روی سایت ناگفته های ما|ToloAmکاربرانجمن یک رمان

[Abiii]

خدایا!
نظرت چیست؟
امشب دردهایمان راباهم تقسیم کنیم
تاصبح شب زنده داری کنیم
و
باران شویم برای غربت وتنهاییمان​

 

[Abiii]

شب بود
پسرک نیمه خواب درانتظارپدر
صدای درخانه وبعد پدری که شرمندهازدستان خالی اش
بازاز درخانه بیرون رفته

 

[Abiii]

خیابان ها
قدم زده می شوند
آسمان
ابرها را می خواند،تااشک هایی را پنهان کند
وویترین مغازه هایی نگاه حسرت بار خیلی هارا
به جان می خرد وترک می خورند
اما ،هیچ کس نمی بیند...​

 

[Abiii]

کسی نمی فهمد از دنیا که از دنیا دل زده شوی یعنی چه ؟
اما بازهم می گویم
من ازدنیا ومال دنیا دل زده ام
آنقدر دیگران بخاطر مال دنیا
ازهم گذشتند که
دل زده شده ام​

 

[Abiii]

یادش بخیر
بچه که بودیم،حتی شکلات رو بین خودمون تقسیم می کردیم
اما الان حاضر نیستیم
لحظه های خوب روبین خودمون
تقسیم کنیم​

 

[Abiii]

تنهایی می دانی یعنی چه ؟
یعنی میان عده ای آدم باشی،اما هیچ کس تورانمی خواند
دلبسته آدمی باشی که تورانمی داند
و
زندگی کنی
بی آنکه کسی باورهایت را باورداشته باشد​

 

[Abiii]

لعنت به منی که مانند به هیچ کس نیستم...​

 

[Abiii]

می گویند
متفاوت
نگفتند تنها
می گویند
مهربان
نگفتند می مانی بی کس
می گویند
توکیستی
اما نمی مانند که بدانند
می گویند
همه چیز می گویند
ولی نمی دانند چه می گویند تاپای حرفشان بمانند​

 

[Abiii]

+عوض شدی...؟
-خداروشکر که عوضی نشدم..
+توچته؟
-از گذشته بدم میاد...
+چرا؟
-این منم روبیشتر دوست دارم،گذشته مال بقیه بود،ساخته بقیه بودم اما این خودم روتنهاساختم...!

 

[Abiii]

خنده هایمان پخش هوامی شد
و
خانه مامی شدوهراز گاهی
بزرگترها زمزمه می کردند:«خدابخیرکند این خنده هارا»
نفهمیدم والان فهمیدم واما...
خنده های ما بخیر نگذشت​