مطلوب رمان خون کور: بال‌های سقوط | کورویامی کاربر انجمن یک رمان

Kuroyami · 13/3/25

هوا بوی سنگ خیس، خون کهنه و جادویی فراموش‌شده می‌داد. از نیمه‌شب گذشته بود و پایتخت خون، همچنان در تاریکی آرام و مرموز خود می‌درخشید. سقف غار وسیع که شهر را در خود جای داده بود، با جادویی کهن همانند آسمان واقعی به نظر می‌رسید؛ ماه مصنوعی کم‌نور در دل سیاهی شب می‌تابید، ابرهای جادویی به‌آرامی حرکت می‌کردند و ستاره‌های وهم‌آلودی، انعکاس کم‌نوری بر خیابان‌های سنگفرش‌شده می‌انداختند.
دوک گاجوتل شنل بلندش را روی شانه مرتب کرد و از دروازه‌ی عظیم قصر عبور کرد. خیابان‌های منظم و سنگفرش‌شده‌ی اطراف قصر، پوشیده از ساختمان‌هایی گوتیک و باشکوه بودند که با طاق‌های بلند و پنجره‌های باریکشان، سایه‌هایی کشیده در امتداد راه می‌افکندند. نور مشعل‌های جادویی بر روی دیوارهای تیره‌ی عمارت‌های اشرافی لرزان بود...

Kuroyami · 13/3/25

در انتهای سالن، بخاری سفالی بزرگی بود که از قوری روی آن بخار چای مطبوعی برمی‌خاست. پیرمردی بلندقد با هان‌فوی تیره، روی یک صندلی چوبی نشسته بود. موهای جوگندمی‌اش را با سنجاقی نقره‌گون بسته بود. دستان استخوانی‌اش با وقار بادبزن نقاشی شده را تکان می‌داد. در طرف دیگر میز دوک ایلانوس روی صندلی نشسته بود و از یک فنجان چای سنتی لذت می‌برد. گاجوتل قدمی به جلو برداشت. کفش‌هایش روی سطح چوبی صدا کرد.
سربازان گارد سلطنتی با دقت اطراف را زیر نظر داشتند. بعضی کنار ستون‌های چوبی حکاکی‌شده ایستاده بودند، برخی در سکوت، نگاه‌هایشان را به سوی خدمتکاران و سربازان خود تجارتخانه دوخته بودند. خدمتکاران و سربازان تجارتخانه همه در کنار تالار جمع شده بودند تا یکی یکی بازجویی شوند. ایلانوس نگاهش را از روی فنجان...

Kuroyami · 16/3/25

گاجوتل شمشیرش را با یک حرکت تیز و محکم از غلاف آزاد کرد. تیغه‌ی بلند آن در میان نور ضعیف مشعل‌های جادویی درخشید. سربازان قصر که لحظاتی پیش با اطمینان در برابر تاریکی ایستاده بودند، اکنون در سکوتی سنگین و وهم‌آلود فرو رفته بودند. حتی خدمتکاران و سربازان تجارتخانه که به کنجی پناه برده بودند، نفس‌هایشان را در سینه حبس کردند، گویی که حتی یک حرکت اضافی می‌توانست جرقه‌ای برای مرگ باشد.
ایلانوس، با آرامشی که تنها ناشی از تجربه‌ی سال‌ها نبرد بود، شمشیر باریکش را آهسته از غلاف بیرون کشید و نگاهی به تاریکی عمیقی که اطرافشان را فرا گرفته بود انداخت:
- انگاری طرف اومده دنبال چاقوش.
چشمان خاکستری گاجوتل لحظه‌ای درخشان شد و به رنگ بنفش تغییر کرد. چشمانی که نشان از قدرت خالص یک ولف‌پایر داشت. او کسی...

Kuroyami · 16/3/25

هاله‌ی بنفش اطراف گاجوتل چنان قدرتمند شد که حتی هوا را هم به ارتعاش درآورد. استخوان‌های سفید، تیز و نفوذناپذیر، همچون طوفانی از تیغه‌ها در اطرافش چرخیدند. زمین زیر پایش ترک برداشت، موجی از انرژی جادویی آزاد شد و سقف تجارتخانه را به لرزه انداخت:
- قفس استخوان.
همین دو واژه کافی بود تا دیواره‌هایی از استخوان‌های سخت و به هم پیچیده، از زمین برخیزند و همچون قفسی مرگبار، اژدهای ارواح را درون خود به دام اندازند. خارهای تیز از هر طرف به سمت بدن مارگونه‌ی هیولا نشانه رفته بودند، اما…
اژدها با قدرت به جلو جهید. قفس استخوانی، که باید زندانش می‌شد، در کسری از ثانیه از هم فروپاشید. تیغه‌های استخوان، همچون تکه‌های خشک چوب، در تماس با آن مه سیاه دور بدن اژدها متلاشی شدند، انگار که هرگز وجود نداشتند...

