مشاعره بیایید حرف دلمان را با مشاعره بیان کنیم

[H.Allahdadi]

من که نرفتم تا که برگردم ... پشت سرِ کی آب میپاشی
تن خسته و دلگیر و رنجورم ... راه زیادی باز در پیشه
خسته نمیشم از شب و روزم ... این روز و شب بازم عوض میشه!

 

[m.sina]

من که نرفتم تا که برگردم ... پشت سرِ کی آب میپاشی
تن خسته و دلگیر و رنجورم ... راه زیادی باز در پیشه
خسته نمیشم از شب و روزم ... این روز و شب بازم عوض میشه!

همنشینم با خیال تو و اسوده دلم
کاین وصالی ست که در پی غم هجرانش نیست

 

[H.Allahdadi]

همنشینم با خیال تو و اسوده دلم
کاین وصالی ست که در پی غم هجرانش نیست

تکلیف شب و روزم با دکتر اعصاب است

نفرین کدام احساس خون کرد جهانم را

با جهد چه جادویی بستند دهانم را

من مرد شدم وقتی زن از بدنش سر رفت!

 

[ملیکـا]

چو شبی بی‌تو گذرد
دل من طاقتش را ندارد
دل‌ من بسته به جانت
دل من وصله به جانت
به هزار سو روم یاد تو همیشه با من است.

 

[m.sina]

چو شبی بی‌تو گذرد
دل من طاقتش را ندارد
دل‌ من بسته به جانت
دل من وصله به جانت
به هزار سو روم یاد تو همیشه با من است.

تو در کنار خود نیستی نمیدانی
که کنار تو بودن چه عالمی دارد

 

[ملیکـا]

تو در کنار خود نیستی نمیدانی
که کنار تو بودن چه عالمی دارد

نیستم و تو نمیدانی
دنیای من خاکستری تر از دنیای دیگران است
خط خط کتاب زندگی من به رنگ خاکستری، به رنگ دردهایی که کشیدم است و امید دارم به رنگی شدن کتاب زندگیم.

 

[m.sina]

نیستم و تو نمیدانی
دنیای من خاکستری تر از دنیای دیگران است
خط خط کتاب زندگی من به رنگ خاکستری، به رنگ دردهایی که کشیدم است و امید دارم به رنگی شدن کتاب زندگیم.

من از نخست که دیدم تو را یقین کردم
که روی خوب تو عقلم به باد خواهد داد

 

[ملیکـا]

من از نخست که دیدم تو را یقین کردم
که روی خوب تو عقلم به باد خواهد داد

من دوست تو هستم همانند انسان های دیگر
و تو شاعری ناشناخته که دردهایم را درک میکند

 

[m.sina]

من دوست تو هستم همانند انسان های دیگر
و تو شاعری ناشناخته که دردهایم را درک میکند

درمان منی گفته پزشکم که همیشه
در خانه خود قرص قمر داشته باشم

 

[ملیکـا]

درمان منی گفته پزشکم که همیشه
در خانه خود قرص قمر داشته باشم

ناگهان بر دل خانه‌ات پرده‌ای از غم نصب میکنم
نه از قصد بخاطر غم هایی که دیگران به من بخشیدند و آنها در وجودم جوانه زده‌اند
همه آن پس زدن ها دور انداختن ها همه شکست مرا...