شاعر‌پارسی اشعار بابا طاهر

[Nika_beramiriha]

خوشا آنانکه سودای ته دیرند که سر پیوسته در پای ته دیرند

بدل دیرم تمنای کسانی که اندر دل تمنای ته دیرند

 

[Nika_beramiriha]

چو آن نخلم که بارش خورده باشند چو آن ویران که گنجش برده باشند

چو آن پیری همی نالم درین دشت که رودان عزیزش مرده باشند

 

[Nika_beramiriha]

خوشا آنانکه هر از بر ندانند نه حرفی وانویسند و نه خوانند

چو مجنون سر نهند اندر بیابان ازین گو گل روند آهو چرانند

 

[Nika_beramiriha]

خوشا آنانکه تن از جان ندانند تن و جانی بجز جانان ندانند

بدردش خو گرند سالان و ماهان بدرد خویشتن درمان ندانند

 

[Nika_beramiriha]

خوشا آنانکه پا از سر ندونند مثال شعله خشک وتر ندونند

کنشت و کعبه و بتخانه و دیر سرائی خالی از دلبر ندونند

 

[Nika_beramiriha]

خوشا آنانکه هر شامان ته وینند سخن با ته گرند با ته نشینند

مو که پایم نبی کایم ته وینم بشم آنان بوینم که ته وینند

 

[Nika_beramiriha]

خوشا آنانکه هر شامان ته وینند سخن با ته گرند با ته نشینند

مو که پایم نبی کایم ته وینم بشم آنان بوینم که ته وینند

 

[Nika_beramiriha]

لاله کاران دگر لاله مکارید باغبانان دو دست از گل بدارید

اگر عهد گلان این بو که دیدم بیخ گل بر کنید و خار بکارید

 

[Nika_beramiriha]

مو آن رندم که نامم بی‌قلندر نه خان دیرم نه مان دیرم نه لنگر

چو روج آیو بگردم گرد گیتی چو شو آیو به خشتی وانهم سر

 

[Nika_beramiriha]

تویی آن شکرین لب یاسمین بر منم آن آتشین دل دیدگان تر

از آن ترسم که در آغوشم آیی گدازد آتشت بر آب شکر