مجموعه دلنوشته‌های زلف یار | الهام سواری کاربرانجمن یک رمان

[الهام.س]

روزگاری بود روزهایم بی‌روزی گذشت
آن دلبر ناز به بازی گرفت مرا برنگشت!
حقه بازی، بد نازی بر من کردی؛
حیله‌گر بودی که نبازی در این بازی روزگارم.

 

[الهام.س]

مجنون ترک لیلا می‌کند بی‌تکیگاه می‌ماند
لیلا که بی‌گناه است و درد عشق می‌کشد!
مجنون نامرد شده بی‌صدا فرار می‌کند،
لیلا در خفا می‌ماند و درگیر یک نگاه.

 

[الهام.س]

مجنون دگر آن گدای بازار نیست
لیلا هم دگر عاشق و شیدا نیست
نه شیرین فرهاد را می‌شناسد!
نه فرهاد به عشقش مبتلا نیست.
دیوانه شدن و کوه کندن قدیمی شده
هیچ کس دگر عاشق و شیدا نیست.

 

[الهام.س]

مجنون روزی روزگاری با زار رفت سوی یارش
سر گذاشت بر دامن سرمه‌ای ساده‌ش،
گوش نداد لیلی دل دلدار را بشکست
مجنون پشیمان و پریشان گشت!
لیلی دگر راه رفته را باز نگشت
مجنون ماند با جنون یک عمر آزگارش.

 

[الهام.س]

مجنون که فارق شود از دیده‌ی دلدار امان از آدم بی‌کار و بیمار!
عشق تجربه‌ی شیرین زمان‌ست و این دگر چه عشق و چه زمانه‌ست؟
مجنون دقلبازی همچو تو ندیده‌ام
ای کاش کور بود دیده‌ام.

 

[الهام.س]

عاشقانه می‌نویسم که عاشقان بگریند
نفرین می‌کنم آنچه که نفرت بیاورد!
تاریک گشته با ساز تار یک عاشق دلم
تو می‌روی و تار می‌شود دوچشمم
صدنفرین به آن قلب سیاه
صدآفرین به این عشق بی‌جا.

 

[الهام.س]

سینه‌ام مالامال غرق در حسرت دیدار است
دل از ندیدن یار بیمار و بیمارست!
شهر را همه ناله‌هایم پرکرد
اماعشقم همانند پروانه‌ای پرکرد.

 

[الهام.س]

میخانه اگر سرای عاشقان باشد
نفرین به هرآن‌که عاشق می‌خانه باشد.
عشق‌تو اگر مرا م**س.ت زمانه است!
هزاربار توبه حق این زمان است.

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[الهام.س]

چراغم را خاموش کردم تا از سرما بمیرم!
مرا باکی نیست چرا غم هنوز هم؟
کوهی بودم و با درد ریخته‌ام؛
کو هی‌یی که به های خود بیافزایم؟
گامی به سمت منه خسته بردار
گاه می بریز در این جام.
مرا ساقی جز تو نخواهم، جز دیدن روی یار چیست گناهم؟

 

[الهام.س]

زل زدم بر زلف زیبایت نگارم من جز زدن ساز و آواز برایت کاری ندارم!
سیرشدم از سوز زخم سوزناکم نه می‌سازی و نه می‌زنی صدایم.