رتبه سوم فانتزی رمان ولادور: شکوفه‌های خونین برف | کورویامی کاربر انجمن یک رمان

Kuroyami · 23/1/24

کد رمان: 5547
ناظر: @Taraneh.j
سطح: ویژه، رتبه سوم فاتزی

خلاصه:
ولادور آن‌طور که در کتاب‌ها می‌گفتند با شمشیر سقوط نکرد.
بلکه با خ**یا*نت فرو ریخت... .

صداهایی خاموش شدند، پیش از آن‌که تیغه‌ها کشیده شوند. تصمیم‌هایی گرفته شد که هرگز ثبت نشدند، و وفاداری‌هایی جابه‌جا شدند بی‌آن‌که نامی از خ**یا*نت برده شود. پادشاه رفت، اما کسی دقیقاً نمی‌داند چرا—فقط می‌دانند که بعد از رفتنش، همه‌چیز فرو ریخت.

برخی مردند، برخی ناپدید شدند، و برخی به جاهایی گریختند که بازگشت از آن‌ها ممکن نیست. آنچه...

Mers~ · 24/1/24

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با رمان به لینک زیر...

Kuroyami · 24/1/24

×فصل اول×

هوا گرفته بود و بوی دود و سوختگی جنگل کاج را به خود می‌آغشت. دود سیاهی از عمارت سوخته و نیمه ویران در میان درختان بلند و برف‌گرفته‌ی کاج بر می‌خاست. اجساد سوخته در همه‌جا پخش شده بودند. در سینه تک‌تک اجساد یک میخ چوبی با نوک نقره‌ای فرو رفته بود. تکه‌ای از سنگ‌های عمارت فرو ریخت و ابری از خاکستر و دود را برانگیخت.
مهاجمان به عمارت خیلی وقت پیش آن مکان شوم را ترک گفته بودند. صدای قارقار کلاغ‌ها هوای خاکستری و دودآلود را پر کرده بود. در این سو و آن سو شعله‌های کوچک و بزرگ آتش به چشم می‌خورد. جسد بی‌پوشش یک زن و مرد در حیاط جلوی خانه صلیب‌کوب شده بود. روی بدن‌های بی‌پوششان اثر سوختگی و داغ خوردن همراه با دریدگی‌های...

Kuroyami · 26/1/24

تارهای سرکش بلوندش به هیچ راهی تن نمی‌دادند. عاقبت آنها را رها نمود تا در پیشانی بلندش بیفتند. شنل قهوه‌ای قدیمی‌اش را پوشید. یقه‌ی شنل کمی بالا آمده بود. می‌شد آثار فرسودگی را در یقه دید. عینک نیم‌قاب فریم نقره را از روی میز چوبی گرد و کوچک برداشت. رنگ نقره‌ای به صورت سفید مرمر گونه‌اش می‌آمد.
کوله‌ی پارچه‌ایش را برداشت و روی چمدان چرمی قدیمی‌اش گذاشت. آثار خوردگی و فرسودگی در جای‌جای چمدان قهوه‌ای به چشم می‌خورد. دسته‌ی بلند و چوبی چمدان را همراه دسته‌ی کیف گرفت و به دنبال خودش کشید. به چهارچوب درب چوبی که رسید، بازنگشت. دلش برای این مکان تنگ نمی‌شد. او متعلق به جایی نبود. شانه‌هایش را بالا انداخت و درب را گشود. همین که سرش را بالا آورد چشمان سبزش با پیرزن صاحب خانه گره خورد:
- صبح...

