مشاعره‌ی نوروزی مشاعره‌ی نوروزی | 1403

[.Mobina.]

دل شستن از او کار دلم بود، ولیکن
من خود بشکستم بدل و ظلم و جفا را

(دیاناس)

آیینه‌ی این جهان تویی زیباروی!
تو همان فرشته‌ی شب‌های تاری!
(خودم)

 

[delnia]

آیینه‌ی این جهان تویی زیباروی!
تو همان فرشته‌ی شب‌های تاری!
(خودم)

یاری اندر کس نمیبینیم یاران را چه شد؟
دوستی کی آمد آخر دوستداران را چه شد؟

 

[.Mobina.]

یاری اندر کس نمیبینیم یاران را چه شد؟
دوستی کی آمد آخر دوستداران را چه شد؟

درد دل مرا که کسی ندید هرگز!
کاش حداقل جان دادن ساده بود
(خودم)

 

[delnia]

درد دل مرا که کسی ندید هرگز!
کاش حداقل جان دادن ساده بود
(خودم)

دانی ز چه عشق گلرخان مطلوبست
با بهر چه سار و سوزشان مطلوبست

 

[.Mobina.]

دانی ز چه عشق گلرخان مطلوبست
با بهر چه سار و سوزشان مطلوبست

تو را بیگانگی در بر گرفت
مرا شیوایی‌ات در بر گرفت
(خودم)

 

[ANAM CARA]

تو را بیگانگی در بر گرفت
مرا شیوایی‌ات در بر گرفت
(خودم)

تا به فراق خو کنم صبر من و قرار کو؟
وعده‌ی وصل اگر دهد طاقت انتظار کو؟

 

[تیا]

تا به فراق خو کنم صبر من و قرار کو؟
وعده‌ی وصل اگر دهد طاقت انتظار کو؟

واگویی خدا را در انتهایت
در انتهایت طلوع خواهد کرد خدایت
(خودم)

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تو مپندار کز این در به ملامت بروم
دلم اینجاست بده تا به سلامت بروم

 

[Kalŏn]

تو مپندار کز این در به ملامت بروم
دلم اینجاست بده تا به سلامت بروم

مرا رازیست اندر دل به خون دیده پرورده
ولیکن با که گویم راز چون محرم نمی‌بینم

سعدی
‌

 

[ANAM CARA]

تو مپندار کز این در به ملامت بروم
دلم اینجاست بده تا به سلامت بروم

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون
 او به مقصدها رسید و ما هنوز آواره‌ایم