در حال تایپ رمان اتُمیک | مائده.خلف کاربر انجمن یک رمان

[Madhklf]

با دیدن وضعیت غم‌انگیز دخترک، محمد را کلاً فراموش کرد. برای آنکه به دخترک کمک کند و او را بیرون بیاورد، صندلیِ راننده را به جلو هول داد که محمد از دردی که به شکمش، در اثر برخورد با فرمان وارد شد، فریاد زد و با لحنی که انگار دارد گریه می‌کند گفت:
- آخ! چیکار می‌کنی؟
شکیب تشویش و پریشانی در جانش رخنه کرد و زیر لب گفت:
- ببخشید، ببخشید، ببخشید.
ببخشید اول برای محمد، و ببخشیدهای بعدی، برای دخترک بود که این‌چنین بلای وحشتناکی بر سرش آورده بودند. سرش را جلو آورد تا بتواند واضح‌تر بشنود دخترک چه زیر لب مدام تکرار می‌کند.
- تو رو خدا...نذار من بمیرم...من بچه دارم... .
بقیه‌ی جمله‌اش را دیگر نشید و همین کافی بود جاوید، که تمام مدت کنار شکیب حضور داشت، از شدت ناراحتی بغض کند و پشت نقابش برایش اشک...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

البته نه در اتاق عمل بیمارستان! سبحان یکی از سه اتاق خانه‌اش را به مانند اتاق عمل مجهز به تجهیزات پزشکی کرده بود.
شکیب، محمد، جاوید و سیاوش در حیاطِ خانه‌ی سبحان در انتظار به سر می‌بردند. سبحان، دوستانش را به داخل خانه دعوت کرده بود، اما همسرش خیلی صریح رو به شوهرش و دوستان نکبتش، با صدایی که از شدت خشم کلفت شده بود، گفته بود که:
- اگه این بی‌وجودا پا تو خونه‌ی من بزارن، تو رو هم می‌فرستم ور دل اونیکه روی تخت خوابیده!
شکیب با چهره‌ای درهم، بی‌حال بر صندلی نشسته بود و با خرده نان‌های روی میز ور می‌رفت. جاوید با گرفتن قیافه‌ای مادر مرده به خود تکیه بر دیوار داده و، محمد با فکر به شایان، عرض حیاط را طی می‌کرد و سیاوش کنار شکیب بر صندلی نشسته بود و حیاط را تماشا می‌کرد. حیاط نسبتاً بزرگی‌ست...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

به همین خاطر محمد درکش می‌کرد و شکیب انتظار داشت در این مدت زمان کمی که آمده با آنچه که از این کار دیده، آب‌بندی شده باشد. شکیب قدمی به سمت جاوید برداشت و انگشت اشاره‌اش را به سمتش گرفت و خشمگین گفت:
- این کارت رو گزارش میدم.
پس از گذشت یک ساعت و اندی، سبحان به تنهایی وارد حیاط شد تا خبری از وضعیت شایان بدهد. پنجاه سال سن داشت و یکی از قدیمی‌های گروه بود. نه فقط برای شاهین، بلکه برای چند نفر دیگر از جمله بیگلر، رئیس قبلیِ شکیب و دوستانش، کار می‌کرد. شکیب در نظرش آمد که نسبت به قبل ظاهرش کمی تغییر کرده. البته آن هم به خاطر مدل ریشش که پروفسوری گذاشته و سری که تراشیده بود. قد کوتاه و کمی چاق بود. رنگ پوستش گندمی بود و چشمانی قهوه‌ایِ روشن، بینی عقابی شکل و لبان بزرگی داشت. کنار دوستانش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شکیب به کنار محمد آمد و خیره به او که سرش را پایین گرفته بود گفت:
- محمد اینجا موندنت هیچ کمکی به شایان نمی‌کنه. اینکه چشم باز کنه و تو رو کنارش ببینه، فکر نکنم فرقی به حالت داشته باشه. برو خونه یه دوش بگیر، یه استراحتی بکن، بعد بیا کنارش.
محمد دستی به چشمان نمناکش کشید و بی‌حال گفت:
- با این وضعیت برم خونه، محیا رو نگران می‌کنم.
سبحان سرش را بخیه زده بود و با این باندپیچیِ دور سرش، واقعاً محیا را متوجه سرقت امروزش از بانک و مرگ گروگان می‌کرد.
شکیب: اول و آخرش که باید بری خونه.
محمد خیره در چشمانش گفت:
- الآن نمی‌خوام بفهمه.
شکیب دستش را بر کمر محمد گذاشت و گفت:
- خیلی‌خب با من بیا بریم خونه‌ام، سبحان که بهم زنگ زد میایم اینجا، باشه؟
محمد موافقتش را با سکوتش نشان داد و شکیب رو به سبحان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