Kuroyami · 2/2/24

صدایش بخاطر سال‌ها فریاد زدن خراشیده و نکره بود. زاویر کمی سرش را بلند کرد اما هنوز چشمان سبزش زیر سایه‌ی کلاه بزرگ شنل قهوه‌ای مخفی بود. لب‌های سرخش را تکان داد:
- می‌خوام به آکادمی هیون‌ارث برم.
مرد میانسال زاویر را برانداز کرد. پسرک لاغراندام‌تر و ضعیف‌تر از نوجوانان پانزده ساله به نظر می‌رسید. به هر حال گوشت دم توپ محسوب می‌شد. درست بود که آکادمی هیون‌ارث بر خلاف سایر آکادمی‌های امپراطوری مقدس از هر قشری دانشجو می‌پذیرفت اما شهریه‌ی آن هر کسی را منصرف می‌کرد. مرد آهی کشید:
- برو بچه! اونجا جای تو نیست.
زاویر کل کیسه‌ی پارچه‌ای پولش را برای مرد پرت کرد:
- تو فقط کارت رو بکن.
مرد در وسط راه کیسه‌ی پول را قاپیده بود. به داخل آن نگاهی انداخت. ده سکه‌ی نقره‌ی امپراطوری هیلگان به او چشمک...

Kuroyami · 13/2/24

صدای جیغ و نعره‌های قبل از مرگ خویشاوندانش همانند ناقوس کلیسا در گوش‌های نوک‌تیزش می‌نواختند. پوستش از وحشت کودکی‌، مانند پوست غاز دانه‌دانه شده بود. هر قدم که برمی‌داشت انگار که بیشتر در باتلاقی از تاریکی فرو می‌رفت. به زیر پاهایش نگاهی انداخت. این تاریکی نبود بلکه دست‌هایی از خون بودند که ذره‌ذره او را به دام خود می‌کشیدند.
سطح دریاچه‌ی خونین موج برداشت. چشمان سرخ زاویر با دیدن سطح دریای خونین از دهشت بیرون زد. پدر و مادرش و همینطور تمام نزدیکانش با چشمانی سرزنشگر و ترسیده به او می‌نگریستند. زاویر به نفس‌نفس افتاد. لبان آن چهره‌های خونین تکان می‌خورد و هر کس چیزی می‌گفت.
- درد داره!
- من نمی‌خوام بمیرم!
- چرا بهمون حمله می‌کنن؟
- مگه ما چیکار کردیم؟
- پسرمو نکشید!
- می‌سوزه!
- دیگه...

Kuroyami · 26/2/24

آهسته خودش را کنار کشید تا اول آن اشراف‌زاده رد شود. امکان داشت که اشراف‌زاده‌ای کینه‌توز و احمق باشد و مانع پیشرفت او در آکادمی گردد. کالسکه ایستاد و خدمتکار جوان که کنار کالسکه‌چی نشسته بود، پایین پرید. در را با احترام برای اربابش گشود. پسری قد بلند و هیکلی از داخل کالسکه پایین پرید. زاویر کمی چشمان سبزش را تنگ کرد. احتمالا آن پسر جوان هفده یا هجده سال داشت.
لباس‌های سفیدش با نوارهای نقره‌ای تزئین و گلدوزی شده بود؛ حتی چکمه‌های ساق بلندش نیز از این امر مصون نبودند. پسر مو بلوند دست بالای پیشانی‌اش نهاد تا بارقه‌های نور آفتاب او را نیازارند:
- پس این آکادمی هیون‌ارثه؟!
خدمتکار با پاچه‌خواری سرش را جلوی پسر نوجوان خم کرد:
- بله ارباب الایجه.
الایجه دست به کمرش برد و با غرور و امیدواری...

