در حال تایپ رمان رفته بود که بماند | حنانه قانعی کاربر انجمن یک رمان

[Abra_.]

همان‌طور که یکی‌یکی عکس‌هایمان را در آلبوم می‌دید گفت:
- چقدر خوب است که در همه‌ی عکس‌هایت لبخند داری از همیشه قشنگ‌ترت کرده است.
- این منحنی بی‌خرج همه را قشنگ‌تر می‌کند!
جالب اینجا است که من هرچه غمم بیشتر باشد لبخندم هم گله گشاد‌تر است... عکس‌های قدیمی‌مان خیلی گول زننده‌اند، آدم فکر می‌کند در آن عکس‌ها زندگی می‌کند، در صورتی که این‌طور نیست... .
- غصه‌هایت را خلاصه کن فقط یک‌ جا آن هم آغوش من! نه لبخندت، نه چشمانت و نه لحظه‌هایت نمی‌خواهم رنگ غصه‌ها را بگیرد‌.
یک‌هو غم نبودنش نشست به دلم.
- آغوش تو؟ اصلا از همان سال‌ها من ماندم با خنده‌هایی که خشک شدن در عکس‌ها، با درد نبودنت، رفتنت، نماندنت؛ خیلی وقت است دورم از تو... .
سرش را بالا آورد و قفل شد در چشمانم؛ تمام حرف‌هایش را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Abra_.]

اشک درون چشمانم ضعف مرا به رخ می‌کشید اما همچنان ادامه دادم:
- عمری دست گذاشتند روی زخمِ قلبم؛ هرکس از راه رسید سراغ تو را از من گرفت، هرکس آمد هی پرسید باهم هستید هنوز؟! هست هنوز؟ کنارت هست؟! هی می‌گفتم: آری هنوز باهم هستیم، کنار هم هستیم، هوای هم را داریم؛ ولی بعدِ این حرف‌ها حالم به‌هم می‌خورد از این دروغِ شیرین، من یک عمر به همه یک دروغِ شیرین تحویل دادم که خودم حتی از گفتنش حالم به‌هم می‌خورد، چه برسد به قبول کردنش؛ آخر ما باهم نبودیم، ما مال هم نبودیم، از هم دور بودیم ما قرار نبود هیچ‌وقت هم مال هم بشویم پس چرا داشتم به کسانی که سراغت را از من می‌گرفتند، می‌گفتم هستی؟! نمی‌دانم شاید حتی تصورِ بودنت، تصورِ اینکه هستی و با هم هستم، به زبان آوردنِ این جمله‌ی آری ما باهم هستیم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Abra_.]

- نمی‌دانستم قرار است آن کسی که برایت اهمیتی ندارد من باشم، نمی‌دانستم قرار است یک روز به حدی از تو بترسم و دور بشوم که نتوانم کنارت ضعیف باشم و به تو پناه ببرم، نمی‌دانستم قرار است برسم به مرحله‌ای که برای حرف زدن با تو بگردم دنبال بهانه‌های مختلف و هر بار به خاطر یک چیزی به تو پیام بدهم، نمی‌دانستم یک روز بینمان شکافی به وجود می‌آید که هیچ‌جوره نتوانم صدای دلتنگی‌هایم را به گوشت برسانم، نمی‌دانستم، خام بودم، اولین بارم بود، آخر فکر‌ می‌کردم چون من خیلی دوستت دارم، چون من خیلی بودنت را می‌خواهم، چون من دستت را ول‌ نمی‌کنم تو هم قرار نیست از من بگذری نمی‌دانستم قرار است نصف راهی که همه‌ی مسیر را به خاطر تو آمده بودم، دستم را ول می‌کنی حالا منم و قلبی که دائم بهانه‌ی روزهایی را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Abra_.]

حال که وقت حرف زدن است چرا که نه؟
- اما تو قول داده بودی!
- خب تو نبودی، آن روزها که می‌گفتم فردا را برای تو خالی کرده‌ام می‌گفتی جای دیگری برنامه داری، خب تو نبودی همه‌ی آن شب‌هایی که بخاطر تند خویی‌هایت تاصبح اشک ریختم و بقیه کنار گوشم زمزمه مردانگی خودشان را کردن و من پای نامردی تو تا صبح جان کندم، تو نبودی که آرامم کنی؛ تو هیچ‌وقت کنار من نبودی من بار‌ها فرصت این را داشتم که رهایت کنم ولی چون دوستت داشتم از دستشان دادم! اما تو فقط یک بار فرصت داشتی با بودنت به من ثابت کنی ارزش دوست داشتنم را داری و‌لی مثل‌ همیشه‌ از هیچ‌ فرصتی‌ دریغ‌ نکردی و رفتی... ! بعد تو فهمیدم روی ماندن هیچ‌کس حساب نکنم؛ اصلا کدام نبودنی، کدام رفتنی، کدام نماندنی؟ من عاشقانه تورا پرستیدم؛ خودت ایمانم را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.