مشاعره مشاعره با اشعار سیمین بهبهانی

[FakhTeh]

مرا هزار امید است و هر هزار تویی
شروع شادی و پایان انتظار تویی

یاد دارم ز راه و رسم کهن
که دو ناساز را به هم پیوست
من شدم یادگار این پیوند
لیک چون رشته سست بود، گسست

 

[H.Allahdadi]

یاد دارم ز راه و رسم کهن
که دو ناساز را به هم پیوست
من شدم یادگار این پیوند
لیک چون رشته سست بود، گسست

ته صحرا و چمن جای تو خولی.........اَ ته دشت و دمن جای تو خولی

کنار جو لب چشمه اَ ته باغ..........وِلِی شمس و چمن جای تو خولی​

 

[m.sina]

ته صحرا و چمن جای تو خولی.........اَ ته دشت و دمن جای تو خولی

کنار جو لب چشمه اَ ته باغ..........وِلِی شمس و چمن جای تو خولی​

یک بوسه بس است از لب سوزان تو ما را
تا آب کند این دل یخ بسته ما را
من سردم و سردم، تو شرر باش و بسوزان
من دردم و دردم، تو دوا باش خدا را

 

[H.Allahdadi]

ز وقار کوه تو در حیرتم
از نعیم نعمتت در نعمتم


کی کنم وصف رخ زیدون تو
وصف خیرآباد یا مارون تو
​

 

[m.sina]

ز وقار کوه تو در حیرتم
از نعیم نعمتت در نعمتم


کی کنم وصف رخ زیدون تو
وصف خیرآباد یا مارون تو
​

وقت فرود تو با شتاب رسید‌ه‌ست
شرح غم ما هنوز اولِ قصه‌ست
گرچه به پایانِ این کتاب رسیده‌ست
آنچه درانباشتیم باد هوا بود
وقت سراندازی حباب رسیده‌ست
آن می گم‌بوده در پیالۀ خالی‌ست
تشنۀ بی‌تشنگی به آب رسیده‌ست

 

[Altinay*]

وقت فرود تو با شتاب رسید‌ه‌ست
شرح غم ما هنوز اولِ قصه‌ست
گرچه به پایانِ این کتاب رسیده‌ست
آنچه درانباشتیم باد هوا بود
وقت سراندازی حباب رسیده‌ست
آن می گم‌بوده در پیالۀ خالی‌ست
تشنۀ بی‌تشنگی به آب رسیده‌ست

تومار دادخواهی ما اینک
در پیش روست، تا چه بفرمایی
تصدیق کن حقیقتِ مطلق را
ای سرنوشت‌سازِ قلم در دست

 

[m.sina]

تومار دادخواهی ما اینک
در پیش روست، تا چه بفرمایی
تصدیق کن حقیقتِ مطلق را
ای سرنوشت‌سازِ قلم در دست

تو دل نداری و غم هم نداری اما من
خوشم از این که دلی دارم و غمی دارم

گذشتم از سر عالم کسی چه می داند
که من به گوشه خلوت چه عالمی دارم

 

[Altinay*]

تو دل نداری و غم هم نداری اما من
خوشم از این که دلی دارم و غمی دارم

گذشتم از سر عالم کسی چه می داند
که من به گوشه خلوت چه عالمی دارم

مرا همین ز شعر بسکه م**س.ت باده‌ی هوس
ز روی و مو به هر نفس هزار ماجرا کنم

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

مرا همین ز شعر بسکه م**س.ت باده‌ی هوس
ز روی و مو به هر نفس هزار ماجرا کنم

مگر ای بهتر از جان امشب از من بهتری دیدی
که رخ تابیدی و در من به چشم دیگری دیدی

ز اشک من چه می‌دانی گرانی‌های دردم را
ز توفان شبنمی دیدی ز دریا گوهری دیدی

 

[Altinay*]

مگر ای بهتر از جان امشب از من بهتری دیدی
که رخ تابیدی و در من به چشم دیگری دیدی

ز اشک من چه می‌دانی گرانی‌های دردم را
ز توفان شبنمی دیدی ز دریا گوهری دیدی

یک دشت شعر و سخن دارم
حال از هوای وطن دارم
چابک غزالِ غزل هستم
آسان شکار نخواهم شد