Kuroyami · 26/2/24

مانع شفاف مانند آب موج برداشت و الایجه را به داخل راه داد. پا تند کرد تا به هم‌دوره‌ای جدیدش برسد. پسرک لاغراندام و قدکوتاه سرش را پایین انداخته بود و عبوس و جدی می‌رفت. الایجه گام‌های قوی‌اش را با پسرک لاغراندام همسان کرد:
- اسم من الایجه گیفورده. تو کی هستی؟
زاویر آهی عمیق کشید. از آن حادثه‌ی کشتار خانواده‌اش بیش از شش سال می‌گذشت و او نیز در این مدت از خود ردی بر جای نگذاشته بود. به نظرش این پسر پررو از آن دسته اشخاص سریش و نچسب بود. لب‌های سرخش را بی‌میل از هم گشود:
- زاویر... فوستر.
الایجه با انگشت اشاره سرش را خاراند:
- فوستر؟! فامیلی نایابی داری.
زاویر از پله‌های قدیمی و برگ گرفته بالا رفت:
- من یه الف دورگه‌ام. اهل امپراطوری مقدس نیستم.
البته قسمت اول حرف‌هایش دروغ محض بود؛ ولی...

Kuroyami · 5/3/24

الایجه با گونه‌هایی برافروخته رویش را برگرداند و گلویش را صاف کرد:
- تو مطمئنی که دختر نیستی؟
زاویر تا بناگوش سرخ شده بود. سرش را از شرم پایین انداخت. خودش را از روی زمین جمع و جور کرد و برخاست. کلاه شنل را روی سرش کشید تا آفتاب بیش از آن آزارش ندهد. لبان سرخش را بی‌میل از هم گشود:
- منم یه مردم، فقط بدنم هنوز رشد نکرده.
الایجه ابروان طلایی کلفتش را به طاق چسباند و ناشیانه سعی کرد که پسرک لاغر اندام را دلداری بدهد:
- که اینطور؛ البته خیلیا هستن که دیر به بلوغ می‌رسن. نیازی نیست بابت این مسئله خودتو سرزنش کنی. باور داشته باش.
زاویر مانند خرسی شده بود که سردرد داشت. دندان‌هایش را بی‌صدا برهم فشرد و دسته‌ی چمدانش را میان انگشتان باریک و بلندش گرفت. الایجه لبخندی خجالتی زد. ظاهراً یکی دیگر...

Kuroyami · 17/3/24

لبان سرخ و کمانی زاویر با کمی فاصله باز ماند. در برابر یک باغ راه بزرگ قرار داشتند. نگاهی به باروهای بلند آکادمی انداخت. اغراق نبود که بگوییم آکادمی هیون‌ارث حداقل نصف پایتخت وسعت داشت. مجسمه‌های فارغ‌التحصیلان آکادمی دو به دو در برابر هم تا دروازه‌های عظیم آکادمی صف بسته بودند. گل‌های رنگارنگ پیونی زیر پای مجسمه‌ها را می‌پوشاندند.
شمشادهای اصلاح شده مرز راه را همراه سنگ‌های مکعب مستطیل گرانیتی نشان می‌دادند. آثار فرسودگی و گذر زمان روی مجسمه‌ها و سنگ‌ها مشخص بود. زاویر و الایجه بی‌حرف در کنار هم سمت دروازه‌های غول‌آسای آکادمی راه افتادند. زاویر نگاهی به یک مجسمه انداخت. نام مجسمه‌ی هر فارغ‌التحصیل نامدار روی یک پلاک طلایی، در پایین آن مجسمه حکاکی شده بود. عشقه‌ها عاشقانه مجسمه‌ها را تا...

رتبه سوم فانتزی رمان ولادور: شکوفه‌های خونین برف | کورویامی کاربر انجمن یک رمان

نظرتون درباره رمان؟

عالی

خوب

متوسط

ضعیف

شخصیت مورد علاقه‌تون؟

زاویر

الایجه

یوریا

آستارث

گراوول

وولتار

گزینه‌های بیشتر

Kuroyami

امضا : Kuroyami

Mers~

امضا : Mers~

Kuroyami

امضا : Kuroyami

Kuroyami

امضا : Kuroyami

Kuroyami

امضا : Kuroyami

Kuroyami

امضا : Kuroyami

Kuroyami

امضا : Kuroyami

Kuroyami

امضا : Kuroyami

Kuroyami

امضا : Kuroyami

Kuroyami

امضا : Kuroyami

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 8)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 0, کاربر: 0, مهمان: 0)