تو لبریز نواهاست
تا خود به کنارت چه کند چنگ نوایی