شاعر‌پارسی اشعار هوشنگ ابتهاج

[Setayesh-B]

باز امشب از خیال تو غوغاست در دلم
آشوب عشق آن قد و بالاست در دلم

خوابم شکست و مردم چشمم به خون نشست
تا فتنه ی خیال تو برخاست در دلم

خاموشی لبم نه ز بیداری و رضاست
از چشم من ببین که چه غوغاست در دلم

من نای خوش نوایم و خاموش ای دریغ
لب بر لبم بنه که نواهاست در دلم

دستی به سینه ی من شوریده سر گذار
بنگر چه آتشی ز تو برپاست در دلم

زین موج اشک تفته و توفان آه سرد
ای دیده هوش دار که دریاست در دلم

باری امید خویش بدلداریم فرست
دانی که آرزوی تو تنهاست در دلم

گم شد ز چشم سایه نشان تو و هنوز
صد گونه داغ عشق تو پیداست در دلم

 

[Setayesh-B]

خاک سیه مباش که کس برنگیردت
آیینه شو که خدمت آن ماهرو کنی

 

[Setayesh-B]

سحرگاه در چمن خوشرنگ شد گل
نگاهش کردم و دلتنگ شد گل

به دل گفتم که ناز است این، میندیش
چو دستی پیش بردم سنگ شد گل

 

[Setayesh-B]

داغ و درد است همه نقش و نگار دل من
بنگر این نقش بخون شسته، نگارا تو بمان

 

[Setayesh-B]

ای جنگل! ای پیوسته پاییز
ای آتش خیس
ای سرخ و زرد ای شعله‌ سرد
ای در گلوی ابر و مه فریاد خورشید
تا کی ستم با مرد خواهد کرد نامرد
ای جنگل !
اینجا سینه‌ من چون تو زخمی‌ست

 

[Setayesh-B]

امان نمی‌دهی ای سوزِ غم به سازِ دلم
بیا که گریهٔ بی‌اختیار را مانی…

 

[Setayesh-B]

عمریست که ما منتظر باد صباییم
تا بو که چه پیغام دهد باد صبایی

 

[Setayesh-B]

خوش سایه روشنی است تماشای یار را
این دود آه و شعله که بر دفترم گذشت

 

[Setayesh-B]

روزگارا قصد ایمانم مکن
زآنچه می‌گویم پشیمانم مکن

کبریای خوبی از خوبان مگیر
فضلِ محبوبی ز محبوبان مگیر

گم مکن از راه، پیشاهنگ را
دور دار از نامِ مردان، ننگ را

گر بدی گیرد جهان را سربه‌سر
از دلم امیّد خوبی را مبر

چون ترازویم به سنجش آوری
سنگ سودم را منه در داوری

 

[Setayesh-B]

چه شیرین و چه خوشبوست
کجا خوابگهِ اوست؟
پی آن گل پر نوش
چو پروانه بگردید ….