سرفراز ویلچرش را به حرکت درآورد و با گرفتن دستش مانع رفتنش شد. با ناراحتی و خشم به میان کلامش آمد و گفت:
- آره من عصبی‌ام! چون ابراهیم نیست، اروند نیست، دانیال نیست. دوستام نیستن و چند تا احمق که یکی‌شون نمی‌تونه دست راست و چپش رو از هم تشخیص بده، جاشون رو گرفته.
شاهین نگاهش کرد و چهره‌اش را از نظر گذراند. رنگ پوستش گندمگون بود و ابروانی خطی شکل، چشمانی به رنگ قهوه‌ای تیره، بینیِ بلند و باریک، و لبان بزرگی داشت. ته ریشی هم که گذاشته بود صورت لاغرش را زیبا نکرده بود و بیش‌تر او را شکل آدم‌های شکست خورده نشان می‌داد. اگرچه با مشکلی هم که برایش پیش آمده بود، شاهین انتظار نداشت او را سرحال و سرزنده ببیند.
خیره در چشمانش گفت:
- ابراهیم این اواخر افتاده بود تو مصرف مواد و مغزش پوک شده بود...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

محمد ابروانش را رو به بالا سوق داد و گفت:
- دختره؟
شکیب سرش را تکان داد و خیره در چشمانش گفت:
- پرستار جایی که من میرم برای درمان.
محمد کنجکاو شد بیشتر بداند. به هرحال شکیب به عمد موضوع را پیش کشید تا یک سری چیزها را به او بگوید.
شیر آب را بست و دستکش‌هایش را روی سینک گذاشت. بی‌آنکه پیشبندش را باز کند، کنار شکیب جای گرفت و گفت:
- پرستار تو خونه‌ی تو چیکار می‌کرده؟
شکیب با خیره شدن به موبایلش، درحالی که از بازی subway surfers خارج میشد، گفت:
- تو خونه‌ام که نه، حیاط.
سپس موبایلش را کنار گذاشت و خیره در چشمان محمد گفت:
- حیاط حیاطِ، خونه خونه‌ست. من دختره رو وارد خونه‌ام نکردم.
محمد منتظر نگاهش کرد تا نطقش را به اتمام برساند و ادامه‌های حرف‌هایش را بشنود. شکیب دستی بر سر بی‌مویش کشید و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

