شعر مجموعه اشعار آوید | رها سلطانی کاربر انجمن یک رمان

[*RaHa._]

«اتحاد»

دل‌به‌دل جهان سپردم، بی‌مرز و بی‌قید
چون رود که با دریا یکی شد و نپرسید

هر نفس من، پژواک نفس دیگران شد
و هر قدم، آهنگ زمین را آموخت و رسید

نه من جدا، نه تو تنها، نه آن‌ها گمشده
همه در جریان یک جریان، به هم پیوستند

آینه‌ها شکستند، نه برای جدایی
که نشان دهند، همه‌ی ما انعکاس همیم

و من، در این وحدت، آرام و روشن
چون شعله‌ای که در باد می‌رقصد، آزاد و شاد

 

[*RaHa._]

«پایان و آغاز»

اینک که مسیر به سر رسید، نه پایان است
که آغاز دیگری در دل زمان نهان است

هر شکست و هر پرواز، هر فریاد و سکوت
نه تنها گذشته، که چراغی شد در جان ما

از خاک برخاستیم، به نور، به باد، به موج
و اکنون هر لحظه، پلی‌ست به فردای روشن

نه مرگ، نه ترس، نه تنهایی، نه وهم
تنها حقیقت جاری، در هر نفس و هر نگاه

و من، با هر قدم، آغاز می‌کنم دوباره
که سفر پایان ندارد، تنها شکل نو می‌گیرد

[پایان]
تقدیم به کسانی که
در سکوت و هیاهوی جهان،
دل را یافته‌اند و هر پروازشان،
پلی است به روشنایی.