مشاعره مشاعره با حرف ص

[m.sina]

صـبـحـدم بـاش کـه چـون غـنـچه دلی بگشائی
شــیــوه تــنــگ غــروبــســت گــلــو بــفـشـردن

صبح از پس کوه روی بنمود ای دوست
خوش باش و بدان که بودنی بود ای دوست

هر سیم که داری به زیان آر که عمر
چون درگذرد نداردت سود ای دوست

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صبح شد خورشیدِ حسرت سر زد از پشتِ سڪوت
السلام ای آنکه خواب از چشمِ بی تابم ربود

 

[m.sina]

صبح شد خورشیدِ حسرت سر زد از پشتِ سڪوت
السلام ای آنکه خواب از چشمِ بی تابم ربود

صبحدم میگفت سر سرخوشی به من
بامداد عاشقان را شام نیست

در خرابات مغان مستان بسی است
هم چو من سرخوشی در این ایام نیست

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صبحدم میگفت سر سرخوشی به من
بامداد عاشقان را شام نیست

در خرابات مغان مستان بسی است
هم چو من سرخوشی در این ایام نیست

صدا کن مرا، صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که در انتهای صمیمیت حزن می‌روید

 

[m.sina]

صدا کن مرا، صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که در انتهای صمیمیت حزن می‌روید

صفت خدای داری چو به سینه‌ای درآیی
لمعان طور سینا تو ز سینه وانمایی

صفت چراغ داری چو به خانه شب درآیی
همه خانه نور گیرد ز فروغ روشنایی

صفت شر اب داری تو به مجلسی که باشی
دو هزار شور و فتنه فکنی ز خوش لقایی

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صفت خدای داری چو به سینه‌ای درآیی
لمعان طور سینا تو ز سینه وانمایی

صفت چراغ داری چو به خانه شب درآیی
همه خانه نور گیرد ز فروغ روشنایی

صفت شر اب داری تو به مجلسی که باشی
دو هزار شور و فتنه فکنی ز خوش لقایی

صدای عشق تنها در دل هشیار می پیچد
بیا میخانه آنجا هم صدای یار میپیچد

 

[m.sina]

صدای عشق تنها در دل هشیار می پیچد
بیا میخانه آنجا هم صدای یار میپیچد

صبح این بادیه آشوب تپشهای دل است
شام‌گردی ز جنون‌تازی سودای دل است

مجمر اینجا همه‌ گوش است بر آواز سپند
آسمان خانهٔ زنبور ز غوغای دل است

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صبح این بادیه آشوب تپشهای دل است
شام‌گردی ز جنون‌تازی سودای دل است

مجمر اینجا همه‌ گوش است بر آواز سپند
آسمان خانهٔ زنبور ز غوغای دل است

صبر کن ای دلِ پرغصه در این فتنه و شور
گرچه از قصه‌ی ما می‌ترکد سنگِ صبور...

 

[m.sina]

صبر کن ای دلِ پرغصه در این فتنه و شور
گرچه از قصه‌ی ما می‌ترکد سنگِ صبور...

صدای عشق تنها در دل هشیار می پیچد
بیا میخانه آنجا هم صدای یار میپیچد

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صدای پای که می‌آید؟
به کوچه‌ام که گذر دارد؟
بگو که پنجره بگشایم
اگر ز عشق خبر دارد...