Kuroyami · 19/3/25

قصر دارک رز، سیاهچال مرکزی

سیاهچال قصر، جایی بود که نور حتی جرأت نفوذ به آن را نداشت. دیوارهای سنگی، سیاه و مرطوب، از رطوبتی کهنه و خون خشک‌شده پوشیده شده بودند. سقف طاق‌دار آن، پوشیده از تارهای عنکبوت و شکاف‌هایی بود که از آن‌ها قطره‌های آب با ریتمی آرام و مرگبار روی زمین می‌چکید. بوی کپک، زنگ‌زدگی و پوسیدگی در هوا شناور بود، انگار که خود زمان نیز در این دخمه‌ی تاریک اسیر شده بود.
مشعل‌های کم‌نور که روی دیوارها می‌سوختند، تنها روشنایی لرزانی در تاریکی ایجاد می‌کردند. نورشان بر زنجیرهای ضخیمی که از دیوارها آویزان بود، می‌لرزید و سایه‌هایی وهم‌آلود و بلند روی زمین سنگی می‌افکند. صدای ناله‌های دوردست از اعماق سیاهچال به گوش می‌رسید، آمیخته با صدای ضعیف موش‌هایی که از میان استخوان‌های...

Kuroyami · 19/3/25

جابه‌جایی هوا موجی سنگین از بوی زنگ‌زدگی، پوسیدگی، خون، عفونت و عرق را بلند کرد. مشعل‌های کم‌نور، در دست سربازان لرزیدند و سایه‌ها را روی دیوارهای کهنه‌ی سلول رقصاندند. دوک ایلانوس، با شنلی خاک‌آلود و چهره‌ای آشفته، از میان سربازان قدم به درون گذاشت. چشمان عسلی رنگش، که هنوز از شدت دویدن و فشار اتفاقات اخیر می‌درخشید، به محض ورودش، روی مردی که در تاریکی سلول نشسته بود، ثابت ماند.
فافنیر، آخرین اوراکل خون‌آشامان، پسرخوانده‌ی پادشاه و متهم اصلی قتل ولیعهد.
او سرش را آهسته بلند کرد، نگاه سبز یشمی‌اش در زیر نور لرزان مشعل‌ها برق زد. هیچ نشانی از تعجب یا نگرانی در چهره‌اش نبود. تنها سکوت، سنگین‌تر از زنجیرهایی که دستانش را در بر گرفته بودند. ایلانوس قدمی جلو گذاشت، چشمانش از خشم و اضطراب...

Kuroyami · 19/3/25

فافنیر، که تا آن لحظه خمیده به دیوار تکیه داده بود، کمی کمرش را صاف کرد. زنجیرهای زنگ‌زده‌ی بسته بر مچ و پاهای استخوانی‌اش، با جلنگ‌جلنگی خفه در سکوت طنین انداختند. فافنیر روی سؤالش تأکید کرد:
- کسی رو با خودش از اون دهکده‌ی کوفتی آورده یا نه؟
تأخیر چند ثانیه‌ای ایلانوس، حقیقت را لو داد. چشمان گربه‌ای فافنیر باریک شد:
- جواب منو بده، ایلانوس.
دوک آهی از سر خشم کشید. نگاهش روی زمین لغزید، انگار که خودش هم نمی‌خواست کلماتی که بر زبان می‌آورد، حقیقت داشته باشند:
- آره. یه دختر مدیومه.
حسی غیرقابل‌توصیف در چشمان فافنیر پدیدار شد. ایلانوس ادامه داد:
- از یه منبع معتبر هم شنیدم که دختره، برادر مرده‌ی پادشاه رو دیده و برای نقاش سلطنتی توصیف کرده.
زمزمه فافنیر به زحمت در آن سلول شنیده شد:
-...

