مجموعه دلنوشته‌های خانه‌ی بی‌ تو | خاتون کاربر انجمن یک رمان

[پریسان خاتون]

نام دلنوشته: خانه‌ی بی تو
نویسنده: خاتون
تگ: متوسط

***
مقدمه:
دلبر...
خانه‌ی بی تو ماتم‌کده است،
ماتم‌کده‌ای سرد و تاریک.
خانه‌ی بی تو
به مثال اقامتگاه ارواح می‌ماند،
اقامتگاهی تنگ و باریک.
حقیقتش را بخواهی
این خانه و کاشانه‌ی بی تو را
به هیچ چیزی نخواهم...

 

[HAKIMEH.MZ]

•| بسم رب القلم |•


آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
این‌جا یخ زده است،
یخ زده و یخ می‌زنم.
در این خانه‌ی بی تو
احساساتم
قلبم
جانم
و روحم
یخ می‌زند.

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
این خانه‌ی ارواح سوت و کور است،
سوت و کور است و سوت و کورم.
در این خانه‌ی بی تو
مهر سکوت بر لبانم خورده
و قصد زدودن‌اش را هم ندارم.

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
این اسارتگاه روحی در تن ندارد!
روحی ندارد و روحی ندارم.
در این خانه‌ی بی تو خنده بر من حرام است.
این‌جا زندان‌بان سخت‌گیری چو دل
خنده‌های‌ام را پشت حصار لبانم در بند می‌کشد.

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
این گورستان بی تو مشکی پوش است،
مشکی پوش است و مشکی پوشم.
در این خانه‌ی بی تو
قلب، رخت مشکی بر تن پوشانده
و قصد کوتاه آمدن را هم ندارد!

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
این صندوقچه‌ی خاطرات بی تو پر از خالی است،
پر از خالی است و پرم از خالی.
در این خانه‌ی بی تو
خاطره‌ها قصد جانم را کرده‌اند
یادآور می‌شوند
و آزار می‌دهند روح خسته از تنهایی‌ام را!

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
بغض گلوی‌ام در نبود تو لجباز شده است،
لجباز شده و لجباز شده‌ام.
در این خانه‌ی بی تو
بغض لم داده در راه‌روی گلوی‌ام
هی چنگ پرتاب می‌کند
و قصد عقب‌نشینی هم ندارد!

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
این شب‌های بی تو هوای خاموشی کرده‌اند.
هوای خاموشی کرده‌اند و هوای خاموشی کرده‌ام.
در این خانه‌ی بی تو
دلم خاموشی از جنس مرگ می‌خواهد و بس!
ولی امان، که این شب‌ها در حسرت مرگ خواهم مرد.

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
این دستان دریغ شده از دستان تو،
می‌لرزد و می‌لرزاند قلب رنجور از دردم را.
در این خانه‌ی بی تو
رمقی برای در آغوش کشیدن خاطراتت نمی‌ماند.