شاعر‌پارسی اشعار سینا بِه منش

[~naz]

هر چقدر تاب می‌خورد
تمام نمی‌شود
کودکی‌هایم.

***
با من سخنی بگو
مهتاب
بر مرداب هم می‌تابد​

 

[~naz]

جایت خالی
می‌خواستیم بخندیم
جای لبخند
بر لب خالی بود​

 

[~naz]

آنجا نشسته‌ای
و لبخند می‌زنی
اما دستی تکان نمی‌دهی
ای کاش آن قاب
قاب پنجره بود​

 

[~naz]

سلسله‌ی اشکانیان چشمانم
منقرض نخواهد شد
من
از تبار آل مویه‌ام.​

 

[~naz]

دلم
پرچم برافراشته‌ی دولت عشق
آه
از کودتای قهر​

 

[~naz]

اثر انگشت عشق
برقلبم
متهم عشق است
من محکوم به آن!​

 

[~naz]

دستم بگير
دارم به يادت
می‌افتم.

***

گوسفندانی بودیم
خرمان کردند
گرگ شدیم!​

 

[~naz]

در شعرم
گفته بودم که دوستت دارم
وعده دادم
ترا می‌بوسم
خط کشيدند بر آن
بوسه‌‌ام را از لبت برداشتند
آری دستور چنين بود
شعر من اشکال دستوری داشت.​

 

[~naz]

زیر باران
شاعر
رو به آسمان سرود:
فقط با یک واژه
چگونه این همه شعر می‌گویی ؟
​

 

[~naz]

خواب بودم
صدای گریه می‌آمد
بیدار شدم
واژه‌های خیس بر زمین
دفتر شعر باران باز بود​