در حال تایپ رمان اتُمیک | مائده.خلف کاربر انجمن یک رمان

[Madhklf]

شکیب اخمی بر پیشانی نهاد و گفت:
- وقتی این دختر وارد زندگیم شد، رزقشو با خودش اورد. دفتر بیمه رو زدم، ماشین خریدم و به مرور زمان این خونه رو گرفتم... .
محمد زیر لب به طعنه گفت:
- بیشتر خلاف کردم، بیشتر مواد فروختم، بیشتر دزدی کردم!
سپس توام با حرص خندید و سرش را به طرفین تکان داد. شکیب چشمانش را بست و سپس باز کرد.
- کاری به درست و غلط بودن کارم ندارم. سرزنشم نکن. این دختر بیشتر از این‌ها ارزش داره.
محمد نگاه از چشمان شکیب گرفت و از جای برخاست. امشب بنیامین به اندازه‌ی کافی حالش را گرفته بود. حرف‌های دوستش شکیب هم به شدت عصبانی‌اش کرده بود. جعبه سیگارش را از جیب شلوار جینش بیرون کشید و سیگاری درآورد. جعبه را در جیبش، و سیگار را بر لب گذاشت. خواست روشنش کند، اما به یاد حال بد دوستش و ریه‌ی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

تکیه بر دیوار چمباتمه زده بود و با خودش فکر می‌کرد که فردا را چگونه در مراسم خواستگاری کذایی‌اش حاضر شود. مگر دلارام در این خانه زندگی نمی‌کند؟ پس چرا از چیزی خبر نداشت؟ چرا پدرش درمورد تصمیمی که برای دخترکش گرفته با او صحبتی نکرده بود؟ تمامی این رفتارها به این خاطر بود که سعید از بابت دخترش ترسیده بود. دلش نمی‌خواست دخترکش با انتخاب بدش آبرویشان را ببرد.
در اتاقش به آرامی باز شد، که دلارام نگاهش به آن سمت کشیده شد. ارسلان سرش را از لای در بیرون آورد و با چشمانی بسته به آرامی گفت:
- می‌شه بیام داخل؟
دلارام سری تکان داد و با صدایی آرام گفت:
- بیا داخل ارسلان.
ارسلان چشمان خواب‌آلودش را از هم گشود و، وارد اتاق شد. در را به اندازه‌ای باز گذاشت تا کمی هوای خنک وارد شود. اتاق کوچکی بود و فقط...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

ارسلان سرش را کمی کج کرد و به خواهرش چشم دوخت.
دلارام: باید فردا ببینمش.
ارسلان که می‌دانست مضمون حرفش چه کسی‌ست، با نگرانی گفت:
- تو که نمی‌خوای مأمورا جاش رو پیدا کنن؟
دلارام درمانده گفت:
- آخه باید بفهمه موضوع اون چیزی نیست که بابا گفته.
ارسلان: خب باهاش تماس بگیر.
دلارام با لحنی مغموم گفت:
- جواب نمیده.
ارسلان: پیام بده.
دلارام توام با حرص گفت:
- اصلاً نه جواب پیام میده نه تماس. لج کرده، مثل بچه‌ها.
ارسلان نگاهش را به در اتاق دوخت و گفت:
- لج نکرده، فقط به خاطر صحبت‌های اون روز بابا ناراحته.
دلارام اشکی از چشمش چکید. ارسلان نگاهی به خواهرش کرد و کنجکاوانه و البته ترسیده پرسید:
- بنیامین واقعا کسی رو کشته؟
دلارام بهت‌زده با صدای بغضدارش گفت:
- بنیامین دروغ نمیگه. حداقل به من یکی دروغ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

