مشاعره مشاعره مشروط (واژگان)

[بَهآرنارنج]

جان کشیدم پیش عشقش گفت کو چیزی دگر
گفتم آخر جان جان زین سان ز بی چیزی شدست

چون حجاب چشم دل شد چشم صورت لاجرم
شمس تبریزی حجاب شمس تبریزی شدست


نعمت لطفا

ادای شکر نعمت کرده باشی
حق خدمت بجای آورده باشی

(گاری)

 

[m.sina]

ادای شکر نعمت کرده باشی
حق خدمت بجای آورده باشی

(گاری)

میشود گاری بود که پی اسبی رفت
میشود اسب شویم که یکی گاری را پی خود راه بریم
میشود گاری چی شلاق بدست شویم
که اسبی را پی گاری راه بریم

نگاه لطفا

 

[VITTORIA]

میشود گاری بود که پی اسبی رفت
میشود اسب شویم که یکی گاری را پی خود راه بریم
میشود گاری چی شلاق بدست شویم
که اسبی را پی گاری راه بریم

نگاه لطفا

دلبسته ی چشمان تو و دل نگرانم
به طرز نگاه تو که بند است جهانم

جهان لطفا

 

[Rªmin]

دلبسته ی چشمان تو و دل نگرانم
به طرز نگاه تو که بند است جهانم

جهان لطفا

کار من اینست که کاریم نیست
عاشقم از عشق تو عاریم نیست
چیست فزون از دو جهان؟ شهر عشق
بهتر از این شهر و دیاریم نیست

"درد"

 

[VITTORIA]

کار من اینست که کاریم نیست
عاشقم از عشق تو عاریم نیست
چیست فزون از دو جهان؟ شهر عشق
بهتر از این شهر و دیاریم نیست

"درد"

نشتر عشقش به جانم میزنی
دردم از لیلاست انم میزنی

نشتر لطفا

 

[Rªmin]

نشتر عشقش به جانم میزنی
دردم از لیلاست انم میزنی

نشتر لطفا

از شبنم عشق خاک آدم گل شد
صد فتنه و شور در جهان حاصل شد

صد نشتر عشق بر رگ روح زدند
یک قطره از آن چکید و نامش دل شد



خار

 

[VITTORIA]

از شبنم عشق خاک آدم گل شد
صد فتنه و شور در جهان حاصل شد

صد نشتر عشق بر رگ روح زدند
یک قطره از آن چکید و نامش دل شد



خار

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور

کعبه

 

[Rªmin]

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور

کعبه

طواف کعبهٔ دل کُن
اگر دلی داری
دل است کعبهٔ معنی
تو گِل چه پنداری؟


نیمه شب

 

[VITTORIA]

طواف کعبهٔ دل کُن
اگر دلی داری
دل است کعبهٔ معنی
تو گِل چه پنداری؟


نیمه شب

گر چه با یادش، همه شب
تا سحرگاهان نیلی فام، بیدارم
گاهگاهی نیز، وقتی چشم بر هم می گذارم
آنچنان روشن که من در خواب
دم به دم با خویش می گویم که بیداری ست

با سحر

 

[Rªmin]

گر چه با یادش، همه شب
تا سحرگاهان نیلی فام، بیدارم
گاهگاهی نیز، وقتی چشم بر هم می گذارم
آنچنان روشن که من در خواب
دم به دم با خویش می گویم که بیداری ست

با سحر

مگر نسیم سحر بوی زلف یار منست
که راحت دل رنجور بی‌قرار منست

به لاله‌زار و گلستان نمی‌رود دل من
که یاد دوست گلستان و لاله‌زار منست


نی