مشاعره مشاعره با اشعار شمس تبریزی

[هدیه زندگی]

ای در سر زلف تو پریشانی ها
واندر لب لعلت شکرافشانی ها

گفتی ز فراق ما پشیمان گشتی
ای جان چه پشیمان که پشیمانی ها

از گریه سوختیم و تو آهی نمی کنی،
در آب و آتشیم و نگاهی نمی کنی!

 

[m.sina]

از گریه سوختیم و تو آهی نمی کنی،
در آب و آتشیم و نگاهی نمی کنی!

از گریه سوختیم و تو آهی نمی کنی،
در آب و آتشیم و نگاهی نمی کنی!

یک چند به تقلید گزیدم خود را
در خود بودم زان نسزیدم خود را

نادیده همی نام شنیدم خود را
از خود چو برون شدم بدیدم خود را

 

[هدیه زندگی]

یک چند به تقلید گزیدم خود را
در خود بودم زان نسزیدم خود را

نادیده همی نام شنیدم خود را
از خود چو برون شدم بدیدم خود را

اندک اندک جمع مستان می‌رسند،
اندک اندک مي پرستان می‌رسند.

 

[m.sina]

اندک اندک جمع مستان می‌رسند،
اندک اندک مي پرستان می‌رسند.

دوش آن بت من همچو مه گردون بود
نی نی که به حسن از آفتاب افزون بود

از دایره ی خیال ما بیرون بود
دانم که نکو بود ندانم چون بود

 

[هدیه زندگی]

دوش آن بت من همچو مه گردون بود
نی نی که به حسن از آفتاب افزون بود

از دایره ی خیال ما بیرون بود
دانم که نکو بود ندانم چون بود

در آب فکن ساقی بط زاده آبی را
بشتاب و شتاب اولی مستان شبابی را

 

[m.sina]

در آب فکن ساقی بط زاده آبی را
بشتاب و شتاب اولی مستان شبابی را

امروز در این خانه کسی رقصانست
کش کل کمال پیش او نقصانست

ور در تو ز انکار رگی جنبانست
آن ماه در انکار تو هم تابانست

 

[هدیه زندگی]

امروز در این خانه کسی رقصانست
کش کل کمال پیش او نقصانست

ور در تو ز انکار رگی جنبانست
آن ماه در انکار تو هم تابانست

تو را ساقی جان گوید برای ننگ و نامی را
فرومگذار در مجلس چنین اشگرف جامی را

 

[m.sina]

تو را ساقی جان گوید برای ننگ و نامی را
فرومگذار در مجلس چنین اشگرف جامی را

اندک اندک زين جهان هست و نيست
نيستان رفتند و هستان می رسند

جمله دامن های پرزر همچو کان
از برای تنگدستان می رسند

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دوست همان بِه که بلاکش بُوَد
عود همان بِه که در آتش بُوَد

 

[m.sina]

دوست همان بِه که بلاکش بُوَد
عود همان بِه که در آتش بُوَد

در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا
ز پس صبر تو را او به سر صدر نشاند

و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها
ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند