مشاعره مشاعره با حرف چ

[فلورا.]

چو شمعِ صبحدمم شد ز مهر او روشن
که عمر در سر این کار و بار خواهم کرد

 

[m.sina]

چه کنی با من و با کلبه درویشی من
تو که مهمان سراپرده شاه آمده ای

می تپد دل به برم با همه شیر دلی
که چو آهوی حرم شیرنگاه آمده ای

 

[بَهآرنارنج]

چون برکه یخ بسته پر از حسرتم ای ماه!
دل بی تو چه شب های درازی که شکسته است

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست
برخیز وبه جام باده کن عزم درست

 

[m.sina]

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست
برخیز وبه جام باده کن عزم درست

چون شرط وفا هیچ به جز ترک جفا نیست
گر ترک جفا را نکنی شرط وفا نیست

کس بار نبست از سر کویت که دو صد بار
در هر قدم او را نظری سوی قفا نیست

 

[فلورا.]

چون شرط وفا هیچ به جز ترک جفا نیست
گر ترک جفا را نکنی شرط وفا نیست

کس بار نبست از سر کویت که دو صد بار
در هر قدم او را نظری سوی قفا نیست

چگونه توصیف کنم

جز اینکه بگویم

بی تو مرا نیست

 

[m.sina]

چگونه توصیف کنم

جز اینکه بگویم

بی تو مرا نیست

چو عشق بر دوجهان حرف اتحاد نوشت
چه فرق از حرم کعبه تا حریم کنشت

بر این صحیفه مکش خط اعتراض که نیست
بجز نگاشته یک قلم چه خوب و چه زشت

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

چو عشق بر دوجهان حرف اتحاد نوشت
چه فرق از حرم کعبه تا حریم کنشت

بر این صحیفه مکش خط اعتراض که نیست
بجز نگاشته یک قلم چه خوب و چه زشت

چه می شد هستی ام گل بود تا از شاخه بردارم
که محض لحظه ای لبخند، در دست تو بگذارم!

جوانی ام، غـرورم، آبـرویم، آرزوهایـم...
تمام آنچه را که از خودم هم دوست تر دارم

هر از گاهی در آیینه لبم را سیر می بوسم
تو را در خویش می بینم! چنین بی مرز بیمارم!

اگر از من بپرسی، عشق "رازمطلق" است، اما
تماماً عـشق تو پـیداست در اجزای رفتارم!

هر از گاهی که بادی می گشاید پنجره ها را
به فال نیک می گیرم که می آیی به دیدارم

خیالت مایۀ سرسبزی این عمر بن بست است
شبیه پیچکی هستی که گل کردی به دیوارم

فقط در لحظه هایم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

چه می شد هستی ام گل بود تا از شاخه بردارم
که محض لحظه ای لبخند، در دست تو بگذارم!

جوانی ام، غـرورم، آبـرویم، آرزوهایـم...
تمام آنچه را که از خودم هم دوست تر دارم

هر از گاهی در آیینه لبم را سیر می بوسم
تو را در خویش می بینم! چنین بی مرز بیمارم!

اگر از من بپرسی، عشق "رازمطلق" است، اما
تماماً عـشق تو پـیداست در اجزای رفتارم!

هر از گاهی که بادی می گشاید پنجره ها را
به فال نیک می گیرم که می آیی به دیدارم

خیالت مایۀ سرسبزی این عمر بن بست است
شبیه پیچکی هستی که گل کردی به دیوارم

فقط در لحظه هایم باش،بی دیدار، بی منّت
نه اینکه آدمم؟ قدری هوا را هم سزاوارم!

بگو با که، کجا، سر می گذاری تا بدانم که
کجا، تنها، سری بر زانوان خویش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.