مشاعره مشاعره با اشعار شمس تبریزی

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دلبر و یار من تویی رونق کار من تویی
باغ و بهار من تویی بهر تو بود بود من

خواب شبم ربوده‌ای مونس من تو بوده‌ای
درد توام نموده‌ای غیر تو نیست سود من

نه که قصاب به خنجر چو سرِ میش ببرد

نَهِلد کُشته خود را , کُشد آن گاه کِشاند

چو دَم میش نماند ز دَم خود کُندش پُر

تو ببینی دَم یزدان به کجا هات رساند

به مثل گفتم این را و اگر نه کرم او

نکُشد هیچ کسی را و ز کُشتن برهاند

همگی ملک سلیمان به یکی مور ببخشد

بدهد هر دو جهان را و دلی را نَرمانَد

دل من گِرد جهان گشت و نیابید مثالش

به که ماند به که ماند به که ماند به که ماند ؟

هله خاموش! که بی‌گفت , از این مِی همگان را

بچشاند بچشاند بچشاند بچشاند

 

[m.sina]

نه که قصاب به خنجر چو سرِ میش ببرد

نَهِلد کُشته خود را , کُشد آن گاه کِشاند

چو دَم میش نماند ز دَم خود کُندش پُر

تو ببینی دَم یزدان به کجا هات رساند

به مثل گفتم این را و اگر نه کرم او

نکُشد هیچ کسی را و ز کُشتن برهاند

همگی ملک سلیمان به یکی مور ببخشد

بدهد هر دو جهان را و دلی را نَرمانَد

دل من گِرد جهان گشت و نیابید مثالش

به که ماند به که ماند به که ماند به که ماند ؟

هله خاموش! که بی‌گفت , از این مِی همگان را

بچشاند بچشاند بچشاند بچشاند

دلتنگم و دیدار تو درمان من است
بی رنگ رخت زمانه زندان من است
بر هیچ دلی مبـاد و بر هیچ تنی
آنچ از غم هجران تو بر جان من است

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تا که فلک زيرِ تو مفرش بُوَد

رقص‌کنان گوی اگر چه ز زخم

در غم و در کوب و کشاکش بُوَد

سابقِ ميدان بُوَد او لاجَرَم

قبله‌ی هر فارسِ مه وش بُوَد

 

[m.sina]

تا که فلک زيرِ تو مفرش بُوَد

رقص‌کنان گوی اگر چه ز زخم

در غم و در کوب و کشاکش بُوَد

سابقِ ميدان بُوَد او لاجَرَم

قبله‌ی هر فارسِ مه وش بُوَد

دوست همان به که بلاکش بود
عود همان به که در آتش بود

جام جفا باشد دشوارخوار
چون ز کف دوست بود خوش بود

زهر بنوش از قدحی کان قدح
از کرم و لطف منقش بود

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دوست همان به که بلاکش بود
عود همان به که در آتش بود

جام جفا باشد دشوارخوار
چون ز کف دوست بود خوش بود

زهر بنوش از قدحی کان قدح
از کرم و لطف منقش بود

دیدم در خواب ساقیِ زیبا را
بر دست گرفته ساغرصهبا را

گفتم به خیالش که غلام اوئی
شاید که به جای خواجه باشی ما را

 

[m.sina]

دیدم در خواب ساقیِ زیبا را
بر دست گرفته ساغرصهبا را

گفتم به خیالش که غلام اوئی
شاید که به جای خواجه باشی ما را

امروز چو هر روز خرابیم خراب
مگشا در اندیشه و برگیر رباب

صدگونه نماز است و رکوعست و سجود
آن را که جمال دوست باشد محراب

 

[هدیه امیری]

امروز چو هر روز خرابیم خراب
مگشا در اندیشه و برگیر رباب

صدگونه نماز است و رکوعست و سجود
آن را که جمال دوست باشد محراب

به باغ خود همه مستند، لیک نی چون گل
که هر یکی به قدح خورد و او سبو دارد.

 

[m.sina]

به باغ خود همه مستند، لیک نی چون گل
که هر یکی به قدح خورد و او سبو دارد.

دوست همان به که بلاکش بود
عود همان به که در آتش بود

جام جفا باشد دشوارخوار
چون ز کف دوست بود خوش بود

 

[هدیه امیری]

دوست همان به که بلاکش بود
عود همان به که در آتش بود

جام جفا باشد دشوارخوار
چون ز کف دوست بود خوش بود

دیدم سحر آن شاه را بر شاهراه هل اتی،
در خواب غفلت بی‌خبر زو بوالعلی و بوالعلا.

 

[m.sina]

دیدم سحر آن شاه را بر شاهراه هل اتی،
در خواب غفلت بی‌خبر زو بوالعلی و بوالعلا.

ای در سر زلف تو پریشانی ها
واندر لب لعلت شکرافشانی ها

گفتی ز فراق ما پشیمان گشتی
ای جان چه پشیمان که پشیمانی ها