رتبه اول جنایی رمان آندر باس | نگار 1373 نویسنده انجمن یک رمان

[نگار 1373]

دینو زیر چشمی به سمتی نگاه انداخت و با غیظ غر زد:
- شروع کنید. اون نگهبان لعنتی کدوم گوریه؟
جمعیت پانزده نفره‌ی مردان، مقابل در بزرگ و زنگ‌زده‌ی انبار تجمع یافت. یکی از آنها، دسته کلید بزرگی را از جیبش بیرون کشید و زیر نور فندکی که شخص کناری برایش روشن نگه داشته بود، کلید مورد نظرش را یافت و با آن به جان در افتاد.
قبل از باز شدن در، هر شخص از خانواده‌ی مورینو وضعیت خاصی داشت. انزو این پا و آن پا می‌کرد. جیورجیو مثل کودکی که قرار باشد به او سورپرایز بزرگی را نشان بدهند، آب از دهانش راه افتاده بود. ویتو بی‌قراری می‌کرد و فیلیپ سعی داشت تا دیدِ کمش را در آن تاریکی کمی بیشتر کند، اما نتیجه‌ای نمی‌گرفت. مابقی تفنگدارها هم، انگار هیجان‌زده و بی‌تاب بودند. اما در مقابل آن‌ها، افراد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

فیلیپ آنقدر غرق تماشا شده بود که یک کلمه هم حرف نمی‌زد؛ طوری که انگار چیزی نمی‌شنید. دینو که انگار در بین جمعیت، کمتر از بقیه شگفت‌زده شده بود توضیح داد:
- همه فکر می‌کنن که دون سانتینی یه تاجر پارچه‌س و تنها کالایی که وارد کشور می‌کرده، همونه. ولی اون پارچه‌ها، برای حواس‌پرتی مردمه. دون سانتینی در واقع یه وارد کننده‌ی بزرگ اتومبیل قاچاقه. این‌جا هم از ده تا سوله، حداقل سه‌تاش انبار ماشینه، نه پارچه.
و بعد از گفتن آن حرف‌ها، با قیافه‌ی ناراحتی ساکت شد. فیلیپ که انگار تازه به خودش آمده بود، تکانی خورد و صاف ایستاد؛ یاد مسئله‌ی اصلی افتاد و رو به تفنگدارانش کرد.
- برید اسلحه‌ها رو از داخل ماشینا بیارید. وقت ضیافته.
و به چزاره هم گفت که باید سوله‌های بعدی ماشین‌ها را سریع‌تر پیدا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

کسی چه می‌دانست که بیرون از شهر، مایل‌ها دورتر از آخرین خانه‌های مسکونی چه می‌گذشت. مردم عادی داشتند در خواب رویا می‌دیدند، پلیس‌های گشت بی‌هدف در خیابان‌ها چرخ می‌زدند و عده‌ای در کلاب‌های شبانه، قصد تا صبح نوشیدن را داشتند. همگی فارغ و بی‌خبر از اتفاقاتی که آن شب داشت در اطرافشان رخ می‌داد. عقربه‌های ساعت داشتند با گام‌های کند و بی‌حال، خودشان را به ساعت یک صبح می‌رساندند که یک ربع مانده به نتیجه رسیدنشان، باد با خودش صدای انفجاری از فاصله‌های دور را به گوش همه رساند. صدا واضح بود؛ ولی نه آنقدر که مردم را از خوابشان بیدار کند. آن‌هایی که بیدار بودند گوش‌هایشان را تیز کردند و پلیس‌های گشت در خیابان‌ها، با اخم سرشان را به طرف منبع صدا چرخاندند.
صدا باز هم تکرار شد؛ چندین بار و هر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

