مشاعره مشاعره با اشعار وحشی بافقی

[ملکه جهنمی❄]

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه بامی که پریدیم، پریدیم

رم دادن صید خود از آغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم رمیدیم

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم

امید ز هر کس که بریدیم، بریدیم



دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشه بامی که پریدیم، پریدیم

 

[m.sina]

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم

امید ز هر کس که بریدیم، بریدیم



دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشه بامی که پریدیم، پریدیم

مشورت با غمزه چشمت را پی تسخیر کیست
باز این تدبیر بهر جان بی‌تدبیر کیست


دست یاری کاستین مالیده جیب ماگرفت
جیب ما بگذاشت تا دیگر گریبان‌گیر کیست

 

[ملکه جهنمی❄]

مشورت با غمزه چشمت را پی تسخیر کیست
باز این تدبیر بهر جان بی‌تدبیر کیست


دست یاری کاستین مالیده جیب ماگرفت
جیب ما بگذاشت تا دیگر گریبان‌گیر کیست

تو مپندار که مهر از دل محزون نرود

آتش عشق به جان افتد و بیرون نرود

وین محبت به صد افسانه و افسون نرود

چه گمان غلط است این، برود چون نرود

 

[m.sina]

تو مپندار که مهر از دل محزون نرود

آتش عشق به جان افتد و بیرون نرود

وین محبت به صد افسانه و افسون نرود

چه گمان غلط است این، برود چون نرود

در مانده‌ام به درد دل بی علاج خویش
و ز بد مزاجی دل کودک مزاج خویش

مهر خزانه یافت دل و جان و هر چه بود
جوید هنوز ازین ده ویران خراج خویش

 

[فلورا.]

شد دل‌آزرده و آزرده دل از کوی تو رفت

با دل پر گله از ناخوشی خوی تو رفت



حاش لله که وفای تو فراموش کند

سخن مصلحت‌آمیز کسان گوش کند