مشاعره مشاعره با اشعار فریبا الف

[m.sina]

دروغ است دروغ
بزم مستانه ی یار
معراجی است به
آغوش خدا

از پنجشنبه گذشتم
به امید ساحل امن جمعه
افسوس
لشکر غم
خوشامد گو شد

 

[فلورا.]

از پنجشنبه گذشتم
به امید ساحل امن جمعه
افسوس
لشکر غم
خوشامد گو شد

در پناه تاریکی اش
فارغ از نگاه های قضاوت گر
ماسک ها را از صورتم برمیدارم
در خلوتی دلخواه
برای دل خزان زده ام
خون گریه می کنم

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

در پناه تاریکی اش
فارغ از نگاه های قضاوت گر
ماسک ها را از صورتم برمیدارم
در خلوتی دلخواه
برای دل خزان زده ام
خون گریه می کنم

بزم مستانه ی یار
معراجی است به
آغوش خدا!
...

 

[Arjmand]

بزم مستانه ی یار
معراجی است به
آغوش خدا!
...

اندوه اش
غروبی دلگیر است
در غربت و تنهایی
هم چنان که شادی اش
طلوع همه آفتاب هاست

 

[Sharif]

دمیدن خورشید

از خاوران

آغاز زندگی دوباره است

مجالی دوباره

برای نیکو زیستن

و نقش زیبایی را

بر پرده ی هستی خلق کردن!!

مگذار دیگران نام تو را بدانند …
همین زلال بی‌کران چشمانت
برای پچ پچ هزار ساله آنان کافیست!

 

[Sharif]

بزم مستانه ی یار
معراجی است به
آغوش خدا!
...

قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی
من درد مشترکم ….
مرا فریاد کن !

 

[m.sina]

قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی
من درد مشترکم ….
مرا فریاد کن !

نگاهی انداخت به کوه و دشت و باغ
همه در غایت زیبایی
چه نازی داشت درخت سیب
لبهای گل سرخ باز بوسه طلب میکرد
نرگس با چشمان خمار
دلبری میکرد از رهگذران
درختان با میوه های نو رسته
چه طنازی میگردند در میان باغ
بید مجنون گیسو پریشان و عاشقان را صدا میکرد

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

نگاهی انداخت به کوه و دشت و باغ
همه در غایت زیبایی
چه نازی داشت درخت سیب
لبهای گل سرخ باز بوسه طلب میکرد
نرگس با چشمان خمار
دلبری میکرد از رهگذران
درختان با میوه های نو رسته
چه طنازی میگردند در میان باغ
بید مجنون گیسو پریشان و عاشقان را صدا میکرد

در پناه تاریکی اش
فارغ از نگاه های قضاوت گر
ماسک ها را از صورتم برمیدارم
در خلوتی دلخواه
برای دل خزان زده ام
خون گریه می کنم

 

[m.sina]

در پناه تاریکی اش
فارغ از نگاه های قضاوت گر
ماسک ها را از صورتم برمیدارم
در خلوتی دلخواه
برای دل خزان زده ام
خون گریه می کنم

می تابی بر جانم شب بخواب می رود

روز آغاز میشود تو شیرین ترین

شروع هر روز منی

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

می تابی بر جانم شب بخواب می رود

روز آغاز میشود تو شیرین ترین

شروع هر روز منی

یک من بود با یک تو
نسیمی وزید باد شد
ناگهان طوفان در گرفت
من در تو پیچید تو در من
من و تو ما شدیم
ما ،بی من و تو شد
آری عشق حاکم شد