پر پرواز تو بودن همه افکار من است
پیداست از گلاب سرشکم که من چو گل
پر کن از باده چشمت قدح صبح مرا
پر می کشی و وای به حال پرنده ای
پس بزن پرده ی شب را که برآمد خورشید
پیام ترا دیدم سیر خندیدم
پیری آن نیست که بر سر بزند موی سپید
پيش آي دمي جانم ، زين بيش مرنجانم
پیش رویت دگران صورت بر دیوارند
