مجموعه دلنوشته‌های خانه‌ی بی‌ تو | خاتون کاربر انجمن یک رمان

[پریسان خاتون]

دلبر...
قلب من خونین است،
خونین است و جانم خونین است.
در این خانه‌ی بی‌تو
بوی مرگ است، که در این حوالی پرسه می‌زند
چرا که لباس‌هایم آغشته به خونِ ماندگار
از خاطرات مرده‌ی توست.

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
دهنم پر شده از حرف‌های ناگفته،
پر شده و دلم پر شده است.
در این خانه‌ی بی‌تو
گلویم به اسلحه‌ی پر فشنگی مانَد،
که هر لحظه در انتظار کشیدن ماشه به سر می‌برد.

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
چون دلقکی‌شده‌ام، که از دلش سیرک ساخته،
در این خانه‌ی بی‌تو
از قلبم تماشاخانه‌ای طنز برایت سازم،
که من عجیب برای
وجب به وجب لبخندت جان می‌دهم.

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
انگشت به انگشتم تو را طلب می‌کنند،
تو را طلب می‌کنند و تو را طلب می‌کنم.
در این خانه‌ی بی‌تو
دگر دست نوازش بر سر کسی نکشم،
که نوازش هر که جز تو ساطور دستانم شود!

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
شانه‌هایم کم‌بود تو دارند،
کم‌بود تو دارند و کم‌بود تو دارم.
در این خانه‌ی بی تو
در سلول به سلول تنم
نبود توست، که حس می‌شود!

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
ساعت خانه‌یمان بعدِ تو از نفس افتاده است!
از نفس افتاده و از نفس افتاده‌ام.
در این خانه‌ی بی تو
ثانیه‌ها پای رفتن ندارند
و دقیقه‌ها برای دل کندن دست دست می‌کنند،
که هر لحظه دوری‌ات به مثال هزاران سال می‌مانَد.

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
خیاط‌خانه‌ی مغزم؛
دگر نایی برای دوختن رویاهایم ندارد،
نایی ندارد و نایی ندارم.
در این خانه‌ی بی تو
خاطره‌هایت محکوم به فرار از جانم شده‌اند!

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
کافه‌ای که همیشه می‌رفتیم در نبود تو متروکه شده،
متروکه شده و دلم متروکه شده است!
در این خانه‌ی بی تو
درِ قلبم را قفل و زنجیر زنم،
که بعد از تو هیچ ره‌گذری را در آن پذیرا نشوم.

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
در دادگاه عشقت قاضی مرا متهم دانست.
در این خانه‌ی بی تو
من متهم به عشقی‌ام،
که سردی نگاه‌های تو
مهر تأیید بر یک‌طرفه بودن آن می‌کوبد!

 

[پریسان خاتون]

دلبر...
یاد توست، که در آتش‌کده‌ی جانم می‌سوزد،
می‌سوزد و می‌سوزم.
در این‌ خانه‌ی بی تو
به آتش کشم هر آن‌چه را،
که از تو به یادگار مانده.