در حال تایپ رمان اتُمیک | مائده.خلف کاربر انجمن یک رمان

[Madhklf]

سپس خیره به گاوصندوق گفت:
- وصیت نامه‌ای که نوشتی تو همین گاوصندقِ؟
شفیعی خیره به محمد حرفی به میان نیاورد. محمد نگاهش کرد. یقه‌اش را با خشونت در دستانش گرفت و تهدیدآمیز اما به آرامی گفت:
- حرف بزن وقتی ازت سوال می‌پرسم!
شفیعی که کم مانده بود از ترس گریه کند گفت:
- بله بله.‌..تو همین گاوصندوقِ.
کیوان تکیه‌اش را از در گرفت و به سمت گاوصندوق قدم نهاد. محمد یقه‌ی شفیعی را رها کرد و کنارش ایستاد.
کیوان به رویِ یک زانویش نشست و خیره به گاوصندوق گفت:
- رمز؟
شفیعی که از نگاهِ توام با خشم محمد سخت ترسیده بود به سرعت گفت:
- یک، هفت، صفر، هفت، پنج، هشت.
کیوان رمز را وارد کرد و با صدایی شبیه به الارم، در گاوصندوق باز شد. داخل گاوصندوق چند دسته چک، مقدار زیادی پول و دلار، اسناد و مدارک و یک پاکت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

اصلاً انتظار شنیدن این حرف را نداشت. چیزی که خیلی به آن بی‌توجه بود. دست کم گرفتن یک خودی! خیلی احمق بود که به برادرش اعتماد کرد. فکر نمی‌کرد که هرگز کوچک‌ترین خیانتی از او ببیند. اما دقیقاً پشت مهربانی‌اش، برای اموال، زحمات چندین ساله و ثمره‌ی زندگیِ جلال نقشه کشیده بود و برنامه‌ها داشت.
کیوان به شفیعی تشر زد:
- زود باش بنویس! معطل نکن.
شفیعی با دستی لرزان خودکار را از روی میز برداشت و نزدیک صفحه برد. شروع به نوشتن کرد؛ اما لرزش دستش اجازه نمی‌داد درست و خوانا بنویسید.
کیوان: درست بنویس پیری.
شفیعی کاغذی دیگر برداشت و شروع به نوشتن کرد.
محمد لبخندی زد و گفت:
- هولش نکن! ما که عجله‌ای نداریم؛ فعلاً در خدمتش هستیم.
شفیعی بار دیگر صفحه را خراب کرد و دوباره نوشت. محمد و کیوان خیره به او...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شفیعی قدم به سمت میزش نهاد. کیف سامسونتش را از زیر میز برداشت و به سمت گاوصندوق آمد. همه‌ی پول و دلار را در آن جای داد و درش را بست. کیف را بر روی میز روبه‌روی محمد قرار داد.
محمد از جا برخاست و به شفیعی با سر اشاره داد تا پشت میزش بنشیند. با قدم‌هایی لرزان بر صندلی نشست و نگاه نگران و ترسیده‌اش را به محمد دوخت. محمد خفه کن را از جیب کُتش بیرون آورد و همان‌طور که مشغول بستنش بود گفت:
- می‌دونی کثیف تر از ما کیا هستن؟
شفیعی که دیگر می‌دانست مرگش در این شب حتمی‌ست، از ترس ضربان قلبش اوج گرفت و رنگ از رخسارش پرید.
محمد خیره در چشمانش ادامه داد:
- کسایی که از اعتماد همدیگه سوءاستفاده می‌کنن! درست مثل کاری که برادرت کرد.
کتی که بر صندلی آویزان شده بود را برداشت و مچاله شده بر قلب شفیعی گذاشت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شش عصر روز دوشنبه بود و اوایل تیر ماه. تحمل هوای گرم اهواز طاقت فرسا شده بود. بی‌حال وارد مطب شد. بی‌توجه به نگاه‌های حضار، قدم به سمت اتاق تزریقات نهاد و پس از سلام و احوالپرسی با خانم بخشی بر یک تخت خالی به انتظار نشست. پس از دقیقه‌ای با شنیدن «سلام» دخترک سرش را بالا گرفت و به آرامی سلام کرد. حوصله‌ی دخترک را اصلاً نداشت. حالش را پرسید که با گفتن «خوبم» با لحنی خشک و سرد دهان دخترک را بست. دخترک متوجه بداخلاقی شکیب شد. با خودش فکر کرد شاید این رفتارش به این پیرهن مشکی رنگی که بر تن کرده ربطی داشته باشد.
هنگامی که سوزن آنژیوکت را در پوستش فرو کرد خون آمد. کمی وحشت به جان دخترک رخنه کرد. هول شد و نفهمید چکار کند و چطور خون را بند بیاورد.
شکیب با عصبانیت رو به دخترک گفت:
- وقتی بلد نیستی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شکیب، بی‌حال اما با لحنی جدی گفت:
- قیمت همینی هستش که شاهین بهت گفت. کمتر از این نمیشه.
رحیم: فکر نکنم تو برای جوش خوردن این معامله اومده باشی اینجا؛ وگرنه که... .
سنگ ریزه‌ی زیر پایش را به طرفی پرت کرد و گفت:
- وگرنه که شرایط رو قبول می‌کردی.
شکیب به چهره‌ی جدیِ رحیم نگاه کرد. چهره‌ای سبزه، با موهایی که از جلوی سر ریخته بود و فقط اطرافش مو داشت. ته ریشی کم پشت، و چشمان میشی رنگ و لب و بینیِ نسبتاً بزرگی داشت. لاغر اندام و قد بلند بود. زنجیری طلا به گردن و انگشتری عقیق به دست داشت.
میل داشت با اسلحه‌ی نداشته‌اش مغزِ رحیم را متلاشی کند؛ او که می‌دانست چه چیزی در فکر و ذهن رحیم می‌گذرد.
- می‌دونی که می‌تونم معامله رو بهم بزنم.
رحیم دستانش را از جیبش درآورد و نزدیک به شکیب ایستاد.
- نه،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