دلارام با شنیدن این حرف برادرش که بیشتر شبیه به مانند یک حرف مضحک و جوک می‌ماند با پایش به شانه‌ی ارسلان ضربه‌ای زد و مغموم گفت:
- الآن چه وقته مسخره کردنه؟
ارسلان با ضربه‌ی خواهرش کمی به عقب پرت شد و درحالی که سعی داشت صدای خنده‌اش بالا نرود رو به خواهرش کرد و گفت:
- گفتم شاید اگه این معیارا رو بگم از پسره خوشت بیاد. اما خب...پسره دست کمی از این معیارا نداره.
دلارام با دلخوری گفت:
- اینا معیارای من نیستن... .
سپس تکیه‌اش را از دیوار گرفت، خودش را به جلو کشاند و پرسید:
- خانواده‌ی پسره مگه نمی‌دونن من نامزد دارم؟
ارسلان نگاه از چشمان خواهرش گرفت و به ترک‌های روی دیوار خیره شد.
- زمانی که بنیامین زندان بود بابا به همه میگه که نامزدیت بهم خورده.
نگاهش را به خواهرش دوخت و ادامه داد:
- راستش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

کیوان نیم‌نگاهی به نیم‌رخ رُها کرد و سپس به عکسی که داشت در پروفایلش می‌گذاشت نگاه کرد. با دیدن عکس اخمی بر پیشانی نهاد و گفت:
- من از این عکس خوشم نمیاد.
سپس آب میوه‌ی در دستش را به دهان رُها نزدیک کرد. رُها با پشت دستش دست کیوان را رد کرد و خیره به صفحه‌‌ی گوشی‌اش گفت:
- من این عکس رو برای تو نمی‌ذارم.
کیوان کمی از آب میوه‌ی آناناسی که طعم مورد علاقه‌اش بود را نوشید و گفت:
- بالأخره که من می‌بینم. یه عکسی بذار که خودِ واقعیت باشی، نه اینکه خودتو از هزار و یک فیلتر رد کنی و چهره‌ی اصلیت رو پنهان کنی.
رُها همان‌طور که گوشی‌اش را در کیفش می‌گذاشت، با بی‌تفاوتی گفت:
- می‌دونی که به حرفت گوش نمیدم و آخرش همون کاری رو می‌کنم که خودم می‌خوام.
کیوان خندید. آب میوه را کنارش گذاشت، خودش را به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

رُها اخمی بر پیشانی نشاند و رو به کیوان گفت:
- تو قبلاً جوابت رو گرفتی.
کیوان با سماجت گفت:
- قبول نیست، من نیاز دارم اون چیزی رو بشنوم که دلم می‌خواد.
رُها شانه‌ای بالا انداخت و دیگر چیزی نگفت. بگذار دلش خوش باشد. به قول معروف آرزو بر جوانان عیب نیست.
کیوان نگاهش را به زن و مرد جوانی که روبه‌رویشان بر نیمکت جای گرفته بودند دوخت و گفت:
- روبه‌روت رو نگاه کن!
رُها به جایی که کیوان با کلامش اشاره کرد چشم دوخت.
کیوان: یه خانم و آقایی کنار همدیگه نشستن. خانمِ روسری آبی سرشه و آقاهه پیرهن مشکی تنش کرده.
رُها متعجب گفت:
- آها دیدمشون!
کیوان با جدیت گفت:
- هردوشون مأمورن؛ و البته این خانم و آقا زن و شوهر هم هستن.
رُها ابروانش را رو به بالا سوق داد و گفت:
- خب!
کیوان رو به رُها کرد و گفت:
- آره...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

به دو مأمور جوانی که یکی از آنان به موتور تکیه داده بود و دیگری اطراف را نگاه می‌کرد، چشم دوخت و گفت:
- این دوتا مأمور با این شلوار شیش جیب و کلاه لبه دار تیپ درستی ندارن. از طرز لباس پوشیدنشون و تاب دادن زنجیر توی دستشون فهمیدم که می‌خوان نشون بدن همرنگ جماعت ما هستن؛ یعنی خلافکارن و منتظر شخصی هستن.
سپس خندید و گفت:
- اما یه ساقیِ کار درست با ظاهر مناسب به محل قرار میاد.
رُها ابروانش را رو به بالا سوق داد و سری به نشانه‌ی تحسین تکان داد. کیوان نگاهش را به زن و شوهر مأموری که روبه‌رویش بود دوخت و سپس خیره به نیم‌رخ رُها گفت:
- زن و شوهری که روبه‌رومون نشستن مدام به چهره‌ها خیره میشن. طبق گفته‌های یه روانشناس وقتی یه نفر بیش از پونزده ثانیه به صورت شخصی خیره میشه، یا از اون شخص خوشش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

