شاعر‌پارسی اشعار هوشنگ ابتهاج

[Setayesh-B]

من آن ابرم که می‌خواهد ببارد
دل تنگم هوای گریه دارد

دل تنگم غریب این در و دشت
نمی‌داند کجا سر می‌گذارد …

 

[Setayesh-B]

زندگی زیباست ای زیبا پسند
زنده اندیشان به زیبایی رسند

 

[Setayesh-B]

پرنده می‌ داند
که باد بی نفس است
و باغ تصویری ست
پرنده در قفس خویش
خواب می‌بیند …

 

[Setayesh-B]

دستم نمی‌رسد که در آغوش گیرمت
ای ماه با که دست در آغوش می‌کنی؟!

 

[Setayesh-B]

بدین نشان که تویی ای دلِ نشسته به خون
بمان که تیرِ امانِ تو در کمانِ من است …

 

[Setayesh-B]

جز بند نیست چاره‌ی دیوانه و
حکیم
پندش دهد هنوز،
عجب عاقل است این

گفتم طبیب این دل بیمار آمده ست
ای وای بر من و دل من،
قاتل است این …!

 

[Setayesh-B]

تا من بودم نیامدی، افسوس!
وانگه که تو آمدی، نبودم من

 

[Setayesh-B]

ای دوست شاد باش که شادی سزای توست
این گنج مزد طاقت رنج آزمای توست

صبح امید و پرتو دیدار و بزم مهر
ای دل بیا که این همه اجر وفای توست

 

[Setayesh-B]

ش*ر..اب خون دلم می‌خوری و نوشت باد
دگر به سنگ چرا می‌زنی پیالهٔ من …

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Setayesh-B]

در گشودند به باغ گل سرخ
و من دل شده را
به سراپرده رنگین تماشا بردند
من به باغ گل سرخ
با زبان بلبل خواندم…