اشعار رهاشده کاربران مجموعه اشعار نُت‌های سیاه و سفید | ببر برنزه کاربر انجمن یک رمان

[موسی کوتقی (a.a سابق )]

نام مجموعه: نُت‌های سیاه و سفید
نام شاعر: ببر برنزه
تگ: متوسط
مقدمه:
در پیچ و خم کوچه های زندگی ام گم شده‌ام.
می فشارم جگر از حسرت دیدار بتان.
ای بسا! مهر که من در دل مردم شده‌ام؟
از پی دنیا نروم زان سان هم؛
که نه از بهر دو نان در پی مردم شده‌ام.

 

[Mobina.yahyazade]

•| بسم رب العشق |•​

ضمن عرض سلام و خوش آمد خدمت شما شاعر محترم؛
لطفاً قبل از شروع تایپ مجموعه اشعار خود، قوانین بخش را مطالعه کنید.
قوانین بخش اشعار کاربران

پس از ارسال بیست پست در دفتر شعرتان، می‌توانید درخواست نقد بدهید و از دیدگاه دیگر کاربران درباره اشعارتان، آگاه شوید.
تاپیك درخواست نقد و بررسی اشعار

پس از گذشت...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[موسی کوتقی (a.a سابق )]

سر بی کسی را سلامت که شد پدر و مادر قلبم
گره ی چرخ این روزگار شد مسکن حالم
هر چه میدوم آن سو و این سو از هر طرف حیران وسرگردانم
آب رفته را بر نمیگردد خوش به حال این دل سردم
درخت ماتم روبرویم نشست بگفتم نظرت من همان آدم قبلم
در این وادیای خیالم انگار فردا را می دانم
درحالی که وقتی می خوابم در خواب فردا را می یابم
گوش کنید آدم های اطرافم اینجاست آخر خط من دگر رفتم
​

 

[موسی کوتقی (a.a سابق )]

دل من



عشقت ای جان، چو به جانم افتاد


فکر و ذهنم همه درگیر تو شد


بفتاد این دل عاشق ز نفس


بس خراب غم دلگیر تو شد


شعر من واژه کم آورد عجیب


تا در آن نوبت تفسیر تو شد


بر دلم مهر کسی غیر تو نیست


آخر این دل همه تسخیر تو شد


من به عشق تو جوانی دادم


دیگر این دل همه اش پیر تو شد


هجر تو طالع من بود ای دوست


تو نگویی که به تقصیر تو شد


من اسیرم به شب تنهایی


و خیالم رخ شبگیر تو شد


سرنوشت دل من مردن بود


کشتنش یار به تقدیر تو شد

 

[موسی کوتقی (a.a سابق )]

باران که می‌بارد دلم

سخت تورا میخواهد

دوست دارم همراه تو پای بر هنه

روی چمن های خیس راه بروم

کودکانه مو های غرق آبت را

با انگشتانم شانه کنم

و گونه های سرد و نمناکت را

به بوسه ای گرم مهمان،

و تو را ای گل باران زده

بی هیچ کلامی در آغوش بگیرم

تا تسکین دل تنگی هایم شوی

آنقدر محکم لمست کنم که باور

حضورت غبار از غم های

دل مغمومم بشوید،

آنگاه آرام دیده بر هم گذارم

تا سرخی چشمانم

راز اشک های شوق گم گشته

در باران را برملا نسازد

آه! باران که می بارد

قلب بی قرارم چه آرزوهای

محالی را زین تنهای

خیره بر پنجره ای

خیس می خواهد

آه..

 

[موسی کوتقی (a.a سابق )]

شعر


بغض ِدل نوشته ام، به نام ِشعر


خِیلِ واژگان، مطیع و رام ِ شعر


ز سکوت ِ نفرت انگیز ِ لبم


گشته ِ هنگامه ی انتقام ِ شعر


ز قلم شرنگ ِدلتنگی ها


قطره قطره میچکد به کام ِشعر


شرح ِ تنهایی و هر داغِ فراق


جمله شد یکسره در کلام ِ شعر


جلوه گر نبود تندیس ِ بیان


ساختم پیکره، با رُخام ِ شعر


کُلِ اقوال به تسخیرم شد


به قریحه و مدد ز دام ِ شعر


مَرکَب ِ نُطق چه بسیار چَموش


زدمش سخت ، ولی لِگام ِ شعر


رنگ احساس زدم بر سخنم


حس من را بشنو ز فام ِ شعر


ختم شد معرفت و سلوک من


همه یکباره در این مرام ِشعر


حتم دارم همه را میفهمی


جرعه ای گر بزنی ز جام ِ شعر


بعد ِمن چکامه هایم به فناست


وه چه فانی منو این دوام ِ شعر


می دهدم دفتر اشعار به باد


تا رساند به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[موسی کوتقی (a.a سابق )]

دنیای غم


منو شب و تکیه به دیوار / منو شب و آتش سیگار


منو شب و جای تو خالی / منو شب و یه تیره حالی


منو شب و بغض و بی قراری/ منو شب و زجر و درد کاری


منو شب و فکر و خاطراتم / منو شب و آه سرد و ماتم


منو شب و یه روح خسته / منو شب و این قلب شکسته


منو شب و باران نم نم / منو شب و دلی پر از غم


منو شب و تلخی جدایی / منو و شب و نفرین خدایی


منو شب و تویی که کم دارم/ منو شب و یه دنیا غم دارم

 

[موسی کوتقی (a.a سابق )]

تو نیایی


تو نیایی شب بی کسی هلاکم بکند


همچو آوار ، غمت دفین و خاکم بکند


تو نیایی چه کنم با همه ی خاطره ها


تیغ ِ تیز دوریت که چاک چاکم بکند


تو نیایی دل بیچاره ی من میگیرد


غصه درگیر ِ عذاب ِ دردناکم بکند


تو نیایی به چه امید بگویم غزلی


خَمُوشی کُل جهان را چو مغاکم بکند


تو نیایی مَلک الموت بُوَد چاره ی من


شَر من را ز جهان یکسره وی کم بکند


تو نیایی دگر آراد بمیرد ، ای دوست


مرگ از صفحه ی عالم همه پاکم بکند

 

[موسی کوتقی (a.a سابق )]

شاعریم و خوش بیانیم که چه؟

پشت هم شعر بخوانیم که چه؟

گور علامه و ابلهه چو یکست

بیخودی چیز بدانیم که چه؟

خوب یا بد همگی می گذرد

توی فتراق زمانیم که چه

گر اسیر کُنج یک مردابیم

وهم بحر بیکرانیم که چه؟

احتیاجیم به نان شب خود

مشتري زعفرانیم که چه؟

قاف تا قاف جهان یکسره تار

الکی سبز بمانیم که چه؟

همچو آراد گرایید به پوچ

قرعه ی بار گرانیم که چه؟

 

[موسی کوتقی (a.a سابق )]

دلتنگی




هر شب برای شادیم ساکت دعا کردی


عاشق ترین بودی ولی کم ادعا کردی


بودی کنارم ، هستی و همیشه خواهی بود


منهای تو هر عشق دیگر اشتباهی بود


عمریست پیوسته با یادت هم آغوشم


غیر تو این عالم شده کلا فراموشم


از ماه ِ رویت وصف هایی در سرم دارم


اثبات آن را با غزل در دفترم دارم


وا میکنی با ناز آن موی پریشت را


دق میدی لیلای من مجنون خویشت را


گفتم بدانی نازنین دلتنگی من را


فارغ ز الوانم ببین یک رنگی من را