مشاعره مشاعره با اشعار شهریار

[matieh]

در گوشه‌های غم که کند خلوتی به دل
یاد من و ترانه من تکیه‌گاهش است
من دلبخواه خویش نجستم ولی خدا
با هر کس آن دهد که به جان دلبخواهش است

 

[Starboy]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا

 

[matieh]

ای چشم خمارین که کشد سرمه خوابت​

وی جام بلورین که خورد باده نابت​

 

[Starboy]

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران

 

[matieh]

نسیم زلف جانان کو که چون برگ خزان دیده​

به پای سرو خود دارم هوای جانفشانی را​

 

[m.sina]

نسیم زلف جانان کو که چون برگ خزان دیده

به پای سرو خود دارم هوای جانفشانی را​

اشکش چکید و دیگرش آن آبرو نبود
از آب رفته هیچ نشانی به جو نبود

مژگان کشید رشته به سوزن ولی چه سود
دیگر به چاک سینه مجال رفو نبود

 

[فلورا.]

اشکش چکید و دیگرش آن آبرو نبود
از آب رفته هیچ نشانی به جو نبود

مژگان کشید رشته به سوزن ولی چه سود
دیگر به چاک سینه مجال رفو نبود

دست مشاطه طبع تو بنازم که هنوز
زیور زلف عروسان سخن شانه تست
ای زیارتگه رندان قلندر برخیز
توشه من همه در گوشه انبانه تست

 

[m.sina]

دست مشاطه طبع تو بنازم که هنوز
زیور زلف عروسان سخن شانه تست
ای زیارتگه رندان قلندر برخیز
توشه من همه در گوشه انبانه تست

تا دهن بسته ام از نوش لبان میبرم آزار

من اگر روزه بگیرم رطب آید سر بازار

تا بهار است دری از قفس من نگشاید

وقتی این در بگشاید که گلی نیست به گلزار

 

[فلورا.]

تا دهن بسته ام از نوش لبان میبرم آزار

من اگر روزه بگیرم رطب آید سر بازار

تا بهار است دری از قفس من نگشاید

وقتی این در بگشاید که گلی نیست به گلزار

راه عــدم نـرفـت کـس از رهـروان خـاک

چـون رفـت خـواهـی ایـنـهـمـه راه نرفته را

 

[m.sina]

راه عــدم نـرفـت کـس از رهـروان خـاک

چـون رفـت خـواهـی ایـنـهـمـه راه نرفته را

اگر چه رند و خراب و گدای خانه به دوشم
گدائی در عشقت به سلطنت نفروشم

اگر چه چهره به پشت هزار پرده بپوشی
توئی که چشمه نوشی من از تو چشم نپوشم

راه عــدم نـرفـت کـس از رهـروان خـاک

چـون رفـت خـواهـی ایـنـهـمـه راه نرفته را

ای چشم خمارین که کشد سرمه خوابت
وی جام بلورین که خورد باده نابت
خواهم همه شب خلق به نالیدن شبگیر
از خواب برآرم که نبینند به خوابت