مشاعره مشاعره با اشعار فردوسی

[ملکه جهنمی❄]

یکی داستانی بیرای نغز
سخن چون برابر شود با خرد
روان سراینده رامش برد
کسی را که اندیشه ناخوش بود

دگر آن که دارد ز یزدان سپاس
بود دانشی مرد نیکی شناس

 

[m.sina]

دگر آن که دارد ز یزدان سپاس
بود دانشی مرد نیکی شناس

سخن ماند از ما همی یادگار
تو با گنج دانش برابر مدار

 

[ملکه جهنمی❄]

سخن ماند از ما همی یادگار
تو با گنج دانش برابر مدار

روانش خرد بود تن جان پاک
تو گفتی که بهره ندارد ز خاک

 

[فلورا.]

که من شهر علمم علیم در ست

درست این سخن قول پیغمبرست

گواهی دهم کاین سخنها ز اوست

تو گویی دو گوشم پرآواز اوست

 

[m.sina]

که من شهر علمم علیم در ست

درست این سخن قول پیغمبرست

گواهی دهم کاین سخنها ز اوست

تو گویی دو گوشم پرآواز اوست

تویی خویشتن را به بازی مدار
شنیدم ز دانا دگرگونه زین

چه دانیم راز جهان آفرین
نگه کن سرانجام خود را ببین

 

[فلورا.]

نگر تا چه کاری، همان بدروی
سخن هرچه گویی همان بشنوی
تو تا زنده اي سوی نیکی گرای
مگر کام یابی به دیگر سرای

 

[m.sina]

نگر تا چه کاری، همان بدروی
سخن هرچه گویی همان بشنوی
تو تا زنده اي سوی نیکی گرای
مگر کام یابی به دیگر سرای

یکی نامه فرمود پس شهریار
نوشتن بر رستم نامدار
نخست آفرین کرد بر کردگار
جهاندار و پروردهٔ روزگار