گفتن نام پائولا برای جیورجیو، حکم نام بردن از یک تکه کیک بزرگ را داشت. همین که اسم او را شنید، با خوشحالی زیادی غم از دست دادن ماشین‌ها را از خاطر برد و پایش را روی پدال فشرد. انگشت اشاره‌اش را به طرف انزو تکان داد و گفت:
- بهترین فکر ممکن رو کردی! بدجوری گشنه‌ام شده، باید من رو مهمون کنی!
انزو نتوانست جلوی خنده‌اش را بگیرد و با لحن سرگرم شده‌ای جواب داد:
- هر چقدر که برای ماشینا نابغه باشی، برای مسائل دیگه عقلت کمه. کافه‌ی من که الان باز نیست!
- پس چطوری می‌خوای پائولا رو ببینی؟
- چون پائولا تو خونه‌ای زندگی می‌کنه که طبقه‌ی دوم کافه ساخته شده.
جیورجیو ناامید شد و با ذوق و شوق از دست داده، به طرف مسیری حرکت کرد که آن‌ها را به کافه می‌رساند. قبل از رسیدنشان به آن‌جا، دیگر حرفی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

کافه بلادونا در آتش مهیبی می‌سوخت. جای شیشه‌های پنجره‌اش را زبانه‌های آتش گرفته بود و دود سیاهی از طبقه‌ی دوم آن به طرف آسمان بالا می‌رفت. مردم که با وقوع آتش‌سوزی به خیابان آمده بودند تا از ماجرای آن‌جا با خبر شوند، با نگرانی به آن ساختمان خیره مانده بودند و صدایی جز صدای سوختن وسایل در آتش و چیزی جز هرم گرمای آتش که به صورتشان سیلی می‌نواخت را احساس نمی‌کردند. کسی در آن جهنم مجسم شده، حضور انزو را متوجه نشد.
انزو با حالت ضعف به نفرات آخر جمعیت رسید و با نفسی بند آمده، پشت آن‌ها متوقف شد. از آن‌جا هم می‌توانست دارایی ارزشمندش را ایستاده در آتش دوزخ ببیند. عکس رقصان شعله‌ها، در آبی چشمان انزو نقش بسته بود و چشمانش را به رنگ سرخ و زرد به تصویر می‌کشید. چشمانی که هیچ حسی را در خود نداشتند...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

جیورجیو با ترس زیادی می‌لرزید و با تعجب انزو را تماشا می‌کرد که آرامش همیشگی‌اش را نداشت. کسی که چند دقیقه‌ی پیش با خونسردی منفجر شدن انبارهای دشمن را تماشا می‌کرد، حالا مثل یک مار زخم خورده به خودش می‌پیچید. نگران بود که بلایی سر خودش بیاید، برای همین با لبخند عجولانه‌ای سر تکان داد و گفت:
- آره... کاملاً حق با توئه! من برمی‌گردم، تو نمی‌خوای بری خونه؟!
انزو زیر چشمی نگاهی به محل آتش‌سوزی انداخت و پاسخ داد:
- باید به فیل خبر بدم که برام دو تا کاراگاه خصوصیِ کاربلد بفرسته. هر طور شده عامل لعنتیِ این کار رو پیدا می‌کنم، حتی اگه به ضررم تموم بشه!
***

خورشید داشت بار دیگر زمین شهر نیویورک را روشن می‌ساخت و با هر لحظه بالاتر آمدنش، سایه‌های حاصل از برج‌های مقابلش را دستکاری می‌کرد. مردمی که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

فیلیپ که گویی حرف‌های انزو را نشنیده باشد، با حواس‌پرتی گفت:
- سرشونه‌هات حسابی عضلانی شده. باعث می‌شن چارشونه‌تر به نظر برسی؛ حتی شاید بشه گفت خوشتیپ‌تر!
و با خوشی به گفته‌ی خودش خندید. حوله‌ای که دست انزو بود به روی صندلی پرتاب شد و شانه‌هایش را بالا انداخت:
- مال تمرین زیاده؛ که بهشون اهمیتی نمی‌دم.
فیلیپ به دیوار تکیه داد و با افسوس به چهره‌ی بی‌تفاوت انزو خیره شد. دوستش با خوش‌گذرانی بیگانه بود و انگار نمی‌دانست که باید چطور زندگی‌اش را از آن که بود، شادتر کند. انزو برای چیزهایی می‌جنگید که شاید بعدها آن‌ها را بی‌ارزش می‌پنداشت و رها می‌کرد. دوستش دیگر معنی شاد بودن را از یاد برده بود. فیلیپ دستانش را درون جیب‌های شلوارش فرو برد و با اخم پرسید:
- پس برای چی انقدر خودت رو درگیر تمرین...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

