مجموعه دلنوشته‌های فریادِ لیلی | •HADIS• کاربر انجمن یک رمان

[MINERVA]

نمی‌دانم تا آن عصر، چقدر باقی مانده یا که رنگ و بویش پاییزی است یا بهاری؟ اصلا در تقویمم وجود دارد؟!
بارز است که ذهن من، میدان نبردی شده است، محکوم به تحمل جدالِ بین " امید و علاقه " و " غم و تنهایی ".
این کشمکش‌ها، خسته‌ام می کند و سرم را سنگین؛ آن‌قدر که هیچ رغبتی برای بلند کردنِ سر و دیدن صندلیِ خالی روبه رو، نداشته باشم.

 

[MINERVA]

شاید همه چیز شبیه به یک اجبارِ ابدی‌ست؛ در حقیقت، من دچار اجبار شده‌ام اما این، نمی‌تواند دور از میل باطنی‌ام باشد. پس این بار، سرم را بلند کرده و نفسم بند می‌آید. باز هم آن صندلی، درست در مقابل چشمانم؛ که دیگر خالی نیست!
به یک باره، تو روبه رویم هستی، مات می‌مانم و شاید دیگر نتوانم حرف بزنم اما امکان غرق شدن در چشم‌هایت را داشته باشم. راستی، من اگر عاشق نبودم، تو همچنان زیبا بودی؟!


بیست و یکم فروردین ۱۴۰۲
۱۶:۱۶