مشاعره مشاعره با حرف پ

[m.sina]

پس از ما تیره‌روزان روزگاری می‌شود پیدا
قفای هر خزان، آخر بهاری می‌شود پیدا

پس از فرهاد باید قدر این جان‌سخت دانستن
که بعد از روزگاری، مردِ کاری می‌شود پیدا

پر پرواز تو بودن همه افکار من است
غم غمخوار تو بودت همه پندار من است
دوش در خلوت دل با سخن ها گفتم
گریه و بغض غم الود همه اقرار من است

 

[Tara Motlagh]

پر پرواز تو بودن همه افکار من است
غم غمخوار تو بودت همه پندار من است
دوش در خلوت دل با سخن ها گفتم
گریه و بغض غم الود همه اقرار من است

پیداست از گلاب سرشکم که من چو گل
یک روز خنده کردم و عمری گریستم

 

[m.sina]

پیداست از گلاب سرشکم که من چو گل
یک روز خنده کردم و عمری گریستم

پر کن از باده چشمت قدح صبح مرا
خود بگو من ز تو سرمست شوم یا خورشید

 

[Tara Motlagh]

پر کن از باده چشمت قدح صبح مرا
خود بگو من ز تو سرمست شوم یا خورشید

پر می کشی و وای به حال پرنده ای

کز پشت میله قفسی عاشـقت شـده سـت

آیینه ای و آه که هرگز برای تو

فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده است

 

[m.sina]

پر می کشی و وای به حال پرنده ای

کز پشت میله قفسی عاشـقت شـده سـت

آیینه ای و آه که هرگز برای تو

فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده است

پس بزن پرده ی شب را که برآمد خورشید
سبدی نور به تاریکی دنیا پاشید

زندگی فرصت تکرار ندارد ای دوست
باید امروز از این دشت گلی خوشبو چید

 

[فلورا.]

پس بزن پرده ی شب را که برآمد خورشید
سبدی نور به تاریکی دنیا پاشید

زندگی فرصت تکرار ندارد ای دوست
باید امروز از این دشت گلی خوشبو چید

پیام ترا دیدم سیر خندیدم

از ظلم بیداد زمانه دلگیر رنجیدم

پند اندرز ترا من نکردم گوش

چون درس عشق ترا دیر فهمیدم

 

[Tara Motlagh]

پیام ترا دیدم سیر خندیدم

از ظلم بیداد زمانه دلگیر رنجیدم

پند اندرز ترا من نکردم گوش

چون درس عشق ترا دیر فهمیدم

پیری آن نیست که بر سر بزند موی سپید
هر جوانی که به دل عشق ندارد پیر است

 

[فلورا.]

پیری آن نیست که بر سر بزند موی سپید
هر جوانی که به دل عشق ندارد پیر است

پيش آي دمي جانم ، زين بيش مرنجانم
اي دلبر خندانم ، آهسته که سرمستم

ساقي مي جانان بگذر ز گران جانان
دزديده ز رهبانان ، آهسته که سرمستم

 

[ملکه جهنمی❄]

]پیری به رخ ما خط از آن روی کشید; تا خوانی از این خط که ز دنیا چه کشیدم

 

[m.sina]

]پیری به رخ ما خط از آن روی کشید; تا خوانی از این خط که ز دنیا چه کشیدم

پیش رویت دگران صورت بر دیوارند
نه چنین صورت و معنی که تو داری دارند

تا گل روی تو دیدم همه گل‌ها خارند
تا تو را یار گرفتم همه خلق اغیارند