صالح به رحیم نزدیک شد و زیر گوشش گفت:
- این پسره همه چیو می‌دونه. برامون دردسر درست می‌کنه.
رحیم خیره به رفتنشان گفت:
- نه، غلطی نمی‌کنه! پسره شری هست، اما تو کاری که بهش مربوط نباشه دخالت نمی‌کنه.
صالح توام با نگرانی سری تکان داد و دیگر چیزی نگفت.
***
بر روی تخت خوابش دراز کشیده و به سقف بالا سرش خیره بود. اتاق زیبا و کوچکی داشت. انواع و اقسام عروسک‌های دوران کودکی‌اش بر زمین و دیوار قرار داشتند. دو تابلوی مربع شکل بیست در بیست، که یکی از آن‌ها براتزهای بدون بینی و دیگری، عکس دختر بچه و پسر بچه‌ای بود، به دیوار اتاق میخ شده بود. تخت خوابش با روتختیِ صورتی رنگ پوشیده شده بود. به روی عسلی کوچک کنار تخت، قاب عکس بچگی‌اش، یک چراغ مطالعه، دفترچه یادداشت و چند خودکار، و قرآن کوچکی قرار داشت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شاهین که از حرف‌های شکیب اصلاً خوشش نیامده بود از جا برخاست. میز را دور زد و روبه‌رویش قرار گرفت.
- اینجا حرف اول و آخر رو خودم می‌زنم شکیب؛ چون مسئولیت جون شماها با منه.
شکیب با لحنی قاطعانه گفت:
- این وظیفه‌ی توئه که مراقب ما باشی، وقتی که داریم برای تو کار می‌کنیم. اما من سابقه‌ی بیشتری دارم تو کاری که بهم سپردی.
شاهین خیره در چشمانش گفت:
- اینقدر خودت رو دست بالا نگیر! اگه اسمی از تو در شده فقط به خاطر بِیگِ. کسی که تو رو به این چیزی که الآن هستی تبدیل کرده.
شکیب ناراضی از حرف‌های شاهین گفت:
- توانایی‌های من ربطی به این نداره که زیردست کی بودم.
- نوچه‌های بِیگ درست مثل خودش هستن؛ مغرور، احمق و جاه طلب‌!
از شکیب فاصله گرفت و به سمت میزش قدم نهاد.
- تو این چیزایی که گفتی نیستی؟
شاهین...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

