مشاعره مشاعره با حرف س

[مارینا آروین]

سعدیا گفتی که مهرش می رود از دل ولی

مهر رفت و ماه آبان‌نیز آرامم نکرد

 

[m.sina]

سعدیا گفتی که مهرش می رود از دل ولی

مهر رفت و ماه آبان‌نیز آرامم نکرد

سودای عشق خوبان از سربدر کن ای دل
در کوی نیک نامی لختی گذر کن ای دل

دنیی و دین و دانش در کار عشق کردی
زین کار غصه بینی کار دگر کن ای دل

 

[Tara Motlagh]

سودای عشق خوبان از سربدر کن ای دل
در کوی نیک نامی لختی گذر کن ای دل

دنیی و دین و دانش در کار عشق کردی
زین کار غصه بینی کار دگر کن ای دل

سیری مباد سوخته‌ تشنه کام را
تا جرعه نوش چشمه‌ شیرین گوار توست

بیچاره دل که غارت عشقش به باد داد
ای دیده خون ببار که این فتنه کار توست

 

[m.sina]

سیری مباد سوخته‌ تشنه کام را
تا جرعه نوش چشمه‌ شیرین گوار توست

بیچاره دل که غارت عشقش به باد داد
ای دیده خون ببار که این فتنه کار توست

سخت نازک گشت جانم از لطافت‌های عشق
دل نخواهم جان نخواهم آن من کو آن من

همچو ابرم روترش از غیرت شیرین خویش
روی همچون آفتابت بس بود برهان من

 

[Prince:)]

سوختم از آتش دل در میان موج اشک
شوربختی بین که در آغوش دریا سوختم

 

[m.sina]

سوختم از آتش دل در میان موج اشک
شوربختی بین که در آغوش دریا سوختم

سر در رهش نهادم و کاری به سر نرفت
با او به هیچ حیله مرا دست در نرفت

پایم ز دست رفت و نیامد رهم به سر
در راه او برفت سرم پا اگر نرفت

 

[Prince:)]

سر در رهش نهادم و کاری به سر نرفت
با او به هیچ حیله مرا دست در نرفت

پایم ز دست رفت و نیامد رهم به سر
در راه او برفت سرم پا اگر نرفت

سالها رفت و ز یادم نرود دوست هنوز
تا چه کردم که مرا دشمن جان اوست هنوز

 

[m.sina]

سالها رفت و ز یادم نرود دوست هنوز
تا چه کردم که مرا دشمن جان اوست هنوز

سرمایه دین و دل به غارت دادم
سود دو جهان را به خسارت دادم

سوگند ز می هزار پی خوردم و باز
می‌خوردم و ایمان به کفارت دادم

 

[Prince:)]

سرمایه دین و دل به غارت دادم
سود دو جهان را به خسارت دادم

سوگند ز می هزار پی خوردم و باز
می‌خوردم و ایمان به کفارت دادم

بنده دیگه با س یاد ندارم

سحر بلبل حکایت با صبا کرد
که عشق روی گل با ما چه‌ها کرد

 

[m.sina]

بنده دیگه با س یاد ندارم

سحر بلبل حکایت با صبا کرد
که عشق روی گل با ما چه‌ها کرد

سرسبز بود خاک که آبش یار است
خاصه خاکی که ناطق و بیدار است

این خاک ز مشاطه خود بی‌خبر است
خوش بی‌خبر است از آنکه زو هشیار است