در حال تایپ رمان استاد آرتیست: رمز کیوکای | علی جواهرزاده کاربر انجمن یک رمان

[rifledark]

- ک... کمک!
مردمک چشم راستم قرمز و به صورت کشیده در اومده بود؛ درست مثل چشم مار افعی! دندون نیش راست هم بلندتر شده بود و به طور واضح خودنمایی می‌کرد.
- خ... خوا... هش... می‌کنم... ‌.
با صدای دورگه و جهش یافته‌ام فریاد زدم:
- خفه شو موجود ضعیف؛ تو برای من جز یه خوراکی ارزش دیگه‌ای نداری!
نفس‌های آخرش بود و بدنش غرق در خون شده بود؛ حتّی توانایی حرکت دادن دست‌ها و پاهاش رو نداشت، امّا باز هم تقلّا می‌کرد و سعی داشت تکون بخوره.
با خنده بهش نگاه کردم و گفتم:
- تلاشت بی‌فایده‌ست انسان، شک نکن طولی نمی‌کشه که یوکی همتون رو نابود می‌کنه.
با خودم فکر کردم:
- یوکی؟ اون دیگه چیه؟!
گرسنه بودم؛ هرچه بیشتر به خون و بدن ناقص‌العضوش نگاه می‌کردم، بیشتر مشتاق خوردن می‌شدم، صبرم به سر رسید به طرفش رفتم و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

فوراً با صدای بلند گفتم:
- رایف؛ رایف ایزومی این‌جا نیست.
بلافاصله رایفل بیرون اومد و با تعجّب گفت:
- منظورت چیه؟
به طرف تخت دویدم و برگه‌ای اون‌جا دیدم؛ یه دست‌نوشته بود با دست‌خطی زیبا که نوشته بود:
- اگه دختره رو زنده می‌خوای باید به همون کارخونه متروکه بیای و خودت رو تسلیم کنی؛ در غیر این صورت دختره میمیره.
رایفل بعد از خوندن متن؛ مشتی به دیوار کوبید و با عصبانیت گفت:
- لعنت به تو میتی؛ می‌خواد انتقام پدرش رو بگیره! باید برم دنبالش.
با نگرانی گفتم:
- منم باهات میام رایف.
کلافه گفت:
- نه اگه بیای آسیب می‌بینی بهتره همین‌جا بمونی، قول میدم ایزومی رو نجات بدم و برگردم.
سری از ناچاری تکون دادم و گفتم:
- باشه فقط خیلی مراقب باش، خواهرم رو نجات بده.
***
ساعتی بعد وارد کارخونه شدم؛ درب زنگ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

با خنده و صدای دورگه‌ای گفت:
- ببخشید سر زده اومدم دوستان عزیز؛ حس کردم یه مقدار هیجان دادن به این مهمونی نیازه!
این هاله‌ی جادو از جادوی هنر طبیعت نبود؛ سیاهی جادو و قرمزی چشمش نشون از یه جادوی ماورایی می‌داد، تو این هاله حتّی قدرت تکون خوردن و نفس کشیدن خیلی سخت بود.
- ت... تو چی کار کردی دیا چه بلایی سر خودت آوردی؟
قهقه‌ای سر داد و گفت:
- طرد شدن از دنیای هنر طبیعت این چیزها رو هم داره دیگه!
میتی با حیرت گفت:
- ولی دیا تو... تو جادوی... ‌.
نگاه سنگینی به میتی انداخت و کم کم از زمین بلند و روی هوا معلق شد؛ با جدّیت گفت:
- خلاصه‌ی ماجرا اینه که همتون محکومید به مرگ!
یهو فضا نورانی شد؛ من میتی و ایزومی با تعجّب به اطراف نگاه کردیم این دروازه‌ی ورود از دنیای هنر بود، پس پیغام من به موقع...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