فیلیپ که معنی جواب انزو را اشتباه برداشت کرده بود، با شدتی ناگهانی سرش را عقب برد و با صدای نیمه‌بلندی داد زد:
- حتی اگه یه فرشته می‌اومد و به من می‌گفت که من پادشاه بهشت شدم، به این شدت از شنیدنش تعجب نمی‌کردم تا حرفی که تو می‌زنی!
انزو دستش را بی‌حوصله در هوا تکان داد و غر زد:
- نه اون عشقی که تو منظورته احمق! پائولا برای من مثل یه عضو از خانواده‌ام بود.
هیچ جواب یا صدایی از فیلیپ شنیده نشد. انزو چشم چرخاند و صورت فیلیپ را برای کشف کردن چیزی که او را وادار به سکوت کرده بود کاوید. وقتی جوابی پیدا نکرد گفت:
- تو همیشه به کافه‌ی من می‌رفتی تا اون رو ببینی؛ مگه نه؟
چهره‌ی فیلیپ هم داشت کم‌کم شکل دیگری به خودش می‌گرفت:
- دختر خوشگل و مهربونی بود.
انزو بدون خشمگین شدن یا هر عکس‌العمل دیگری...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

اگه لطف بی نهایت شما عزیزان نبود، تگی هم برای رمان پر از ایراد من نبود. به افتخار شما عزیزان، که با بودنتون به رمان من، بودن بخشیدید

- نه. دارم به این فکر می‌کنم که اگه دون سانتینی نمی‌دونه مسئول اتفاق دیشب کیه، پس دیشب دقیقاً چه کسی کافه‌ی تو رو آتیش زده؟ بیچاره پائولا، به آتیش درگیری‌های ما سوخت... .
و با غصه، بازی کردن با آستینش را رها کرد و همان دست را روی صورتش گرفت. انزو می‌دانست که فیلیپ هم مانند خودش از ساختن روابط با دخترها جلوگیری می‌کرد تا خطر احتمالی ورود یک نفوذی را به خانواده کاهش بدهد؛ اما باور این‌که فیلیپ عاشق پائولا بوده باشد، برایش سخت به نظر می‌رسید. حالا حتی این امکان را هم می‌داد که شاید او و پائولا، در خفاء و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

چزاره لبخندی زد که چهره‌ی بد ریختش را از آن که بود هم بیشتر به هم ریخت. سیگارش را با دو انگشت گرفت و آن را به سمت فیلیپ تکان داد و گفت:
- صبر چیز خوبیه جناب مورینو، اگه شعار خانواده رو همیشه به خاطر نگه داری موفق می‌شی.
ولی این حرف به جای این‌که فیلیپ را آرام کند، او را بیشتر از قبل عصبی کرد:
- صبر چیز خوبیه؟! آره، خوبه! ولی وقتی خوبه که چهار تا آدم کاربلد دورمون باشن؛ نه چندتا تفنگدار دست و پا چلفتی که معلوم نیست چطوری و با کمک کی وارد خانواده‌ی ما شدن. تو هم دلخوش به یه شعار ساده نباش که اگه همین‌طور پیش بریم، زمین خوردن‌مون حتمی می‌شه.
و بعد دستش را با حالت کلافه‌ای درون موهایش فرو برد و همان‌جا نگه داشت. چزاره هم بدون اعتراض کردن، فقط دو طرف سیگار را با انگشتانش به هم رساند و آن را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.