مشاعره‌ی نوروزی مشاعره‌ی نوروزی | 1403

[ANAM CARA]

مادر ز غمم سرخ به پا کرد و جگر سوخت
آوخ که نهالش به یقین کشته‌ی عشق است

(دیاناس)

تیره گون شد کوکب بخت همایون فال من
واژگون گشت از سپهر واژگون اقبال من
(شهریار)

 

[Kalŏn]

تیره گون شد کوکب بخت همایون فال من
واژگون گشت از سپهر واژگون اقبال من
(شهریار)

نبود عشقی در این فانی دلم کویِ پرآوایی
دلت بی‌قید عالم بود من و انبار تنهایی

(دیاناس)

 

[delnia]

نبود عشقی در این فانی دلم کویِ پرآوایی
دلت بی‌قید عالم بود من و انبار تنهایی

(دیاناس)

یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

 

[Kalŏn]

یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

دیدم از چشمت بیفتد روی لعل دلبرت
من مسلمانم نگارا این چنین زیبا نباش

(دیاناس)

 

[.Mobina.]

دیدم از چشمت بیفتد روی لعل دلبرت
من مسلمانم نگارا این چنین زیبا نباش

(دیاناس)

شده‌ام عاشق آن دل که دمی سوخت مرا
شده‌ام جان سوخته‌ای از تبار این جهان غم
(خودم)

 

[Kalŏn]

شده‌ام عاشق آن دل که دمی سوخت مرا
شده‌ام جان سوخته‌ای از تبار این جهان غم
(خودم)

من با رخ چون خزان خرابم بی‌تو
تو با رخ چون بهار چونی بی من؟!

(مولانا)
‌

 

[.Mobina.]

من با رخ چون خزان خرابم بی‌تو
تو با رخ چون بهار چونی بی من؟!

(مولانا)
‌

نه به آن روزگاری که کس مرا ندید
نه به آن جهانی گه مرا یک‌دستی بلعید
(خودم)

 

[delnia]

نه به آن روزگاری که کس مرا ندید
نه به آن جهانی گه مرا یک‌دستی بلعید
(خودم)

دلی کـــز معرفت نــور و صفا دید

به هر چیزی که دید اول خدا دید

سلمان هراتی

 

[Kalŏn]

نه به آن روزگاری که کس مرا ندید
نه به آن جهانی گه مرا یک‌دستی بلعید
(خودم)

دل شستن از او کار دلم بود، ولیکن
من خود بشکستم بدل و ظلم و جفا را

(دیاناس)

 

[.Mobina.]

دلی کـــز معرفت نــور و صفا دید

به هر چیزی که دید اول خدا دید

سلمان هراتی

درمان این دل کسی نبود جز او
همان کس که خویشتن جانم را ربود
(خودم)