مشاعره مشاعره با اشعار سیمین بهبهانی

[SETAYESH.MO]

مرا هزار امید است و هر هزار تویی…
شروع شادی و پایان انتظار تویی …!

 

[بَهآرنارنج]

مرا هزار امید است و هر هزار تویی…
شروع شادی و پایان انتظار تویی …!

يا رب مرا ياري بده ، تا سخت آزارش کنم
هجرش دهم ، زجرش دهم ، خوارش کنم ، زارش کنم

 

[m.sina]

يا رب مرا ياري بده ، تا سخت آزارش کنم
هجرش دهم ، زجرش دهم ، خوارش کنم ، زارش کنم

می‌رفت و گرد راهش از دود آه تيره
نيلوفرانه در باد پيچيده تاب خورده

سودای همرهی را گيسو به باد دادی
رفت آن سوار با خود، يک تار مو نبرده

 

[بَهآرنارنج]

می‌رفت و گرد راهش از دود آه تيره
نيلوفرانه در باد پيچيده تاب خورده

سودای همرهی را گيسو به باد دادی
رفت آن سوار با خود، يک تار مو نبرده

هنوز در سینه آتشی به جاست کز تاب شعله اش
گمان ندارم به کاهشی زِ گرمی یِ دودمان خویش
دوباره می‌بخشی ام توان اگر چه شعرم به خون نشست
دوباره می‌سازمت به جان اگر چه بیش از توان خویش

 

[m.sina]

هنوز در سینه آتشی به جاست کز تاب شعله اش
گمان ندارم به کاهشی زِ گرمی یِ دودمان خویش
دوباره می‌بخشی ام توان اگر چه شعرم به خون نشست
دوباره می‌سازمت به جان اگر چه بیش از توان خویش

شاه همه خوبان سخنگوی غزل ساز
اما به در خانه ی عشق تو گدا من
یک دم نه به یاد من و رنجوری من تو
یک عمر گرفتار به زنجیر وفا من

 

[SETAYESH.MO]

شاه همه خوبان سخنگوی غزل ساز
اما به در خانه ی عشق تو گدا من
یک دم نه به یاد من و رنجوری من تو
یک عمر گرفتار به زنجیر وفا من

نه بسته‌ام به کس دل
نه بسته کس به من دل

چو تخته پاره بر موج
رها، رها، رها من…

 

[m.sina]

نه بسته‌ام به کس دل
نه بسته کس به من دل

چو تخته پاره بر موج
رها، رها، رها من…

نازک‌تر از خیال منی، ای نگاه! لیک
با سینه کار دشنه پولاد می‌کنی

نقشت ز لوح خاطر سیمین نمی‌رود
ای آن که گاه گاه ز من یاد می‌کنی

 

[بَهآرنارنج]

نازک‌تر از خیال منی، ای نگاه! لیک
با سینه کار دشنه پولاد می‌کنی

نقشت ز لوح خاطر سیمین نمی‌رود
ای آن که گاه گاه ز من یاد می‌کنی

یک دم، نه به یاد من و رنجوری ی ِ من تو
یک عمر، گرفتار به زنجیر وفا من

 

[m.sina]

یک دم، نه به یاد من و رنجوری ی ِ من تو
یک عمر، گرفتار به زنجیر وفا من

نسیمش مستی انگیزست و خوشبوست
پر از عطر شقایق‌های خودروست

بیا با هم شبی آنجا سرآریم
دمار از جان دوری‌ها برآریم

 

[بَهآرنارنج]

نسیمش مستی انگیزست و خوشبوست
پر از عطر شقایق‌های خودروست

بیا با هم شبی آنجا سرآریم
دمار از جان دوری‌ها برآریم

موج زن در دو چشم بی گنهش
رازی از روزگـــــار تـــــــیره ی او

آن چه در آن نگاه می خواندم
قصه ی غصه بود و حرمان بود