***
منتظر بودم لیدی سیلوا و بقیه برگردن؛ رایفل بهم گفت که خبرشون کنم و بهشون بگم امّا نگفت چه مشکلی پیش اومده.
- کوکو؟ مامانم چه شکلی بود؟
لبخندی زدم و لپش رو کشیدم؛ آروم گفتم:
- بارها این سوال رو پرسیدی عزیزم؛ من مادر تو رو ندیدم، فقط می‌دونم وقتی خیلی بچّه بودی تو به ما سپرده شدی.
در اتاق باز شد و بانو سیلوا و بانو کویین وارد شدن؛ بلافاصله بلند شدم و ادای احترام کردم، نارین هم پشت سر من ادای احترام کرد و با لبخند زیبایی گفت:
- روز بخیر لیدی ارشد.
من هم گفتم:
- روز بخیر بانوی من، مشکلی پیش اومده؟
لیدی سیلوا با مهربونی و ملایمت گفت:
- فقط اومدم به نارین کوچولو سر بزنم خانوم راهنما!
لبخندی زدم و گفتم:
- شما همیشه به نارین لطف دارین، برای همینه اون عاشق شماست.
لیدی کویین با هیجان جلو اومد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

با مهربونی بهم نگاه کرد و گفت:
- چیزی می‌خوای بگی کوکو؟
کمی با انگشت‌هام ور رفتم تا بالاخره تونستم به زبون بیام و حرفم رو بهش بزنم:
- شما مادر نارین رو می‌شناسید؟
چشم‌هاش رو ریز کرد و با تعجّب گفت:
- نه من مادرش رو ندیدم؛ فقط یادم میاد که یه شب بارونی نارین رو جلوی در گذاشته بودن، هیچکس اون‌جا نبود من هم نارین رو به خونه آوردم تا از سرما و بارون از بین نره، ولی یه یادداشت همراهش بود.
***
ساعتی گذشته بود و هوا کم کم تاریک شد؛ همچنان با نارین تو کوچه پس کوچه‌ها قدم می‌زدیم، کلی خوراکی خورده بودیم و حداقل نصف منطقه رو گشت و گزار کرده بودیم.
- وقتشه برگردیم خونه نارین.
وارد کوچه‌ی تاریک و خلوتی شدیم؛ به قدری تاریک بود که نارین ترسید و پشت سر من قایم شد.
- لیدی ارشد من می‌ترسم.
برای این‌که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

نارین با چشمای خیس از اشک گفت:
- ما خوبیم کوکو؛ ممنونم که برای کمک اومدی.
با شک گفتم:
- اون دوتا کی بودن؟ تو هم اون دوتا رو دیدی؟
کوکو با تعجّب گفت:
- کدوم؟ منظورتون چیه بانوی من؟
با شک به اطراف نگاه می‌کردم؛ حتّی نارین هم شاهد بود که چه اتّفاقی این‌جا افتاد.
- بهتره برگردیم این‌جا دیگه امن نیست.
در راه برگشت بودیم؛ کوکو تو فکر غرق شده بود و حرفی نمی‌زد، گویا از چیزی اذیّت میشد که نمی‌خواست راجع بهش حرف بزنه.
- کوکو تو قلم جادویی داشتی؟
نفس عمیقی کشید و گفت:
- بله بانوی من؛ اون قلم برای پدرم بود، قبل از فوت اون رو به من سپرد و ازم خواست ازش در راه‌های خیر استفاده کنم.
سری تکون دادم و چیزی نگفتم؛ خودش خوب می‌دونست که استفاده از قلم دیگران تخلّف محسوب میشه، برای همین همیشه قلم رو از همه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

دستش رو به سمت من گرفت و با لبخند محوی گفت:
- امیدوارم موفّق باشید لیدی سیلوا.
نگاهی به دستش کردم؛ دست دادم و بلافاصله از دفتر خارج شدم.
گوی طوسی رنگ رو از جیبم بیرون آوردم و به دیوار زدم؛ دروازه به سمت پایگاه باز شد و وارد شدم، به طرف سالن اصلی رفتم هر کس سر راه من رو می‌دید ادای احترام می‌کرد و از سر راه کنار می‌رفت.
وارد سالن شدم و دیدم تمام اعضا؛ نارین و کوکو اون‌جا حضور داشتن و با دیدن من از جای خودشون بلند شدن، نگرانی تو چهره‌ی همه‌شون دیده میشد گویا اتّفاق ناگواری افتاده.
- چرا این‌قدر نگران به نظر میاید؟!
نارین قدمی به جلو اومد و گفت:
- بانوی من؛ وقتی ما بیرون بودیم چند نفر می‌خواستن ما رو بکشن.
نگاهی به کویین انداختم؛ فوراً گفت:
- متأسفم بانوی من مشکل از من بود فراموش کردم ماهو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

