مشاعره مشاعره با اشعار سیمین بهبهانی

[m.sina]

شــو دیم دراز و غصــه یار م ِ و دل غیــرا غم وغصــــه نی کنار م ِ ودل

شبهای دراز غم و غصه یار من ودل است بجز غم وغصه کسی در کنارمن ودل نیست

تنهایی‌ی دلِ تنگ است
گذشتم از سر عالم، کسی چه می داند
که من به گوشهء خلوت، چه عالمی دارم
تو دل نداری و غم هم نداری اما من
خوشم از این که دلی دارم و غمی دارم

 

[H.Allahdadi]

تنهایی‌ی دلِ تنگ است
گذشتم از سر عالم، کسی چه می داند
که من به گوشهء خلوت، چه عالمی دارم
تو دل نداری و غم هم نداری اما من
خوشم از این که دلی دارم و غمی دارم

مرا هزار امید است و هر هزار تویی…
شروع شادی و پایان انتظار تویی …!

 

[m.donya]

مرا هزار امید است و هر هزار تویی…
شروع شادی و پایان انتظار تویی …!

یاد دارم ز راه و رسم کهن
که دو ناساز را به هم پیوست
من شدم یادگار این پیوند
لیک چون رشته سست بود ، گسست

 

[H.Allahdadi]

یاد دارم ز راه و رسم کهن
که دو ناساز را به هم پیوست
من شدم یادگار این پیوند
لیک چون رشته سست بود ، گسست

تنها نه به صورت که به معنی زنم امشب

پیمانه ی سیمین تنم پر می عشق است

 

[m.sina]

تنها نه به صورت که به معنی زنم امشب

پیمانه ی سیمین تنم پر می عشق است

تو دل نداری و غم هم نداری اما من

خوشم از این که دلی دارم و غمی دارم

 

[H.Allahdadi]

تو دل نداری و غم هم نداری اما من

خوشم از این که دلی دارم و غمی دارم

مرا هزار امید است و هر هزار تویی
شروع شادی و پایان انتظار تویی

بهارها که ز عمرم گذشت و بی تو گذشت
چه بود غیر خزان‌ها اگر بهار تویی

 

[FakhTeh]

مرا هزار امید است و هر هزار تویی
شروع شادی و پایان انتظار تویی

بهارها که ز عمرم گذشت و بی تو گذشت
چه بود غیر خزان‌ها اگر بهار تویی

یک نفری، نه!‌ بی‌شماری...
هر سو که نظر کنم، تو هستی!

 

[H.Allahdadi]

یک نفری، نه!‌ بی‌شماری...
هر سو که نظر کنم، تو هستی!

یک بوسه بس است از لب سوزان تو ما را
تا آب کند این دل یخ بسته ما را

من سردم و سردم، تو شرر باش و بسوزان
من دردم و دردم، تو دوا باش خدا را

 

[FakhTeh]

یک بوسه بس است از لب سوزان تو ما را
تا آب کند این دل یخ بسته ما را

من سردم و سردم، تو شرر باش و بسوزان
من دردم و دردم، تو دوا باش خدا را

ای رفته زِ دل، راست بگو! بهر چه امشب
با خاطره‌ ها آمده‌ای باز به سویم؟!

 

[H.Allahdadi]

ای رفته زِ دل، راست بگو! بهر چه امشب
با خاطره‌ ها آمده‌ای باز به سویم؟!

مرا هزار امید است و هر هزار تویی
شروع شادی و پایان انتظار تویی