در حال تایپ رمان استاد آرتیست: رمز کیوکای | علی جواهرزاده کاربر انجمن یک رمان

[rifledark]

سری تکون دادم و لبخند زدم؛ بلافاصله راسل پرسید:
- ببخشید که می‌پرسم؛ شما هم به گردهمایی سالانه هنرمندان دعوت شده بودید؟
سری به نشونه‌ی مثبت تکون دادم و گفتم:
- بله شما هم اون‌جا بودید؟
به سمت راست پیچید و گفت:
- چه تصادفی؛ بله اون‌جا بودم.
دقایقی بعد جلوی درب ساختمون ماشین رو متوقّف کرد؛ تشکّر کردم و پیاده شدم، پس از خداحافظی وارد خونه شدم و راسل از اون‌جا رفت.
***
(یک سال بعد)
رو به حضار گفت:
- احترام... به بانوی ارشد اوّل.
هنوز باور نداشتم که حالا دبه جایگاه اوّل اراشد هنر رسیدم؛ پس از مرگ مستر آلفرد دارک طبق رأی گیری بین تمام هنرمندان، من انتخاب شدم.
- لیدی سیلوا؛ شما به آرامش و خونسردی، قلبی پاک و متین، خوش گفتار و شجاعت، صداقت و راستی معروف هستید، من به عنوان سخن‌گوی جوامع هنری به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

***
- خب آمارا و سیلوانا می‌دونید که باید چی کار کنید؛ هرطور شده باید جلوی دیا رو بگیریم که به شیطان فلاروس نرسه، اون همین‌طوری هم شکست دادنش خیلی مشکله.
هردو بلافاصله گفتیم:
- مفهومه.
بعد از توضیحات رافائل به فکر فرو رفتم؛ بغض سختی داشتم و دلم به شدت برای دخترم تنگ شده بود، سیلوانا متوجّه این موضوع شد برای همین به من نزدیک شد و پرسید:
- چی شده آمارا؟
با صدایی گرفته از بغض گفتم:
- دلم برای نارین تنگ شده!
بوسه‌ای روی موهام نشوند و من رو تو آغوش خودش فرو برد؛ اشک‌هام بی اختیار سرازیر شدن و از روی گونه‌هام سر خوردن.
- درکت می‌کنم آمارا مادر بودن سخته؛ تو هم گذشته‌ی سختی داشتی امّا این مهمه که الان نارین کوچولو کنار قوی‌ترین افراد هنرمند زندگی می‌کنه و حالش خوبه، شک نکن جونش در امان خواهد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

تو یه چشم بهم زدن دیا جلوی چشممون ناپدید شد؛ با صدای بلند رو به سیلوانا گفتم:
- اون می‌تونه تو زمان حرکت کنه باید سریع‌تر از همیشه بجنگیم.
بلافاصله صدای دینگ ساعت در اومد و هشدار از رسیدن به ارتفاع مورد نظر رو داد؛ چترهامون رو باز کردیم و با سرعت کمتری پایین اومدیم، درست در نزدیکی زمین چتر رو جدا کردم و به پایین پریدم، لا به لای درخت‌ها و گیاهای انبوه شروع کردیم به جست و جوی دیا.
- پس رافائل کجاست؟
همون لحظه رافائل از بالای درختی به ما علامت داد؛ به سمتش رفتیم و به اون پیوستیم، حالا نوبت قدم بعدی یعنی پیدا کردن دیا بود.
- از هم جدا نشید دیا خیلی خطرناکه به تنهایی نمیشه از پا درش آورد.
شمشیرم رو برداشتم؛ رافائل شمشیر کوچیک‌تری متصل به یه زنجیر داشت و سیلوانا دو شمشیر سامورایی، سیلوانا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