همین لحظه در اتاق باز شد و خدمتکار با ادای احترام وارد شد؛ ما رو به سمت سالن اصلی اراشد راهنمایی کرد، ما هم پشت سرش رفتیم، درب سالن که باز شد به ایزومی اشاره کردم که ادای احترام کنه.
هم‌زمان با من ادای احترام کرد؛ هنوز کنجکاو بود و رنگ رخسارش نشون از استرس می‌داد، همین بین با صدای مستر سالاسا دست از آنالیز ایزومی برداشتم.
- این همون دختره که گفتی؟
سری تکون دادم و گفتم:
- بله جناب سالاسا.
مستر راسل جواب داد:
- خب من برای اطمینان از شما خانوم جوان سوالی دارم؛ تو بویی حس می‌کنی؟!
ایزومی چشم‌هاش‌و بست و بعد از مکثی کوتاه گفت:
- بویی از عطر خاکی نرم و لطیف که بارون خورده و طراوت خاصی به خودش گرفته؛ بوی دیگه هم حس می‌کنم، عطر گل رز که در اوج عمر خودش قرار داره.
برای من که قبلاً هم این توانایی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

بعد از تأیید اراشد بالا رده؛ لیدی سیلوا با صدای ملایم و آرامش‌بخش خودش گفت:
- ایزومی امیدوارم همه‌ی ما رو از این آزمون سربلند کنی و پاسخ اعتماد ما رو بدی.
ایزومی با صدایی که از بغض می‌لرزید گفت:
- تموم... تلاشم همینه بانوی من... ناامیدتون نمی‌کنم.
مشخّص بود از این فرصت خیلی خوشحاله؛ لبخندی زدم و چیزی نگفتم.
- دارک می‌دونی که اگه بتونی ایزومی رو تبدیل به هنرمند ماهر کنی؛ قلم خودت هم بالاتر میره و ارتقا پیدا می‌کنی، تمام تلاشت رو به کار بگیر، هم برای خودت هم برای ایزومی.
ادای احترام کردم و گفتم:
- قول میدم که پشیمون نمی‌شید.
بانو سیلوا نگران به نظر می‌رسید؛ نگاهی به ساعت خودش کرد و با نفس عمیقی بلند شد، رو به همه گفت:
- من باید برم به یه کار مهم برسم؛ مراقب اوضاع باشید.
بدون این‌که منتظر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

بعد از گفتن این حرف؛ همه جا رو به تاریکی رفت جوشش آب متوقّف شد و دیوار‌ها و فضای اطراف رو به سیاهی رفتن، تمام حالت‌های تدافعی رو قطع و من رو کاملاً بی‌دفاع کرد، درحالی که نگاهم در اطراف می‌چرخید با صدای عجیبی ناگهان سوزش شدیدی از کتف تا پهلوم حس کردم، چطور به این سرعت جا به جا شد و من متوجّه نشدم.
- بوم اینم از ضربه‌ی آخر!
سعی کردم خودم رو نگه دارم؛ امّا با شمشیرش هردو پام رو هدف گرفت، با فریاد بلندی به زمین افتادم و قلم جادویی‌ام از دستم افتاد و کمی فاصله گرفت، با چشمانی نیمه باز سعی می‌کردم دستم رو به طرف قلم ببرم، امّا شمشیر سیاهی تا نیمه توی دستم فرو رفت و فریادم بالا گرفت.
- ارشد شماره یک هنرمندان فقط همین بود؟
صداش ضعیف و ضعیف‌تر میشد؛ می‌دونستم قراره بمیرم و خودم رو براش آماده...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.