Kuroyami · 20/3/25

ایلانوس با کلافگی دستش را روی صورتش کشید. خستگی، خشم و تحقیر همزمان در وجودش شعله می‌کشیدند. نفسش را محکم بیرون داد و گفت:
- توی تجارتخونه… یه اژدها از توی سایه بهمون حمله کرد.
چین‌های اخم روی پیشانی هکتور عمیق‌تر شد:
- یه اژدها؟!
ایلانوس سرش را به نشانه‌ی تأیید تکان داد:
- آره. گاجوتل همونجا فهمید که منظور سایه توی پیشگویی همون اژدها هست. اژدهایی که از توی تاریکی بیرون میاد و اون رو تحت اختیار خودش داره. گاجوتل همونجا پیشگویی رو گفت و اون اژدها هم فهمید که ما یه اوراکل داریم و می‌خواست که فافنیر رو بکشه و ... .
- اون اژدها نمیاد.
صدای بم و آرام فافنیر، مانند تیغی سرد، در میان حرف‌های ایلانوس فرو رفت. دوک ایلانوس چندین بار سریع پلک زد:
- چی گفتی؟
فافنیر با بی‌حالی دستی به ریش بلند...

Kuroyami · 20/3/25

در هر صورت هکتور نقشه‌های زیادی را با همراهی آکامه در ذهن می‌پروراند. اگر آکامه نمی‌بود نقشه‌اش برای ملکه کردن دخترش به فنا می‌رفت. رویش را از آن جمع برگرداند:
- من می‌رم دنبال گاجوتل. احتمالاً هنوز تو تجارتخونه هان باشه. در ضمن اگه با یه اژدها طرفیم... یه اژدها هم طرف خودمون داریم.
ایلانوس ابروانش را بالا داد. به طور کامل سایفای اژدها را از یاد برده بود.هیچ‌کس نمی‌دانست که رابطه‌ی آن اژدها با پادشاه چیست اما هر چند سال یکبار آن اژدها میهمان پادشاهشان بود. ایلانوس پوزخندی عصبی زد:
- آره. یادم رفته بود. فقط یه اژدها می‌تونه حریف هم‌نوع خودش بشه. اگه داره با ما بازی می‌کنه حریف بدی رو انتخاب کرده.
فافنیر صدایش را بالا برد:
- عاره! حداقل از خودت مایه بذار!
ایلانوس، که دیگر صبرش لبریز شده...

Kuroyami · 24/3/25

فصل نمی‌دونم چندم

زمزمه‌های ممنوعه

دو روز بعد
در نزدیکی دژ گرژیت

ابروی بزک کرده‌ی میکایلا با تیکی عصبی تکان خورد. دندان‌هایش را روی هم فشرد و دم بر نیاورد. او به عنوان همسر سر رانمارو همراه او روی یک اسب نشسته بود. مجبور بود که نقش یک دلداده‌ی عاشق صورتی‌پوش را برای رانماروی ملعون ایفا کند تا بتوانند به سلامتی از دروازه‌های لعنتی دژ گرژیت رد شوند.
بارها و بارها در ذهنش رانمارو را با انواع و اقسام روش‌های قتل کشت اما باز هم رانمارو در پشت سرش نشسته بود و زیرلبی به او می‌خندید. سر رانمارو پیشتاز همه اسبش را همراه همسر دلبندش می‌راند. شوالیه‌های زره‌پوش دیگر در پشت سر او در دو ردیف اسب‌های زره‌پوششان را می‌راندند. درست در آخر کاروان، سه گاری پر از...

مطلوب رمان خون کور: بال‌های سقوط | کورویامی کاربر انجمن یک رمان

نظرتون راجع به رمان؟

عالی

خوب

متوسط

افتضاح

شخصیت مورد علاقه‌تون؟

ریجس

سیریوس

میکایلا

مارکوس

هکتور

هریس

گاجوتل

آکامه

کیتو

رانمارو

هانا

دیدارا

کاربر فعال

امضا : Kuroyami

کاربر فعال

امضا : Kuroyami

کاربر فعال

امضا : Kuroyami

کاربر فعال

امضا : Kuroyami

کاربر فعال

امضا : Kuroyami

کاربر فعال

امضا : Kuroyami

کاربر فعال

امضا : Kuroyami

کاربر فعال

امضا : Kuroyami

کاربر فعال

امضا : Kuroyami

کاربر فعال

امضا : Kuroyami

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 8)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 0, کاربر: 0, مهمان: 0)