دخترک نامش را به شکیب نگفته بود، چراکه از او پرسیده نشده بود. از آن‌جایی که شکیب دخترک را علاوه بر مطب، در مکان دیگری هم دیده بود، اطلاعات دخترک را درآورده بود. به اتفاقی دیدن دخترک باور نداشت و می‌خواست مطمئن شود از طرف دشمن و یا غیر، او را جلو نفرستاده باشند. شکیب آنچنان شخص مهمی نیست، اما کم دشمن دور و برش ندارد.
- این دختره ازم درخواست کرد که...باهاش برم بیرون.
ساعاتی پیش که مطب رفته بود، دخترک کلی سرخ و سفید شد تا درخواستش را در میان بگذارد. دخترک با خواهش فراوان توانسته بود شکیب را راضی کند عصر شنبه‌ای در کافه کنجد ساعت شش همدیگر را ملاقات کنند.
با خیره نگاه کردن محمد بر روی خودش، شکیب قدمی به عقب برداشت و گفت:
- یعنی درواقع...به جبران کاری که براش کردم از من خواست که باهاش بیرون...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شکیب درحالی که در ماشینش را می‌بست با عصبانیت گفت:
- شهرزاد اگه بخوای بحث گذشته رو پیش بکشی و یا مغز منو از اتفاقاتی که امروز افتاد، بخوری، در کمال بی‌احترامی تو رو از خونه‌ام پرت می‌کنم بیرون! به اندازه‌ی کافی برای از دست دادن اون دختره... .
سرش را تکانی داد و با بستن و سپس باز کردن چشمانش گفت:
- اون زنه، و دوستم شایان ناراحتم. الآن هم وحشتناک خستم و نیاز به آرامش دارم.
و با دستش به خروجیِ خانه اشاره کرد، که شهرزاد گفت:
- فقط یه کم می‌مونم.
شکیب دستش را پایین گرفت و بی‌حال راهش را به سمت خانه در پیش گرفت. به داخل که رفت رایلی خانم به استقبالش آمد. وسایل در دستش را روی اُپن گذاشت و سپس خم شد، رایلی را بوسید و نوازشش کرد. شهرزاد در را پشت سرش بست و با دیدن شکیب که به سمت دستشویی می‌رفت،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

خیره در چشمان شهرزاد گفت:
- ذهنیتم نسبت بهت خراب شده. نمی‌تونم راجع بهت خوب فکر کنم. می‌فهمی منظورم رو؟ من از تو، برادر بزرگم، انتظار نداشتم. تو قشنگ بودی، خوب بودی، من دلم نمی‌خواست تو این شکلی باشی. من به درک اگر هر کثافتی هستم، ولی فکر می‌کردم تو خوب باشی.
به صندلی‌اش تکیه داد که شهرزاد خجالت‌زده گفت:
- متأسفم. اما تو لطفاً آدم خوبه باش. برادر خوبه باش. تو اصلاً شکل آدم‌هایی که من دیدم نیستی. می‌دونم هنوز انسانیت تو وجودت هست، و کامل شکلشون نشدی. ازت خواهش می‌کنم بیش‌تر از این ادامه نده... .
شکیب به میان کلام برادرش آمد و خیره در چشمانش گفت:
- به موقعش می‌بینی که چه چیزایی ازم برمیاد. قراره ذهنیت تو هم نسبت به من خراب بشه.
شهرزاد مغموم گفت:
- چرا؟ دلیلش چیه؟
شکیب از صندلی برخاست و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

تکیه بر صندلی داد، نفسی تازه کرد و خیره به شکیب گفت:
- شیش سال پیش بود که پروانه رو دیدم. طلاق گرفته بود و با دختر سه سالش، پیش خانواده‌اش زندگی می‌کرد. دیدن دوباره‌ی همدیگه باعث شد که پروانه علاقه‌اش بهم برگرده. تو همین پنهانی همدیگه رو دیدنا، بهم گفت که، «خانواده‌ام هیچ وقت راضی به ازدواج من با تو نمیشن. بیا خودم و خودت و دخترم از اینجا بریم.» ازم پرسید، «دوست داری کجا بریم. هرجا که تو بخوای می‌ریم.» دلم نیومد مامان و بابا رو تو اون شرایط وحشتناک تنها بذارم و برم پی زندگی خودم. از این گذشته، من نمی‌خواستم دو تا طایفه رو به جون هم بندازم. یه شب رو باهم گذروندیم.
پس از ثانیه‌ای مکث، با لحنی که مغموم به نظر می‌رسید گفت:
- فقط یه شب احساس کردم زندگی کردن با کسی که دوسش داری چقدر می‌تونه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.