مجموعه دلنوشته‌‌های آناتومی | الهام سواری کاربرانجمن یک رمان

[الهام.س]

رگ‌های بدون جریان و سیاه قلبم همه‌ی آن رابطه‌های عمیق بین ماست، که وقتی تو بریدی از من آن‌ها هم خشک و بی‌خون شده‌اند!
همانند خونی که در رگ‌هایم جریان دارد، عشقت در من خیمه‌زده و خیال بستن بار وبندیلت را نخواهی داشت.

 

[الهام.س]

هرچقدر سعی کنی به مردم این شهر بفهمانی آرامش درتو موج می‌زند و تو مرتکب کشتن احساس کسی نیستی، بازهم اثرانگشتت روی ماشه‌ی این تفنگ است که گلوله‌اش به اعماق قلبم جاخوش کرده‌ است؛ بار این گناه پشتت را خمیده می‌کند، آرامشت را سلب می‌کند و تو در اعماق تاریک قلبت آن نقطه که ضعف‌هایت را انباشته کرده‌ای که کسی نبیندشان فروخواهی رفت و یکه خواهی مرد.

 

[الهام.س]

اگر زخم‌هایم التیام بیابد ردشان خواهی ماند و یادآور خیلی از شکست‌هایم است و
این یعنی دیگر بخششی درکار نیست که *رجا داشته باشی همه چیزرا به دستان فراموشی خواهم سپرد و راه بازگشت را خواهم ساخت.

رجا:امید

 

[الهام.س]

همانند دشمن باطن خاطر مرا به *سق *موت می‌کشانی ومرا در باتلاق اندوه فرومی‌بری؛
هرروز *پکر می‌شوم و یأس مرا احاطه کرده است.
رخساره *معشق زنده دل رفته است وجای خودرا به *چکه داده است.

سق:دهان
موت:مرگ
چکه:حقیر
معشق:عشق
پکر:متحیرشدن، گیج شدن

 

[الهام.س]

وقتی مرا ترک می‌کردی قلبم با هر قدمی که برمی‌داشتی ضربانش کند و کندتر می‌شود و بدنم را کالبدشکافی کردند تا بدانند دلیل مرگ تدریجی این زن چیست؟

 

[الهام.س]

در رگ‌هایم مانند خون هستی، همان خون که زنده می‌دارد این قلب را اما...دیگر به آخر رسیده‌ام و با یک تیغ متوقفت می‌کنم نه دل به زنده ماندن دارم نه دل این‌که بخواهم بروم!

 

[الهام.س]

یک اتاق تاریک و پر از دود، یک شمع که سوخته و به آخررسیده، یک تن لش که روی تخت بی‌جان افتاده؛ همه‌ی این‌ها آثار *حزن و انزوا است و تنها منجی این روزها یادبود کهنه‌‌ی توست.

حزن:غم،اندوه

 

[الهام.س]

از گل‌های خشکیده‌ی گلدان که دست بهشان بخورد خون می‌چکد و سکوت مبهمی که بی‌داد می‌کند، تارعنکبوت‌ها، گردوغبار غلیظ روی وسایل می‌شود فهمید که این خانه خیلی وقت است کسی درونش اثری اززندگی پیدانکرده.

 

[الهام.س]

قلبم در *تنگنای تنهایی‌ها مانده‌است و خیالی برای برگشت ندارد، همه می‌گویند که این زن مبتلا به جنون است؛ خیلی وقت است شور وشوق زندگی ازمن گرفته شده و خیلی وقت است که حس عاشقی ندارم همچون بیماری که به کمای عاطفه‌ها رفته.

تنگنا:بن بست

 

[الهام.س]

یکه مانده‌ام در قلمروی قلب‌های شکسته، بایک مترسک که درون مزرعه‌ی خشکیده‌ی روبه روی خانه مستقیم به پنجره‌ی اتاقم زل میزند، مرا یاد تو می‌اندازد همان لحظه‌ی آخری که بی‌صدا نگاهم کردی و رفتی.