روی سایت دلنوشتۀ نقطه پــرگار | شمیم فرهادی و امیرادبی کاربران انجمن یک رمان

[ش.م.ی.م فرهادی]

عشق آموختنی نیست که بخوانی...حفظ کنی و امتحان پس بدهی...
یک حس، یک آرامش یا یک لبخند است...
گاهی هم به دو جفت چشم خلاصه میشود و بس!​

 

[AmirAdabi❆]

دلم بیخودی نگرانش بود
آن شب‌ها که به خانه‌ نمی‌آمد، تنها نبود
درآغوشی گرم و کنار دلبرش
شب را سحر می‌کرد!!!​

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

توجیه میکنیم...
درست زمانی که باید حقیقت را برایش توضیح دهیم
درست زمانی که در تردید است...
اما سکوت میکنیم...گستاخی می کنیم...سرکشی میکنیم
که مبادا
مبادا
خیال بردارد....!​

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

باید از حالا در نمازم زمزمه کنم:
اهدنا صراط المستقیم
صراط الذین انعمتَ علیهم...
( مارا به راه ” عاشقان“ هدایت کن...)
( راه کسانی که به معشوق رسیدند)
غیر المغضوب علیهم...
( و نه آنها که از معشوق جدا شدند...)
​

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

یا رب العالمینم...
این همه از عشق دم زدم چه شد؟
این همه واژگان تقلا کردند که معنای عشق
را تصویر کنند چه شد...
ما چه شدیم...!؟
سالهای سال همچون نقطه ی پرگار
به گرد خود میگردیم...
اما عشق هنوز معنا نشده...
این دفتر برای من تمام نشدنیست
گرچه حالا تمامش میکنم!​

 

[AmirAdabi❆]

آن روز که اولین سلام را کردی،
اشک ز چشمانم جاری شد و حال
با آخرین خداحافظی
آن اشک شوق بود و این اشک از سر درد
منه دیوانه را بگو
حال هرکه برای اولین بار سلامم میکند،
با خنده‌ای به او می‌گویم:
خداحافظ!​