پسرک فقط کمی آرام گرفت اما قلبش از ترس محکم به سینه‌اش می‌کوفت. ترس از آنکه مبادا لو بروند. کیوان اخمی بر پیشانی نهاد و در گوش پسرک گفت:
- چرا دیر کردی پیمان؟ قرارمون ساعت هشت و بیست بود، نه هشت و چهل و پنج دقیقه!
پیمان خیره به روبه‌رویش در گوش کیوان گفت:
- ببخشید، مادرم گیر داد اول صبحی دارم کجا میرم. تا گفتم مثل همیشه میرم کتابخونه درس بخونم راضی شد برم.
پیمانِ سیزده ساله پسرک زرنگی بود. مادرش لحظه‌ای شک نمی‌کرد که پسرکش دروغ می‌گوید و در این ساعت از روز برای چه کاری به بیرون می‌رود؛ به این خاطر که پیمان با درس خواندن، گرفتن نمرات عالی و نشان دادن اخلاق خوب خیال مادرش را آرام می‌کرد و بهانه‌ای به دستش نمی‌داد.
کیوان با تأسف گفت:
- بیچاره مادرت.
پیمان خواست حرفی بزند که کیوان ادامه داد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

کیوان خیره به دور شدن پیمان، متعجب خطاب به رُها گفت:
- بچه‌ها هم بچه‌های قدیم! بچه‌های این زمونه اصلاً بلد نیستن احترام بذارن. به مولا اگر برادر من اینطوری رفتار می‌کرد تا الآن سالگردش بود.
رُها لبخندی زد و گفت:
- بی‌خیال، فعلاً به خیر گذشت.
سپس نگاهی به اطرافش انداخت و گفت:
- فکر نکنم مأمورای اینجا خیلی حواس پرت باشن.
قدمی به سمت نیمکت نهاد و بر آن نشست. کیوان همان‌طور که به سمت نیمکت می‌آمد، با شنیدن صدای موبایلش، دست در جیبش کرد و با نیم نگاهی به صفحه پاسخ داد:
- جانم عرشیا؟
عرشیا با صدایی آرام گفت:
- من اینجا گیر افتادم کیوان، نمی‌دونم باید چیکار کنم!
کیوان مضطرب گفت:
- چی شده مگه؟
رُها با دیدن چهره‌ی پریشان کیوان، با نگرانی به سمتش قدم نهاد‌، کنارش ایستاد و با نزدیک کردن گوشش به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

پسرک خیره به رفتار سجاد سرش را به طرفین تکان داد و گفت:
- صادقانه بگم...دلیل این رفتارایی که از خودت نشون میدی رو درک نمی‌کنم.
سجاد نگاهی به دوستش کرد و همان‌طور که به سمتش می‌آمد با عصبانیت گفت:
- فقط چند ماه اومده اما بیش‌تر از من اعتبار داره پیش شاهی.
پسرک در یک قدمیِ سجاد قرار گرفت و با خونسردی گفت:
- سعی نکن خودت رو باهاش مقایسه کنی وقتی که سابقه‌اش و توانایی‌هاش تو کار خلاف از تو خیلی بیش‌تره.
با انگشت اشاره‌اش به آرامی بر تخته سینه‌ی سجاد ضربه‌ای زد و گفت:
- اما، اما، اما...اگه من جای تو بودم طوری رفتار نمی‌کردم که همه متوجه بشن من باهاش مشکل دارم.
کمی خودش را به سجاد نزدیک کرد و خیره در چشمانش با جدیت ادامه داد:
- یه کم سیاست به خرج بده. باهاش خوب باش تا به عنوان یه دوست روی تو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.