در حال تایپ رمان رفته بود که بماند | حنانه قانعی کاربر انجمن یک رمان

[Abra_.]

نام رمان :

رفته بود که بماند

نام نویسنده:

حنانه قانعی

ژانر رمان:

#عاشقانه #تراژدی

کد رمان: 5658
ناظر: ❥لیلیِ او

رابطه‌ای بی‌دوام و عاشقانه‌ایی نافرجام، هیچکس از پایان داستان خود خبر ندارد، نمی‌داند که عشق چه سرنوشتی برایش رقم خواهد زد در این راه دو سر مجهول. عارف همه‌‌ی توان خود را در این راه می‌گذارد عشقی که سرنوشت او را تغییر می‌دهد و زندگی او را با هیاهو آشنا می‌کند؛ راهی نامعلوم و پر از جنجال و اتفاق های ریز و درشت و در پایان عشقی که یک طرفه باقی می‌ماند.

 

[❥لیلیِ او]

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Abra_.]

مقدمه:
خالقا یارب...
کجایی تو؟ چه هستی تو؟ چه می‌خواهی تو از قلبم؟
تو فرعون را خدا کردی! تو شیرین را ز فرهادش جدا کردی! سپردی تیغ بر ظالم! به مظلومان جفا کردی...
مرا از عشق دیرینم سوا کردی!
سپس گویی مشو کافر!
خدایا گر عزیزت را کسی دیگر به عادت در بغل گیرد،
تو آیا همچنان از صبر ایوبت در آن قرآن جاویدت سخن آری؟
تو بی پرده کفر خواهی گفت...
نخواهی گفت؟
عجب دنیای بی رحمی عطا کردی، خدایا بی پرده می‌گویم خطا کردی.

 

[Abra_.]

تابستان بود! روی صندلی یک کلاغ سفید، یک ماهی و یک پیرمرد با موهای سفید و کفن به تن نشسته بودند. برف رقص‌کنان بر سر سه دیوانه بی‌مغز می‌بارید. همه‌چیز با ‌سخنان پیرمرد شروع شد.
پیرمرد: می‌گویند بیرون بهار آمده است بلند شید برویم یک حال و هوایی صفا بدهیم.
- باور نکن.
پیرمرد: چه‌ چیز را باور نکنم؟! خودت در را باز کن و ببین تو که هنوز چیزی ندیده‌ای.
- باور نکن.
‌‌این دفعه دیگر صدای کلاغ هم در آمد.
کلاغ: ها؟ چته تو؟ یک چیزیت می‌شود ها؛ تا نماندی روی دستمان باید بیایند از اینجا ببرنت‌.
ماهی: پاشو نه نیار، پاشو بیرون را نگاه کن انگار رنگ سبز پاشیدن بر روی درختان آخر هر سبزی هم که نیست از آن سبزهاست که جمشید کل سال را براش به انتظار می‌نشست پای پنجره!
- باور نکن.
پیرمرد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Abra_.]

با صدایش نگاهم را از پرنده سپیدی که بر درخت نشسته بود و میان بال‌هایش خزیده بود گرفتم و به شب چشمانش دوختم.
- طبع شعر گرمی داری!
به تک خنده‌ایی اکتفا کردم و سعی در به خاطر سپردنش در ذهنم داشتم.
- تو مرا دوست‌ داری؟
همانطور خیره به صورتش گفتم:
- دیوانه شدی معلوم است که دوستت دارم.
زیر لب نجوا کرد.
- آری! ستاره‌ها غذا می‌خورند، ماهی‌ها کتاب می‌خوانند، دلفین‌ها پرواز می‌کنند، و تو مرا در نیمه شب پنجشنبه ساعت سیزده و شصت و نه دقیقه دوست خواهی داشت!
هنوزم هم عادت تیکه پرانی‌اش را داشت! خودم را به نشنیدن زدم که گفت:
- تو چرا دوستم‌ داری؟
- اول صبحی چه سوال‌های عجیبی می‌پرسی فسقل دوست‌داشتنی من.
- یک دفعه ذهنم را مشغول کرد بگو دیگر.
- تو را دوست‌ دارم چون روزی، جایی، لحظه‌ای مرا بردی به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.