مشاعره مشاعره مشروط (واژگان)

[m.sina]

لب دریا، نسیم و آب و آهنگ
شکسته ناله‌های موج بر سنگ.
مگر دریا دلی داند که ما را
چه توفان ها‌ست در این سینه تنگ
تب و تابی ست در موسیقی آب
کجا پنهان شده‌ست این روح بی‌تاب

نور

امروز ای شمع آن کنم
بر نور تو جولان کنم
بر عشق جان افشان کنم
چیزی بده درویش را

طلوع لطفا

 

[ELMIRA.MORADI]

امروز ای شمع آن کنم
بر نور تو جولان کنم
بر عشق جان افشان کنم
چیزی بده درویش را

طلوع لطفا

طلوع پاداش کسی‌ست که
تاریک ترین لحظه‌های شب را
به انتظار نشسته است

واژه«نسیم» لطفا

 

[Tara Motlagh]

طلوع پاداش کسی‌ست که
تاریک ترین لحظه‌های شب را
به انتظار نشسته است

واژه«نسیم» لطفا

گر نسیم سحر از خلق تو بویی آرد
جان فشانیم به سوغات نسیم تو نه سیم

فاصله

 

[ELMIRA.MORADI]

گر نسیم سحر از خلق تو بویی آرد
جان فشانیم به سوغات نسیم تو نه سیم

فاصله

به شیشه باران خورده بنگر

تو از پنجره بیرون را میبینی

و من قطره های روی شیشه، میبینی…

بین نگاه من و تو هم فاصله ی زیادی هست

واژه«سرخ» لطفا

 

[m.sina]

به شیشه باران خورده بنگر

تو از پنجره بیرون را میبینی

و من قطره های روی شیشه، میبینی…

بین نگاه من و تو هم فاصله ی زیادی هست

واژه«سرخ» لطفا

گر گل را خبر بودی همیشه سرخ و‌ تر بودی
ازیرا آفتی ناید حیات هوشیاری را

تبسم لطفا

 

[ELMIRA.MORADI]

گر گل را خبر بودی همیشه سرخ و‌ تر بودی
ازیرا آفتی ناید حیات هوشیاری را

تبسم لطفا

کی تبسم دور از آن شیرین تکلم می کنم

زهر خند است این که پنداری تبسم می کنم

واژه«خاموش» لطفا

 

[FakhTeh]

کی تبسم دور از آن شیرین تکلم می کنم

زهر خند است این که پنداری تبسم می کنم

واژه«خاموش» لطفا

هردم که مرا گرفته خاموش
پیچیده به عافیت چو فرغند

فرح

 

[ELMIRA.MORADI]

هردم که مرا گرفته خاموش
پیچیده به عافیت چو فرغند

فرح

اگر چه باده فرح بخش و باد گُل‌بیز است

به بانگِ چنگ مخور می که محتسب تیز است

واژه«جنگ» لطفا

 

[Tara Motlagh]

اگر چه باده فرح بخش و باد گُل‌بیز است

به بانگِ چنگ مخور می که محتسب تیز است

واژه«جنگ» لطفا

چراغی به دستم چراغی در برابرم.
من به جنگ سياهی می‌روم.
گهواره‌ها خستگی
از کشاکش رفت‌وآمدها
بازايستاده‌اند،
و خورشيدی از اعماق
کهکشان‌های خاکسترشده را روشن می‌کند.

شب

 

[m.sina]

چراغی به دستم چراغی در برابرم.
من به جنگ سياهی می‌روم.
گهواره‌ها خستگی
از کشاکش رفت‌وآمدها
بازايستاده‌اند،
و خورشيدی از اعماق
کهکشان‌های خاکسترشده را روشن می‌کند.

شب

شب که از رهگذر عشق تو بی تاب شدم
دل سپردم به خیال تو و مهتاب شدم
تا سحر گاه به نیلوفر یاد تو رسم
همه جا پرسه زنان تا لب مرداب شدم