مثل روال همیشه شش عصر بود که وارد مطب شد. بر تخت که نشست نگاهش با دختری تلاقی پیدا کرد که همراه پدرش بر صندلی نشسته بودند. پدر دخترک را می‌شناخت. آن اوایل با خانم بخشی گفتگویی داشت. پس بالأخره دخترکش را به درمان آورده بود. طبق معمول انتظار داشت دخترک پرحرف بیاید و سرمش را وصل کند. اگرچه یک عذرخواهی به او بابت رفتار تند دیشبش بدهکار بود.
با شنیدن «سلام» شخصی نگاهش را به او دوخت. قد بسیار بلند پسرک، توجه شکیب را جلب کرد. پاسخ پسرک را داد و همان‌طور که آستین پیرهنش را بالا می‌برد گفت:
- خانم پرستاری که اینجا کار می‌کردن دیگه نمیان؟
پسرک گارو را به دور بازوی شکیب بست و گفت:
- من اطلاعی ندارم.
شکیب با نگرانی گفت:
- اخراج شدن؟
پسرک نگاهش کرد و گفت:
- نمی‌دونم.
پسرک خیره سر که جواب درستی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

رُها که کنار محمد نشسته بود، کنجکاوانه از او پرسید:
- مراسم ابراهیم چطور بود؟
محمد دست از حرف زدن با جاوید برداشت. رو به رُها سرش را تکان داد و گفت:
- خوب بود. ویز خلیفا اومد آهنگ «see you again» رو برای دوستمون ابراهیم خوند. آخرای مراسم هم جاوید یه حرکت آکروباتیک انجام داد.
صدای خنده‌ی چند نفر از حضار به هوا برخاست. رادوین توام با حرص به محمد چشم دوخت. یوسف و سهیلا کنجکاوانه نگاهشان کردند و سپس به کارشان ادامه دادند.
جاوید خودش را کمی جلو کشید تا چهره‌ی دخترک را ببیند. با اخمی بر پیشانی گفت:
- پام خورد به سنگ افتادم.
کیوان که پشت رُها ایستاده بود، لبخند به لب رو به جاوید گفت:
- ابراهیم هنوز داره بابت اون زیر پایی که بهش زدی از تو انتقام می‌گیره.
جاوید مظلومانه گفت:
- من فقط نقشه رو اجرا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

جاوید را استرس فرا گرفت، شکیب سر به زیر آورد و به این فکر کرد که عاقبت پنهان کاری‌اش چه می‌شود و محمد که می‌دانست شاهین به زودی متوجه همه چیز می‌شود.
صدای جدی یوسف آن‌ها را از فکر و خیال و استرس درآورد.
- بقیه شماها با این سه نفر ارتباط برقرار نمی‌کنید. به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی. نه تماس، نه پیام و نه ایمیل؛ و اما شما سه نفر...تا پایان مأموریتی که بهتون واگذار شده، حق ندارید با دوستاتون در ارتباط باشید. با شاهین هیچ تماسی نمی‌گیرید. این اطراف پرسه نمی‌زنید. کلاً هدایت این مأموریت بر عهده‌ی شما سه نفر هستش. مطمئناً تحت تعقیب قرار می‌گیرید. چون راجع به شما و زندگی شما بیشتر کنکاش می‌کنن. پس طبیعی رفتار کنید و اجازه بدید فقط کمی شماها رو بیشتر بشناسن.
لبخندی بر لب نشاند و گفت:
- و در...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.