نیمی از وجودش تاریک‌تر از نیمه‌ی دیگه‌ی انسانیش بود؛ دود سیاهی از درونش نشأط می‌گرفت و ترسناکی خودش رو به رخ می‌کشید، تازه می‌فهمیدم چرا تا این حد قدرتمند بود، اون یه هنرمند نبود بلکه یه شیطان بود.
- تو رو فرستادن برای کشتن من؟ یه زن ضعیف و بی‌ارزش که حتّی توانایی محافظت از دخترش رو نداره؟
سرش رو خم کرد و بلافاصله سه تیغه‌ی نینجا به درخت؛ درست در فاصله‌ی میلی‌متری از سرش برخورد کرد، نگاهی به بالا انداخت فرصت رو غنیمت شمردم و حمله‌ای رعدآسا رو پیش گرفتم، شمشیرم مسیری رو طی کرد که در نهایت به گردنش می‌رسید، امّا همین کافی نبود و با دستش تیغه‌ی شمشیرم رو محکم گرفت.
لبخندی مرموز زد و با صدای دورگه‌اش گفت:
- بد نبود زن!
شمشیرم رو محکم کشیدم؛ همین باعث شد دستش زخمی بشه و من چند قدم عقب‌تر برم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

رافائل نفس زنان گفت:
- آمارا اگه این‌طوری پیش بره هردومون می‌میریم باید یه کاری کرد.
دو ضربه‌ی پیاپی رو دفع کردم و گفتم:
- پس سیلوانا کجاست؟
یهو از سمت چپ از لای گیاها و درخت‌ها سیلوانا بیرون پرید و با فریاد بلندی به طرف دیا رفت؛ لگد محکمی به دیا زد امّا دیا جلوی لگدش رو گرفت و تو یه چشم بهم زدن شمشیرش رو به بازوی سیلوانا زد، سیلوانا زخمی شد و به عقب رفت امّا باز هم ایستاد و گارد گرفت.
لبخند مرموز دیا و چشمان از حدقه بیرون اومده‌ی سیلوانا من رو به شک انداخت؛ انگار اون دوتا هم‌دیگه رو شناخته بودن.
- راف منو داشته باش.
شمشیرها رو پس زدم و از زیر سر خوردم و به طرف دیا رفتم؛ بلافاصله پریدم و شمشیرم رو برای زدن محکم‌ترین ضربه بالا گرفتم، امّا به محض نزدیک شدن بهش دستش رو بالا آورد و گلوی من...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

چی شد؟ گفت برادر؟
- پس کار تو بود دیگو؛ تو باید طرف من باشی نکنه یادت رفته برادر منی؟
دیگو با صدای ترسناکش فریاد زد:
- نکنه یادت رفته این‌جا خونه‌ی تو هم هست همه‌ی ما توی این دنیا زندگی می‌کنیم اگه بخوای نابودش کنی هیچی از خودت باقی نمی‌مونه!
با حرف‌هاشون تعجّب کرده بودم؛ هر دو جادوی شیطانی داشتن پس چرا یکی طرف ما بود و یکی طرف شیطان؟
مطمئن بودم درد دیا یکی دو مورد نبود؛ دل پری از این دنیا داشت و قصد کرده بود تر و خشک رو بسوزونه.
***
وارد بخش شدم؛ وقتی لیدی سیلوا رو توی اون حال دیدم تنم مور مور شد، به شدّت زخمی شده بود و بی‌هوش روی تخت افتاده بود.
- باید من رو برای مبارزه با دیا می‌فرستادن نه لیدی سیلوا رو.
بهش اشاره کردم و گفتم:
- آروم باش! لیدی سیلوا خودش به جنگ رفت.
سالاسا کلافه شد و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

در اتاق باز شد و دو نفر با هودی سیاه وارد شدن؛ کلاهشون رو از سرشون برداشتن و چهره خودشون رو نشون دادن، ال آر مون و رافائل بودن رئیس گروه سایه سیاه و رافائل برادر کوچیک‌ترم، فوراً شمشیرم رو غلاف با فوت کوچیکی از بین بردم و گفتم:
- شماها این‌جا چی کار می‌کنین؟
رافائل جلو اومد و گفت:
- برادر یه چیزی هست که واجبه بدونی!
با شک گفتم:
- چی شده؟ شماها الآن چند نفر رو به قتل رسوندین که به من این‌ها رو بگین؟
ال آر مون کلافه گفت:
- کسی نمرده همشون بی‌هوش شدن؛ رایفل دیروز اتّفاقی افتاد که هیچ‌کس انتظارش رو نداشت، ما فهمیدیم زخمی شدن لیدی سیلوا و نجات پیدا کردنش چه جریانی داره.
چشمام رو ریز کردم و با کنجکاوی بهشون زل زدم؛ منتظر بودم توضیح بدن که چه خبره، رافائل شروع کرد به صحبت کردن و گفت:
- لیدی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

