مجموعه دلنوشته‌های رد انگشت‌هایت | تی ناز کاربر انجمن یک رمان

[دونه برف]

تو هوا را از من بگیر، اما نگاهت را... لبخندت را از من نگیر، بگذار با لبخندت جان بگیرم و با نگاهت به اقیانوس قلبم جان ببخشم. تو که می‌دانی؛ رد لبخندت، فرسنگ‌ها را به نام تو کرده و نگاهت بذر عشق را می‌شکفد؛ بگذار همانند ماه بر تو بتابم و عطرت را ببو*سم.

 

[دونه برف]

همین که در میان آسمان بی‌کرانت که آکنده از عطر توست،
دست‌هایت به نام من باشد کافی‌ست.

 

[دونه برف]

امشب دیوانگی‌ام بالا زده؛ نه سکوت و نه موسیقی شاد و نه هیچ چیز و هیچ‌کَس دیگر جز دست‌هایت نمی‌تواند این دیوانگی را تسکین دهد.
بدان، رد انگشت‌هایت پرنده‌ی خیالم را به پرواز در می‌آورد و آرامش را به جانش تسکین می‌دهد.

 

[دونه برف]

وقتی مرا با دست‌هایت به حصار خود در می‌آوری، چنان جاذبه‌ی آغوشت به جاذبه‌ی جهان غلبه می‌کند که روحم را به پرواز در می‌آورد. خودت که می‌دانی؛ من فقط در آغوشت، حصاری محکم خواهانم!

 

[دونه برف]

هر کَس هر جا که دلش می‌خواهد بایستد، اما به کسی اجازه‌ی این‌که، خواهان دستان تو باشد نخواهم داد.
فقط جای من، تنها درون دست‌های توست!

 

[دونه برف]

به آن دست‌های بزرگ و مردانه‌ات نیاز دارم... به سی*نه‌ات حتی!
نمی‌دانی چه لذّتی دارد وقتی کنار تو، از خیابان رد می‌شوم.

 

[دونه برف]

راه که می‌روی، می‌خواهم پا جای پاهایت بگذارم... . نه برای این‌که نخواهم با تو هم‌قدم شوم نه! عقب می‌مانم، چون می‌خواهم مراقبت باشم. می‌خواهم رد پایت را هیچ آدمی را لمس نکند. تو تنها برای من هستی؛ همه‌چیزت برای من است!

 

[دونه برف]

وقتی سرپناه من می‌شوی؛ بالاتر از دنیای من دنیایی نیست.
من با دست‌های تو دنیا‌ها را فتح کرده‌ام، می‌دانم تا هستی، هست و نیستی‌ام را به سجده در می‌آورم، برای دنیایی که تو حاکمش باشی... . و چه‌قدر دنیایی که تو حاکمش باشی را دوست می‌دارم.

 

[دونه برف]

در کنار برکه‌ی ناامیدی نشسته‌ام به امید دستی که مرا از این تاریکی برهاند و روشنایی از آنم کند و تو آمدی. با سخاوت من را طلبیدی و دانه‌ی خشکیده‌ام‌ را در دشت عشق رویاندی.

 

[دونه برف]

در این لحظه‌ها خورشید را می‌بینم، که اشعه‌اش از چشم تو ساطع می‌شود و خیال تو در من آواز می‌خواند تا تو را با دست‌هایم به آغوش بکشم. تا دریابی چه‌قدر دوست داشتنت، می‌تواند لذّت‌بخش باشد!