خسته دل|noname کاربرانجمن یک رمان

[sanam_gh_]

به نام خدا
نام دلنوشته: خسته دل
به قلم: noname
ویراستار: نسترن بانو

مقدمه:
خسته از عالم وآدم شدم
دگرحال خوشی درمن نباشد
حال که محکوم به تنهایی شدم...

 

[sanam_gh_]

می‌روی، بی‌آنکه حرفی بزنی
بی‌آنکه باشی، فکرم را مغشوش تو کرده‌ام
اما من دگر به نبودنت عادت کرده‌ام
می‌روی، بی‌خداحافظی...
رهگذر من، حالا من هم خواسته‌ام که بروی!
حتی ازخاطراتی‌ که باهم داشته‌ایم
تو دگر راه رفتن را یاد گرفته‌ای...

 

[sanam_gh_]

من به تنهاییم پایبندم
جوری که اگر نباشی، حکم‌ مرگ من حتمی‌ست!

 

[sanam_gh_]

از این حال بد، که می‌ده مغزه رد
از فرداهای تکراری که می‌گذره سخت
از آدمایی که هر سری، می‌زنند یک گند
تو دنیایی که همه‌چیمون به باد رفت
حاجی، عاشقی کدومه؟!
این چیزها از یاد رفت!

 

[sanam_gh_]

خسته‌تر از همیشه
با یک احساسی که دیگه مثل قبل نمی‌شه
خاطراتی که مرور می‌شه
طبق روال همیشه
باید فهمید، دیگه هیچی مثل قبل نمی‌شه..

 

[sanam_gh_]

تو کوچه‌ها می‌زنم همش پرسه
هوا ابریه و نمی‌زنه بارون
شده مثله بغض تو گلوم
دیگه نمی‌ده حتی دستات بهم حسی!
فقط نمی‌خوام باشه کنارم کسی، مرسی...

 

[sanam_gh_]

شدم آدمی که روزها خنده براشه
شب‌ها هق هق گریه‌هاشه
من همون دختری که یک عمر، عزادار لباشه!

 

[sanam_gh_]

سرگردان در کوچه‌ها
موزیک پلی، یک نخ‌سیگار
چِت روی خاطره‌هام
شده تکراری حال این‌ روزهام
شده دورم شلوغ، ولی نکردم، کسی رو تکیهگام
همه می‌زنند حرف
حتی پشت سریام
اما من بیخیال این دوروبریام...

 

[sanam_gh_]

سخت می‌گذره حال این‌روزهای من
زهر شده دنیا به کام من
رفتنت را باور نکردم من
درد داره این قلب من
کجایی؟ در نبودت دلتنگم من
فهمیدم که‌ دوست نداشتی
بشیم برای هم!

 

[sanam_gh_]

می‌گفتی تا آخرش باهاتم
رفتی و رسیدم به آخرش
الان جدایی، رفیق ما شدن
غم‌ها اسیر ما شدن
شده لبخندها فیک در عکس‌ها
روزها، تکرار فردا
انگاری اینه تقدیر ما...