***
(شش سال قبل)
انگار ازش خجالت می‌کشیدم؛ مامان گفته بود آدم خیلی مهربون و خون‌سردی هستش، امیدوارم همین‌طور باشه که میگه!
- خب سیلوانا رسیدیم.
درب ورودی سیاه رنگ ویلا به روی ما باز شد؛ خدمت‌کار توی حیاط ایستاده بود و با دیدن ما سلام کرد، جوابش رو دادیم و بعد ما رو به داخل راهنمایی کرد
وارد ویلا شدیم و با استقبال گرمی رو به رو شدیم؛ مردی که به گفته‌ی مادرم اسمش دیا بود ما رو به طرف پذیرایی بزرگش راهنمایی کرد و برای پذیرایی آب‌میوه آورد، جالب بود که با وجود خدمت‌کارانش باز هم خودش کارهای خودش رو انجام می‌داد.
- ممنونم آقای وارشیپ.
زیر چشمی نگاهی به من کرد که با انگشت‌هام بازی می‌کردم؛ سنگینی نگاهش رو روی خودم حس می‌کردم امّا از نگاهش مهربونی رو حس می‌کردم، قلوپی از آبموه‌ش رو خورد و لیوان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

بعد از تمرین روز اوّل به سختی می‌تونستم راه برم؛ پاهام کاملاً بی‌حس شده بود به طوری که مجبور شدم به مادر بگم با ماشین به دنبالم بیاد.
- تمرین امروزت چطور بود دخترم؟
نفسم رو صدادار بیرون دادم و گفتم:
- خیلی سخت؛ امّا می‌دونم یه روزی عادت می‌کنم.
لبخندی زد و دستی به سرم کشید؛ همیشه من رو به تلاش برای کارهای بزرگ‌تر و سخت‌تر تشویق می‌کرد، انگار می‌دونست دقیقاً چطور حال من رو خوب کنه.
- خوبه که می‌دونی دخترم؛ مبادا یه روز وسط راه کم بیاری و جا بزنی، هرطور شده باید مسیر زندگیت رو ادامه بدی و قدرتت رو افزایش بدی.
***
(روز بعد)
ضربه‌ای به بازوم زد و گفت:
- خیلی کندی؛ سریع تر بزن.
بغض کرده بودم؛ امّا قورتش دادم و سعی کردم ضربه‌ی محکم‌تری به درخت بزنم، ضربه‌ی بعدی رو محکم‌تر به درخت زدم درد بدی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[rifledark]

بعد از اون تمرینات مبارزه و سرعت عمل ادامه داشت؛ تا روزی که من برای خدمت به مردم بی‌گناهی که زیر سلطه ظلم آسیب دیدن، به گروه سایه سیاه ملحق شدم، سایه‌ی سیاه با هنرمندها و نیرو ویژه پلیس متّحد بودن و تمام توانشون رو توی راه خیر استفاده می‌کردن.
- همیشه یادت باشه سیلوانا؛ قدرت ذهنت رو کنترل کن تو همیشه می‌تونی به بهترین شکل بجنگی، امّا نظم و دقت از همه‌چیز مهم‌تره و منظم پیش بردن تورو موفّق می‌کنه!
***
قلوپی از قهوه‌اش رو خورد و با تعجّب گفت:
- پس بگو چرا دیا این‌قدر مهارت داره اون قبلاً... استاد رزمی بوده!
سیلوانا نفس عمیقی کشید و گفت:
- بله اون استاد من بود و خیلی به من آموزش داد؛ من رو مثل دختر خودش می‌دونست... ‌.
لرزش صداش نشون از بغض می‌داد؛ مکث کوتاهی کرد و ادامه داد:
- من نمی‌تونم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.