مشاعره مشاعره با خمسه نظامی

[m.sina]

شب انگشت سیاه از پشت براشت
ز حرف خاکیان انگشت برداشت
تنی چند از گران جانان که دانی
خبر بردند سوی شه نهانی:/

یک نفس ای خواجه دامن کشان
آستنی بر همه عالم فشان
رنج مشو راحت رنجور باش
ساعتی از محتشمی دور باش

 

[matieh]

شناسا کن به حکمتهای خویشم
برافکن برقع غفلت ز پیشم

 

[m.sina]

شناسا کن به حکمتهای خویشم
برافکن برقع غفلت ز پیشم

مجنون چو شنید پند خویشان
از تلخی پند شد پریشان

زد دست و درید پیرهن را
کاین مرده چه می‌کند کفن را

 

[فلورا.]

مجنون چو شنید پند خویشان
از تلخی پند شد پریشان

زد دست و درید پیرهن را
کاین مرده چه می‌کند کفن را

آن دل که بود ز عشق خالی
سیلاب غمش براد حالی

یارب به خدایی خدائیت
وانگه به کمال پادشائیت

 

[m.sina]

آن دل که بود ز عشق خالی
سیلاب غمش براد حالی

یارب به خدایی خدائیت
وانگه به کمال پادشائیت

تو کز عبرت بدین افسانه مانی
چه پنداری مگر افسانه خوانی
درین افسانه شرطست اشک راندن
گلابی تلخ بر شیرین فشاندن

 

[فلورا.]

تو کز عبرت بدین افسانه مانی
چه پنداری مگر افسانه خوانی
درین افسانه شرطست اشک راندن
گلابی تلخ بر شیرین فشاندن

نیامد وقت آن کاو را نوازیم؟
ز کار افتاده‌ای را کار سازیم؟

به چشمی چشم این غمگین گشائیم؟
به ابروئیش از ابروچین گشائیم؟

 

[m.sina]

نیامد وقت آن کاو را نوازیم؟
ز کار افتاده‌ای را کار سازیم؟

به چشمی چشم این غمگین گشائیم؟
به ابروئیش از ابروچین گشائیم؟

مجنون چو شنید پند خویشان
از تلخی پند شد پریشان
زد دست و درید پیرهن را
کاین مرده چه می‌کند کفن را

 

[فلورا.]

مجنون چو شنید پند خویشان
از تلخی پند شد پریشان
زد دست و درید پیرهن را
کاین مرده چه می‌کند کفن را

ای چارده ساله قرة‌العین
بالغ نظر علوم کونین

آن روز که هفت ساله بودی
چون گل به چمن حواله بودی

 

[m.sina]

ای چارده ساله قرة‌العین
بالغ نظر علوم کونین

آن روز که هفت ساله بودی
چون گل به چمن حواله بودی

یکی شب از شب نوروز خوشتر
چه شب کز روز عید اندوه‌کش‌تر

سماع خرگهی در خرگه شاه
ندیمی چند موزون‌طبع و دلخواه

 

[فلورا.]

یکی شب از شب نوروز خوشتر
چه شب کز روز عید اندوه‌کش‌تر

سماع خرگهی در خرگه شاه
ندیمی چند موزون‌طبع و دلخواه

همه عالم تنست و ایران دل
نیست گوینده زین قیاس خجل

چونکه ایران دل زمین باشد
دل ز تن به بود یقین باشد