مشاعره مشاعره با حرف ص

[m.sina]

صدای پای که می‌آید؟
به کوچه‌ام که گذر دارد؟
بگو که پنجره بگشایم
اگر ز عشق خبر دارد...

صد داستان شکایت تقریر می‌توان کرد
از ناله در دل سنگ تأثیر می‌توان کرد

در چشم خرده‌بینان هر نقطه صد کتاب است
آن خال را به صد وجه تفسیر می‌توان کرد

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صد داستان شکایت تقریر می‌توان کرد
از ناله در دل سنگ تأثیر می‌توان کرد

در چشم خرده‌بینان هر نقطه صد کتاب است
آن خال را به صد وجه تفسیر می‌توان کرد

صحنِ بُستان ذوق بخش و صحبتِ یاران خوش است
وقت گل خوش باد کز وی وقتِ میخواران خوش است

«حافظ»

 

[m.sina]

صحنِ بُستان ذوق بخش و صحبتِ یاران خوش است
وقت گل خوش باد کز وی وقتِ میخواران خوش است

«حافظ»

صبرکن ای دل شبی آخر به ما هم می‌ رسد
در غمش هر شب به گردون پیک آهم می‌ رسد

شام تاریک غمش را گر سحر کردم چه سود
کز پس آن نوبت روز سیاهم می‌ رسد

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صبرکن ای دل شبی آخر به ما هم می‌ رسد
در غمش هر شب به گردون پیک آهم می‌ رسد

شام تاریک غمش را گر سحر کردم چه سود
کز پس آن نوبت روز سیاهم می‌ رسد

صدای پای که می‌آید؟
به کوچه‌ام که گذر دارد؟
بگو که پنجره بگشایم
اگر ز عشق خبر دارد...

 

[m.sina]

صدای پای که می‌آید؟
به کوچه‌ام که گذر دارد؟
بگو که پنجره بگشایم
اگر ز عشق خبر دارد...

صورت هیچم و تصدیق تصور در خیال
نفی ما اثبات ما و رد ما تائید ماست

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صحرا وباغ و خانه ندانم کجا خوش است
هرجا خیال روی تو باشد مرا خوش است

در دوزخ ار خیال توام همنشین بود
یاد بهشت می نکنم بس که جا خوشست

صـبـحـدم بـاش کـه چـون غـنـچه دلی بگشائی
شــیــوه تــنــگ غــروبــســت گــلــو بــفـشـردن

 

[m.sina]

صـبـحـدم بـاش کـه چـون غـنـچه دلی بگشائی
شــیــوه تــنــگ غــروبــســت گــلــو بــفـشـردن

صد شکر فارغم ز تماشای باغ و راغ
کز یاد گلرخی است مصفا دلم چو باغ

صد چاک باد همچو گل از نیش خار غم
هر دل ز عشق یار ندارد چو لاله داغ

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صد شکر فارغم ز تماشای باغ و راغ
کز یاد گلرخی است مصفا دلم چو باغ

صد چاک باد همچو گل از نیش خار غم
هر دل ز عشق یار ندارد چو لاله داغ

صبح روزی پشت در می آید و من نیستم
قصه ی دنیا بـــه سر می آید و من نیستم

 

[m.sina]

صبح روزی پشت در می آید و من نیستم
قصه ی دنیا بـــه سر می آید و من نیستم

صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی
که چه طاقت است جان را چو تو نور خود نمایی

تو چنان همایی ای جان که به زیر سایه تو
به کف آورند زاغان همه خلعت همایی

 

[Arjmand]

صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی
که چه طاقت است جان را چو تو نور خود نمایی

تو چنان همایی ای جان که به زیر سایه تو
به کف آورند زاغان همه خلعت همایی

صبح امروز خدایا چه مبارک بدمید

که همی از نفسش بوی عبیر آید و عود

سعدی