مشاعره مشاعره با اشعار شمس تبریزی

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا
ز پس صبر تو را او به سر صدر نشاند

و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها
ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند

در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا
ز پس صبر تو را او به سر صدر نشاند

 

[m.sina]

در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا
ز پس صبر تو را او به سر صدر نشاند

دوست همان به که بلاکش بود
عود همان به که در آتش بود

جامِ جفا باشد دشوارخوار
چون ز کف دوست بود خوش بود

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دوست همان به که بلاکش بود
عود همان به که در آتش بود

جامِ جفا باشد دشوارخوار
چون ز کف دوست بود خوش بود

دوست همان بِه که بلاکش بُوَد
عود همان بِه که در آتش بُوَد

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دوست همان به که بلاکش بود
عود همان به که در آتش بود

جامِ جفا باشد دشوارخوار
چون ز کف دوست بود خوش بود

دوست همان بِه که بلاکش بُوَد
عود همان بِه که در آتش بُوَد

 

[فلورا.]

دوست همان بِه که بلاکش بُوَد
عود همان بِه که در آتش بُوَد

دلنوازان نازنازان در ره اند
گلعذاران از گلستان مي رسند
اندک اندک زين جهان هست و نيست
نيستان رفتند و هستان مي رسند

 

[unknownme]

دلنوازان نازنازان در ره اند
گلعذاران از گلستان مي رسند
اندک اندک زين جهان هست و نيست
نيستان رفتند و هستان مي رسند

در خم چوگانش يکی گوی شو
تا که فلک زير تو مفرش بود

 

[فلورا.]

در خم چوگانش يکی گوی شو
تا که
دوست همان بِه که بلاکش بُوَد


عود همان بِه که در آتش بُوَد
جامِ جفا باشد دشوارخوا
چون ز کفِ دوست بود خوش بُوَد
فلک زير تو مفرش بود

 

[m.sina]

دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد
رخ فرسوده زردم غم صفرای تو دارد

سر من م**س.ت جمالت دل من دام خیالت
گهر دیده نثار کف دریای تو دارد

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد
رخ فرسوده زردم غم صفرای تو دارد

سر من م**س.ت جمالت دل من دام خیالت
گهر دیده نثار کف دریای تو دارد

دلنوازان نازنازان در ره اند
گلعذاران از گلستان مي رسند
اندک اندک زين جهان هست و نيست
نيستان رفتند و هستان مي رسند