شاعر‌پارسی اشعار سینا بِه منش

[~naz]

در این بازی چهار نفره
چه کسی تقلب کرد
که برگی به زمستان نرسید؟​

 

[~naz]

نبودنت
فنجانى خاليست
فرقى نمى‌كند در آن چه بريزم
چاى
قهوه
يا اشک.​

 

[~naz]

گنجشک نبوده‌ام
شاد و نغمه خوان
حتی روی سیم‌های خاردار
عشقبازی کنم
در آزادی کلاغ
شادم به لایق قفس بودن
که بال‌هایم
دلیلی‌ست
بر آسمان بالای سرم.​

 

[~naz]

هر شب می‌مردم و
زنده می‌‌شدم
هر صبح
تا امروز
که یادت رفت...​

 

[~naz]

سربه سر هم گذاشته
پهلو به پهلو
آرمیده‌اند
آن
خواب جای دیگری می‌بیند
این
خواب کسی دیگر​

 

[~naz]

باران تمام شد
آن دو
که قدم می ‌زدند، اما
هنوز
قدم می‌زنند...​

 

[~naz]

پروانه
برای پرواز رنگینش
محتاج پیله است
بگذار تنها باشم​

 

[~naz]

کاوشگران
تمام شهر را گشتند
نه اثری از تمدن یافتند
نه گنجشک
نه گل​

 

[~naz]

یک ماه و نیم است هیچ ننوشته‌ام
لطف فرموده، فاتحه بخوانید...
آخرین خبر
سکوتی‌ست
که در شهر
دهان به دهان می‌چرخد...​

 

[~naz]

همه‌ی پروانه‌هایم
درگذر از حلقه‌ی آتش
سوختند
می‌روم
این بار پلنگی را رام کنم​